Zelfmoord, pesten, snijden, 'hij'...

Liefde & Boys
#1

Heeii!

Ik ben al een tijdje niet meer op deze site geweest, maar ik moet echt iets kwijt :hammer:

Zoals jullie weten ben ik dus PicaLux (logisch) en ik ben 12 jaar.

Ik heb dus mijn hele leven lang véél mee gemaakt. Zo veel, dat als ik elke keer opnieuw iets probeerde te verwerken, er weer iets nieuws bijkwam, zodat het continu erger werd. Een paar dingen wat er zijn gebeurt zijn :

-scheiding ouders: ongeveer 3 jaar geleden, ik was er echt kapot van, ik had het nooit verwacht

-Pesten: Ik ben vanaf groep 3 t/m 8 gepest, en nu (ik zit in de 1e) zitten jongens uit mijn klas me continu uit te lachen vanwege de games die ik speel, en omdat… Ik weet het niet, ze hebben gewoon iets tegen me. Op de basisschool werd ik gediscrimineerd (vanwege getinte huid), uitgescholden, en opgewacht.

-Dood van mijn 2 katten: Ik was heel close met ze, en opeens waren ze er niet meer…
-dood van mijn oma: Ondanks dat ze er nooit voor me was, mis ik haar nog…
-Ruzie met moeder: Mijn moeder geeft me echt het gevoel alsof ze me haat, ze doet zo gemeen tegen me! Ze schreeuwt als ze echt kwaad is dat ik mijn grote bek moet houden…

-vader: mijn vader is kortgezegt er NOOIT voor mij geweest, alsof ik lucht was ofzo

-mijn kleine zusje: mijn kleine zusje is 6 jaar en scheld me al uit voor kut zus…

-Ruzie met mijn vriendinnen: ik heb zo vaak ruzie met mijn vriendinnen, maar ze “overreacten” zo erg

-‘Hij’: Ik noem hem even M. M ken ik al 5 jaar lang ongeveer, maar niet goed ofzo. Omdat ik zelf op hockey zat, kende ik hem alleen maar als ‘een van de jongens die op hockey zit’. Ik ben dus kyper, en ik kreeg dus keeperstraining. Van M. Had ik echt totaal niet verwacht, en na de 2e training was ik al verliefd. Op een dag schreef ik een briefje (na 8 maanden verliefd op hem te zijn) dat ik dan “zogenaamd” aan hem zou geven (dat wilde ik natuurlijk niet echt), maar mijn vriendinnen boden aan om het te geven. Ik dacht dus: Yolo, en deed het… DAT was de grootste fout van m’n leven. Wat moest hij er in godsnaam mee, als ik er geen naam onder had gezet?! Hij kon niks! En toen hij erachter kwam dat ik het was, deed hij niks. Hij liet het gewoon, geen woord, geen appje, niks niet. Dus ik stuurde hem via skype (want zijn vrienden zaten hem dus er continu mee te irriteren en daar voelde ik me schuldig over) een berichtje dat het me spijtte. Wat stuurde hij terug? OK. Noem me een aansteller, noem me gestoord, maar OK? OK betekend tegenwoordig Op Kankeren, en zijn moeder heeft kanker… en hij weet dat, dat weet hij zoizo…

Oke, en naast dit alles heb ik mezelf gesneden… 5 keer, maar elke keer op dezelfde plek. Waarom? uit frustratie, ik kon het gewoon niet meer aan. Ik woon dus in een flat, en ik heb gewoon een keer op het balkon gestaan, overwegend eraf te springen… Ik wil gewoon dood, dan ben ik van alle pijn en verdriet af…

Heeft iemand tips hoe ik in godsnaam hiermee moet omgaan?

xxxx PicaLux

ps. Ik wist niet waar ik dit moest posten, dus ik dacht maar bij Liefde & Boys :cold_sweat:

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Edit:

Ik ben vergeten te vermelden dat ik voornamelijk gepest ben (op de basisschool) door mijn uiterlijk, huidskleur, en ADHD, en ik ben vergeten te melden dat ik ADHD heb :cold_sweat: :cold_sweat:

