Hoii…
Ik weet dat er een algemeen topic is voor zelfvertrouwen, maar weet niet zeker of ik dit erin kan vinden omdat deze vragen wat specifieker zijn… In ieder geval sorry ervoor dan…
Even een verhaal ter achtergrondinformatie over mezelf, zodat jullie weten waar mijn onzekerheid vandaan komt. Ik ben 16 jaar en echt enorm gepest. Van groep 3 op de basisschool tot de 4de klas op de middelbare school ben ik enorm de grond ingestampt op allerlei manieren. Met cyberpesten, fysiek pesten maar vooral met woorden konden ze me enorm onderuithalen en dit is heel vaak gebeurd.
Tot de 1ste klas kon ik me heel goed inhouden en kon ik mijn verdriet heel goed verborgen houden voor mijn famillie en vrienden, tot ze me gingen pesten op het internet. Ze maakten hyves voor me aan waar ze leden op hadden waarvan ik grotendeels niet kende.
Mijn cijfers gingen als een speer omlaag, ik meldde me bijna iedere dag ziek van school, deed niet mee met gym, kreeg fysieke klachten en stortte heel vaak helemaal in, waar pesters heel veel plezier aan hadden.
Mijn ouders kwamen pas aan het eind van het jaar erachter dat ik zo gepest werd en hebben me op het eind van het jaar van school gehaald. Ik zat op havo, en ben bewust een niveau lager gaan doen zodat ik naar een andere school kon en ben zo, samen met veel van mijn pesters naar een andere school gegaan.
Hier was het nog steeds heel erg en ik ben ik deze 4 jaar veel veranderd. Ik was in de 2de klas een heel klein dun meisje met kleren die haar moeder voor haar kocht, in de 3de klas ben ik in de vakantie helemaal omgeslagen naar zwart en werd ik een jaar gepest omdat ik zogenaamd “Emo” was, en ben in dit jaar meerdere malen ingestort en heb in dit jaar ook mijn eerste paniekaanval gehad. In de vakantie naar de 4de klas heb ik mezelf omgetoverd in een tutje om geaccepteerd te worden.
Dit lukte, tot ik er na een paar weken achterkwam dat ze nog heel veel om mij praatten, achter mijn rug om. Na een tijdje gingen ze weer roepen en begon het verhaaltje weer opnieuw. Toen mijn vriendinnen mij dumpten en door de aula hadden geroepen dat ik suicidaal was, brak ik en kwam ik in een depressie. Ik deed geen moeite meer voor mijn uiterlijk en droeg geen make-up, droeg alleen maak kleding die makkelijk zat en zag alles niet meer zo zitten.
In april dit jaar gingen we naar een kunstmuseum met school en hier werd ik buitengesloten door mijn groepje. Ik begon te huilen en nadat ik afgekoeld was zag ik mijn huidige vriendje lopen en ik vroeg hem of ik met hun mee kon lopen. Na 3 maanden werden we een stelletje en zo heb ik mijn vriend leren kennen. Hij heeft me er ook echt weer bovenop geholpen.
Nu word ik niet meer gepest maar de littekens zijn heel duidelijk te merken aan mijn gedrag. Ik heb eigenlijk een hele open en blije persoonlijkheid en ik ben nu op mijn nieuwe school (Mbo) ook heel vrolijk maar heb heel erg last van stemmingswisselingen, waardoor het best moeilijk is om met mij om te gaan. Ik heb gelukkig een hele leuke en hechte vriendinnengroep die hier goed mee om kan gaan.
Respect als je het gelezen hebt, nu naar het probleem!
Ik ben heel open en heel vrolijk en spontaan, maar heb toch een heel rugzakje door mijn verleden. Daarom kan ik bijvoorbeeld heel heftig reageren. Tijdens het typen van dit verhaal heb ik ook wel een aantal keer moeten stoppen om even te slikken, vind het heel moeilijk om erover te praten en het te accepteren.
Natuurlijk ben ik ook heel onzeker, over mijn lichaam, maar ook over mijn eigen karakter. Doe ik alles wel goed? Praat ik niet stom? Ben ik te druk? En ik ben heel perfectionistisch. Bijvoorbeeld voor school of met paardrijden.
Als ik in de buurt ben bij mijn vriend, mijn vriendinnen of mijn familie, dan laat ik niet zien dat ik onzeker ben maar dan ben ik een heel opgewekt en blij persoon, terwijl er een hoop onzekerheid achter zit. Dit vind ik niet zo heel erg, maar bijvoorbeeld bij andere mensen thuis, bijvoorbeeld bij de ouders van mijn vriend, bén ik ook echt onzeker. Ik ben bang dat ik iets fout zeg/doe en voel me nie altijd op mijn gemak terwijl ik daar al een halfjaar kom.
Wat kan ik hiertegen doen…?
Sorry voor het lange verhaal maar ik moest het sowieso even kwijt, en ik wil dat jullie het héle verhaal weten voor jullie een oordeel geven zegmaar…
Herken ook stukjes er van.