Hey meiden,
ik zit sinds een poosje in een situatie waar in wat moeilijk uitkom. Iets meer dan drie jaar geleden heb ik via via een hele leuke jongen leren kennen. Nu zijn we het laatste jaar steeds dichter naar elkaar toe gaan groeien, aangezien we gewoon een hele leuke klik hebben, echt vet met elkaar kunnen lachen, dezelfde muziek/filmsmaak hebben, etc. De laatste tijd spraken we ongeveer een keer per 2 maand bij hem thuis (op kamers) af en elke keer gingen we steeds dichter tegen elkaar aan zitten, om het zo te zeggen. Nu was ik gisteren weer bij hem en we lagen op zn bed een beetje in elkaars armen muziek te luisteren, toen hij uiteindelijk zo vroeg: ‘waarom ben jij maar zeventien?’
Toen hebben we dus een heel gesprek gehad en het kwam erop neer dat we elkaar eigenlijk gewoon heel leuk vonden, maar we hebben allebei iets dat ons tegen houdt. Hij vindt mij eigenlijk te jong (hij is 21, ik bijna 18), niet echt om de leeftijd maar vooral omdat onze levens gewoon heel verschillend zijn. Hij is derdejaars student, ik doe dit jaar eindexamen, en we hebben totaal geen gemeenschappelijke vrienden ofzo.
Ik word zelf tegengehouden door het feit dat ik volgend jaar na mijn eindexamen ga reizen en dan eerste twee maand weg ben en daarna een half jaar. Ik wil gewoon niet in een relatie zitten als ik zo lang weg ben, omdat die ander dan maar een half jaar zit te wachten.
Komt er ook nog eens bij dat we beide totaal geen tijd hebben voor een relatie. Ik word binnenkort geopereerd en moet dan vier keer per week naar de fysio, dus dat schiet ook niet op.
Uiteindelijk hebben we gisteren, na vet lang erom heen gedraaid te hebben, wel gezoend en dat was echt perfect, maar ja, niet heel verstandig dus. We hebben nu afgesproken dat we gewoon ongeveer 1x per 2 maand blijven afspreken, maar ja, of dat nu genoeg is en gaat werken, weet ik ook niet.
Ik weet nu gewoon niet wat ik met de hele situatie aan moet. Is er iemand die ook ooit in zo’n situatie heeft gezeten met tips ofzo? Steuntjes in de rug zijn ook welkom 