#2
#3

whoops, foutje XD

#4

'k zou naar een psycholoog gaan,

daar zet je meestal alles op een rij en pak je elke keer een thema aan.
Zo kan je dingen een plaats geven en terug een visie hebben op het leven. (hoe je het moet aanpakken,…)

#5

Bedankt voor de tip! maar wat ik vergeten te melden was; Mijn moeder zal alles vragen wat er me dwars zit, en daarmee zou ik M in de problemen brengen, want mijn moeder die zou dan nooit begrijpen dat het niet allemaal zijn schuld is… Bovendien, heb ik al 2 jaar psychologie gehad voor pesten (wat uiteindelijk niet hielp) en mijn moeder dacht dat alles weer goed ging met mij… Ik wil niet dat ze denkt dat ze al die moeite voor niks heeft gedaa

#6

^ze mag toch weten wat er aan de hand is? haar eigen dochter heeft problemen en zo lijkt het me dat ze niet perse je haat of iets dergelijks wat ik zag in je begin post

ik vrees dat je met dit alles, ook met puberteit heb te maken en gewoon teveel op je bord hebt om het een plaats te geven in je leven en hoe je het moet aanpakken.

praat met je moeder over dit allemaal

#7

Ikzal mijn best doen :cold_sweat:
Maar ik weet niet of ik kan stoppen met het snijden… het is voor some reason verslavend ofzo…

#8

Bedankt! :cold_sweat:

#9

Dit deeltje herken ik en ondanks dat ik mijn frustraties en problemen grotendeels plaatsjes heb kunnen geven, is snijden nog altijd bij me gebleven als manier om met erg heftige stress om te gaan. Beste is ermee stoppen door de onderliggende problemen aan te pakken zodat je niet echt meer een drang ernaar voelt, maar dat is niet altijd mogelijk. Ik heb van sommigen gehoord dat het iets kan helpen om haarbandjes om je pols heen doen en daar af en toe eens aan trekken als je echt de drang hebt, maar dat is eveneens nog niet volledig een gezonde gewoonte. Je kunt ook proberen je mesjes weg te gooien of in elk geval ergens op te bergen waar je niet vlug meer kan komen (ik heb mijn problemen uiteindelijk aan een vriendin toevertrouwd, die ik later ook vroeg om m’n mesjes bij mij uit de buurt te houden). Probeer op momenten van drang jezelf met iets anders bezig te houden. Je kunt me ook altijd noten als je daar behoefte voor hebt.
In elk geval, verminder voor jezelf de risico’s iets door niet diep te snijden en ook op te passen op welke plekken (alsjeblieft NIET bij je polsen of op je onderarmen). Gezondheidsrisico’s zijn minder groot bij oppervlakkigere sneetjes, en vier oppervlakkige littekens vervagen eerder dan een diepe.

En ga naar een psycholoog, of als je dat nog niet meteen durft een vertrouwenspersoon op school. Psychologen hebben meer ervaringen en zullen waarschijnlijk wel beter zijn, maar als je die stap nog niet meteen durft te zetten is een vertrouwenspersoon misschien iets makkelijker te benaderen. Supervervelend dat het niet geholpen heeft toentertijd voor pesten, maar elke psycholoog is anders en als eentje niet werkt kun je nog naar een ander! :wink:

#10

Heel erg bedankt :cold_sweat:

Ik snijd me trouwens niet met mesjes (vindt ik te eng…) maar met een schaar. Ik heb (gelukkig) nog nooit diep gesneden, en ik sneed me op mijn onderarm, maar aan de bovenkant. Ik wist nooit dat het gezondheidsproblemen kon veroorzaken, dus heel erg bedankt! :cold_sweat:

#11

Ik denk dat jij hulp moet gaan zoeken. Ga eens langs bij je huisarts en overleg wat de mogelijkheden zijn. Deze aandachttrekkerij is namelijk nergens voor nodig.

