Ik vroeg me af of hier ook meiden zitten die hetzelfde hebben als ik…
Het lijkt me zo super leuk om zwanger te zijn en mama te worden… kan daar echt mee bezig zijn… het lijkt wel of ik er echt aan toe ben… maar ben nog maar 18…
Mijn ouders zouden het hier uiteraard niet mee eens zijn…
Meer meiden die hetzelfde ervaren als ik??
Hahahah wtf nee joh moet er niet aan denken!
Eehm ik stel dat liever nog een paar jaar uit alstublieft, danku wel:’)
Idd! Ik ben nog lang geen achttien, maar zwanger zijn? Pfff, ik wou dat ik gewoon later een kind kan krijgen, zonder te bevallen :’)
Lijkt me echt pijnlijk en alles…
Nee moet er niet aan denken! Heb je wel nagedacht hoe je leven er dan uit gaat zien? Veel minder tijd voor school, werk, vrienden etc. Geen zorgeloos leven meer en 24/7 verantwoordelijk voor iemand… Gosh, no way in hell.
Nee, ik ken het niet, maar dat komt waarschijnlijk ook omdat ik nog maar 15 ben.
Een vriendin van me heeft hier wel last van gehad, zelfs toen ze 13/14 was. Ze was helemaal obsessed over ‘het moeder worden’. Dus waarschijnlijk zijn er wel meer mensen die hetzelfde ervaren als jij.
Maar mijn vriendin is er ook vanaf gekomen, dus wie weet gaat dat bij jou ook wel!
Ik moet er echt niet aan denken!
nee, absoluut niet.
Tuurlijk wil ik wel kinderen maar ik denk dat je een beetje op een roze wolk zit. Het lijkt allemaal heel leuk, maar het is zwaar. Vooral als je nog zo jong bent: relatie kan gemakkelijker over zijn, je school is nog niet af, weinig geld etc. Fantaseren is leuk, maar ik zou nog een poosje wachten.
Ik vind baby’s zooo schattig, lief en leuk en ik zou ook heel graag moeder willen worden, maar dan bedenk ik me dat ik pas 16 ben. Ik wil eerst van m’n leven genieten en plezier hebben voordat ik verplichtingen krijg m.b.t. tot kinderen en daarbij ben ik nog zelf een kind en kan ik echt geen kind opvoeden nu :’)
Ergens snap ik het wel. Ik vind het zelf helemaal geweldig als ik een babytje zie en dan denk ik echt; had ik er ook maar 1. Maar ik ben ook realistisch: ik ben nog maar 19, ik wil m’n studie afmaken en zou het financieel niet aankunnen om nu een baby te krijgen. Dus ja; het lijkt me super om mama te worden, maar nu nog even niet (:
Nee, ik moet er niet aan denken. Een vriendin van mij wel, maar die heeft altijd van die ideeën…
Nou nee bedankt… je verliest een groot deel van je vrijheid, ligt nachten wakker door het huilen, combineren met school is moeilijk en uitgaan kan je wel vergeten en ze zijn ook nog eens ontzettend duur.
Je kan dan nooit meer aan jezelf denken, je kan jezelf nooit meer op de eerste plaats zetten. Wat je in de adolescentiefase juist doet.
Nee, ik weet niet eens of ik later kinderen wil, laat staan nu.
-
Waarom al die puntjes? …
Ik ben 20 en ik word niet goed bij het idee dat ik elke dag poepluiers moet verschonen, zure melk op me gespuugd krijg en slapeloze nachten tegemoet ga (doemscenario). Misschien is het een fase, maar ik word haast ‘misselijk’ als ik baby’s zie spugen, of hoor krijsen, of als ik zo’n luier moet zien.
Brrr…
(Ik klink nu erg, maar ik ben ‘vies’ van baby’s en er dus absoluut niet aan toe. Het is niet alsof ik kinderen haat, waarschijnlijk wil ik ze later op het juiste moment wel :’) )
Excuses als ik heel bot en lelijk overkom, het is niet mijn bedoeling. Mijn tante heeft laatst ook een prachtige baby gekregen, maar zolang ik er zelf niet voor hoef te zorgen, is het voor mij goed
Ik zou het niet erg vinden als ik spontaan 6 jaar ouder ben, een vaste relatie heb en zwanger blijk te zijn, zeg maar.
Maar NU zou ik het nog écht niet willen.