Er zullen vast wel meer van dit soort topics bestaan, maar ik moet gewoon even mn frustratie kwijt.
Ik erger me soms zooooooooooooooo verschrikkelijk erg aan mn zusje !
Als er iets voor haar moet gebeuren moet het gelijk gebeuren, maar als haar iets gevraagd wordt, is het ja even wachten, even wachten, nog heel eventjes, mag ik niet even mn drinken opdrinken, ja ja ik doe het zo enzzzzzzzzzzz…
En nou net, vraagt mama aan mn zusje of ze even naar de plus ( die echt nog geen 100 meter hier vandaan is ) wil fietsen om spinazie te halen voor vanavond.
Ze vroeg het aan haar omdat ik ziek op de bank lig, mn vriend net weg moest en mama zelf heel druk bezig is met dr werk.
Zegt ze van: ja ik heb daar helemaal geen zin in, ik wil dat niet doen, waarom moet ik spinazie gaan halen als we ook nog ander eten hebben staan?
Ik kan me daar dan zoooo aan ergeren!
Zo’n grote moeite is het toch niet om dat eventjes te doen ?
En ik met mn grote mond móet daar dan wat van zeggen, wat geen slim plan was, want daardoor wordt ze weer boos op mij.
En dit soort dingen doet ze dus echt ALTIJD.
Ze is echt verschrikkelijk lui, ruimt nooit dr troep op, vind het normaal dat anderen dingen voor haar doen, de konijnen eten geven is een te grote moeite, ze zal nooit iets uit zichzelf voor een ander doen, ze geeft mij de schuld van dingen die ze zelf heeft gedaan, ze gaat zelf janken wanneer zij een ander pijn doet.
Kortom, ze doet echt alsof ze een of andere koningin is.
Ze heeft een sociale/mentale achterstand waardoor dingen die voor ‘ons’ normaal zijn, voor haar dat echt niet zijn.
Het is geen ziekte ofzo, ze heeft moeite met de sociale omgang.
Maar ik vind het gewoon zoooo vervelend, en zo gaat het echt IEDERE keer.
sorry voor het lange verhaal, maar het moest er gewoon even uit
dankje voor het lenzen xD