Ik heb mijn kat 10 maanden geleden gekocht in het dierenasiel. 7 maanden daarvoor! was zij voor het laatst gecontroleerd door een dierenarts (bij aankomst in het asiel). Zij was gezond verklaard, maar zat achter een hokje (waar de gezonde katten niet zaten) en was erg dun. Ze stak met haar pootje naar me uit door de tralie heen. Ik moest haar meenemen. Ze kreeg nat voer sochtends en savonds en overdag brokjes, ik dacht die mag wel wat dikker worden.
Helaas, werd ze dat niet. Na een maand of 3/4 was ze nog steeds niet aangekomen en ik had van alles geprobeerd. Zo nam ik weer contact op met het dierenasiel via de mail. Ik vroeg hoe kan ze nou nog steeds zo dun zijn? Ze eet, drinkt goed enz. Wat krijg ik voor mail terug: fijn dat het goed met haar gaat anders moet je even langs een dierenarts. Heel appart.
Ik begon me zorgen om de kat te maken het leek wel of ze steeds dunner werd, ze had geen haarballen, geen vlooien. En ik hoorde dat het normaal was om zo’n dun katje te hebben daar bleef ik dan even bij. Toch maakte ik me alleen maar meer zorgen en ben ik toch naar de dierenarts gegaan.
Ze hebben haar bloed onderzocht en daar bleek dat het aan haar schildklieren lag. Dit gebeurt normaal alleen bij katten van rond de 15+ .
Ten eerste voelde ik me opgelicht door het dierenasiel, aangezien zij mij een gezonde kat hebben verkocht die niet gezond bleek te zijn. Ik heb direct contact opgenomen met de dierenarts die haar voor het laatst had gecontroleerd deze bleef er strikt bij dat het pas is gebeurd toen ik haar kreeg, en dat het dierenasiel er niets aan kon doen. (Nogal raar, als ik betaal voor een gezonde kat die dus ziek is)
Mijn lieve, lieve katje moet nu medicijnen slikken voor 30 a 40 euro per maand. Die erg schadelijk zijn voor haar eigen lichaam. Haar poep is schadelijk voor mijn lichaam en ik neem dan aan ook voor die van mijn kleine hondje.
Nu moet ik kijken of dit werkt, haar weer bloed laten prikken en vervolgens een operatie laten ondergaan voor 500 euro. Mijn geld raakt dus op, mijn kat is doodziek en zij kan elk moment een hartaanval krijgen. Ook wilt zij haar medicijnen niet innemen die tuft ze uit (ik ben ook bang dat mijn hond deze op eet), en zo zit ik een kwartier met haar op de bank en zij helemaal verschrikt van angst. (Dit moet nog 2,5 maand zo gaan).
Ik vind dit heel egoistisch en het lijkt me NIET het beste voor de kat. Ik ken haar door en door. En zij slikt geen medicijnen. Ook is de kans groot dat de medicijnen niet aan slaan of dat ze de operatie niet overleefd. De dierenarts vertelde mij dat de medicijnen de bloedcellen van de kat afbreken en de katten normaal dan nog 2 a 3 jaar leven. Zo’n ziek leven wat ze nu heeft of gaat krijgen gun ik haar niet en daardoor leek mij het beste om haar in te laten slapen, dit heb ik geprobeerd te overleggen met de dierenarts. Maar zei zijn het er absoluut niet mee eens, nu zeiden ze opeens weer dat ze jaaaren met de medicijnen door kon leven. Dus nu spaar ik wat bij een voor het geld van de operatie, en blijf ik haar medicijnen toedienen.
Wat vinden jullie hier nou van? Ik zit er ontzettend over in omdat ik zo gek ben op mijn katje en zij zo ziek is, ze is maar aan het kotsen. Het is echt triest!
