Zijn familie. Volgende week. HELP!

Lifestyle
#1

Gisteren ben ik uit eten geweest met de ouders van mijn vriend. Ik had ze wel eens gezien, maar ben nog nooit zolang met ze in 1 ruimte geweest. Nu zat ik dus de hele avond tegenover ze; ik was van te voren totaal niet zenuwachtig en ik dacht, zoveel kan er niet fout gaan. Wel dus; het was 1 grote ramp.

Er viel gewoon géén normaal gesprek met die mensen te voeren. Ze zijn wel aardig hoor… Maar ik wist op een gegeven moment gewoon niks meer tegen ze te zeggen. Er vielen enorm pijnlijke stiltes en iedereen keek elkaar maar een beetje aan tussen de gangen door; uiteindelijk verzon zijn moeder wel weer een vraag; ‘hoe lang speel je al volleybal?’ Maar als ik dan begon te praten, (op een gezellige manier, om het gesprek iets minder dood te maken), keken ze me vaag aan en viel er een stilte. Ze hebben dus duidelijk niet dezelfde humor als ik en mn vrienden, wat ook logisch is natuurlijk.
Maar waar moet je het dan over hebben met de ouders van je vriend!!?

Ik ben altijd wel wat verlegen geweest, maar dat is steeds minder en minder geworden en nu heb ik er bijna geen last meer van. Ik kan met andere ‘jongeren’ gewoon kletsen en dan ben ik niet verlegen, maar tegen zijn ouders werd het zo ongemakkelijk!

Ik hoorde dus van mijn vriend dat ze me wel erg stil vonden (hij meent het).
En nu is volgende week zijn broer jarig en ik word geacht te komen.
Ik wil écht een betere indruk maken en normaler tegen ze praten, maar ik weet gewoon niks om het met ze over te hebben!
Wie heeft er raad?

#2

Kan je vriend je niet helpen?
Door bijvoorbeeld vragen aan jou te stellen enzo?

#3

Begin gewoon over koetjes en kalfjes. Het weer, wat voor werk ze doen etc.(maar maak er geen kruisverhoor van)
Probeer zo weinig mogelijk gesloten vragen te stellen, dan valt het gesprek niet stil.

dit heb ik ook maar van assertiviteitstraining

#4

Thanks voor de reactie, maar hij is ook niet echt een spraakwaterval, meestal ben ik degene van ons die het meest praat. Hij heeft ook bijna de hele avond zn mond gehouden, en anders ging hij tegen zn ouders praten en lieten ze mij buiten beschouwing x) het was echt erg…

#5

Haha, okee dankje!
Hun werk is dus ook een onderwerp dat ik gisteren heb aangesneden, maar dat werd echt niks.
Vader; ‘Dat heeft T. je vast al verteld.’
Ik; ‘Eh… ja klopt!’
Vader; ‘Nou, ik werk dus daar en daar.’
Doodse stilte.
Ik: ‘Okee… Eh…’

Zo ging het dus de hele avond, ik weet dat ik niet zo goed ben in dat ‘gekeuvel’ zeg maar, en daar zal het ook wel aan liggen… Want met vrienden keuvel je ook niet. Dat gaat gewoon vanzelf :stuck_out_tongue:

#6

Dan ligt dat meer aan hen zo te lezen. Je bent beide verantwoordelijk voor het gesprek.

#7

Geen ja-nee vragen

#8

Gesloten vragen dus.

#9

Ja okee.
Nouja, zijn moeder praatte wel, het was niet dat ze helemaal stil waren. Maar het waren dan geen onderwerpen waar ik goed over mee kon praten. Ze begon een kruisverhoor om mij te laten praten, maar daar werd het alleen maar ongemakkelijker door :thinking:

#10

Ooh, dat is vreselijk als mensen niet meewerken in een gesprek. Ik lul altijd wel door, ook al kijken ze me raar aan en gaat het nergens meer over (ik heb een gave in praten, nonstop, tegen wie dan ook over wat dan ook).

Wat wel is, het moet vanzelf gaan. Zo kom ik van eten (in een restaurant, staat carpaccio op de kaart, ik: ooh dat is lekker! Ik hou van italiaans, wil ook echt ene keer naar Italie op vakantie gaan, heerlijk eten, prachtig cultuur. Zijn jullie wel eens in Italie geweest? Nee? Waar gaan jullie dan meestal heen?) bij vakantie, naar familie, naar reizen, naar opvattingen over milieuvervuiling, naar geloof, naar politieke opvattingen, enz.

#11

Haha, geweldig.
Ik ben dus ook gewend om maar gewoon door te lullen, en andere mensen lullen dan mee. Maar zij niet!! Ze keken me zo vaag aan dat ik maar ophield :stuck_out_tongue: En toen heb ik dus de rest van de avond niet veel meer gezegd, echt stom… Maarja.

#12

Misschien kan je over reizen beginnen?
Daar kan je veel over vertellen :slightly_smiling_face:

Of op voorhand vragen aan je vriend waarover zijn ouders graag praten?
Hoe lang zijn jullie btw al samen?

#13

Als zij zelf niet veel zeggen, vind ik het zo raar dat ze jou stil vinden :S Maar de situatie komt me wel bekend voor, hoor. Nja, volgende week niet aantrekken dan maar als ze vaag kijken ofzo. Gewoon praten, dan kunnen ze tenminste niet meer zeggen dat je stil bent.

#14

Ooh, verschrikkelijk, ik lul ook altijd maar wat door.
Kan er echt niet tegen als mensen niet meewerken

#15

Haha, ja, als ze je zo raar aankijken en stilzijn voelt 't ook wel een beetje ongemakkelijk. Echt van die openvragen stellen op onderwerpen en ingaan op de antwoorden. En anders heel algemeen tegen je vriend gaan praten, zovan: heb je het al gehoord van die en die? En dan de ouders erbij betrekken, heeft hij het u ook verteld over het meisje van school dat/die winkel in de stad die/whatever. En als ze nee zeggen, vertellen wat er was. En als ze ja zeggen, vragen wat ze er van vinden. Pff, lastig hr!

#16

Dankjewel iedereen :grinning:

#17

Komt vanzelf wel…
hoe vaker je ze ziet hoe makkelijker het praten wordt…
De eerste keer dat ik zijn ouders zag was het ook niet zo geweldig…
Later ging het eigenlijk steeds beter