#12

Ik denk inderdaad dat het ook een schreeuw om aandacht is, al af te leiden uit de titel. Dat is absoluut niet nodig.
Verder vind ik zelf dat je je een beetje aanstelt betreft die jongen, maar dat heeft waarschijnlijk met je leeftijd te maken. Ik bedoel, je wilde toch graag weten of hij jou ook leuk vond of niet? Nou, nu weet je dat dat niet zo is. En dat hij daar dan mee geplaagd wordt. waarom trek je je daar iets van aan? Doei M, fijn leven verder! Jammer dat je zo reageert, zulke mensen daar hoef ik niet mee om te gaan. En klaar ben je ermee. Hij zei er inprincipe niets over, dus je had ook niet je excuses hoeven aan te bieden. Hij heeft toch niet gezegd: JIJ hebt dat gedaan? Laat toch gaan. Hij gaf geen reactie, dat betekent gewoon dat hij jou niet leuk vind en daarmee is het dan gewoon goed toch?

Je zit gewoon in een fase dat je nu heel onzeker bent en nog niet weet wat je aan mensen hebt. Daar moet je even doorheen, hoort bij de puberteit. En die psycholoog, daar ben je dus al eens geweest. Wil niet zeggen dat dat nu wederom niet werkt. Ik ben het eens met bovenstaand verhaal, ga naar je huisarts o.i.d. of naar een psycholoog.

Verder ben ik het niet eens met het antwoord dat hierboven staat: met je moeder praten. Als ik zie hoe jou moeder reageert, dan zou ik dat ook maar laten haha. Als je zeg maar weet dat je moeder boos gaat worden als je aangeeft dat het niet met je gaat, dan moet je het maar laten. Want dan gaat ze je niet helpen, evenmin dat als je vader zal veranderen. Je wordt er alleen maar nog meer opgefokt en gestresst van en dat ben je al. Je moet accepteren dat de situatie zo is en zelf hulp gaan zoeken. Een vertrouwenspersoon op school dan? Die kan misschien ook nog wat voor je doen.

Wat ik me ook afvraag: is je thuissituatie verder wel oke? Ik vind het niet echt bepaald normaal dat je zusje nu al zulke worden eruit kraamt. Ik zou, als je naar een psycholoog gaat, wel duidelijk aangeven dat hij of zij, alles wel voor zich wil houden en niet doorpraat aan bijvoorbeeld de kinderbescherming o.i.d. Voor je het weet zit je bij jeugdzorg ( ik spreek uit ervaring) en plaatsen ze je uit huis. (of je moet dat graag willen) Die tijd was voor mij in elk geval nog erger dan de situatie in huis, dus weet wat je zegt.

En dat gepest betreft die games: schenk er gewoon geen aandacht aan. Hoofd omhoog en zeggen: Ja, ik doe dat omdat ik dat leuk vind! Sterk in je schoenen staan, je moet nog 4 jaar op die school. Als je nu al je koppie laat hangen, kom je er zeker niet. Dus probeer elke dag positief op te staan en te denken, lets do this!

En dat snijden: Stop ermee. Asjeblieft. Ik ken zoveel mensen die dit gedaan hebben en ik heb er ook met zoveel gesproken. Ik weet dat het heel lastig is om te stoppen, maar je kunt ook proberen je woede op een andere manier eruit te gooien. Bijvoorbeeld keihard in je kussen slaan, of een rondje hardlopen. Zo gooi ik zelf altijd alles eruit, gewoon lekker rennen. (of in jouw geval: hockey) En als er rotzooi in die wondjes komt en je krijgt er een ontsteking aan, kan het ook nog heel verkeerd aflopen.

#13

Heel erg bedankt! Maar ik doe dit echt niet voor aandacht ofzo, waarom zou ik? Ik heb op het moment gewoon niemand in mijn omgeving waar ik mee kan praten, en ik dacht aan deze site. Maar alsnog heel erg bedankt vol al het advies en tips!

#14

ehm, what?

  1. Ik ben 12, wat moet ik met aandachttrekkerij (is niet eens een woord maar oke)
  2. ik heb niemand in mijn omgeving die ik dit kan vertellen

Dus…

#15

Ik snap eerlijk gezegd niet waarom je dit toelicht. We willen juist dat ze stopt, right? Niet dat ze andere plekken gaat vinden om te snijden. Zucht.

#16

Dat je hier je hart wilt luchten is helemaal prima. Die vorm van aandacht is ook niet wat er wordt bedoeld. Je bent 12 en hebt echt wel wat vervelende dingen meegemaakt, maar om het nu zo heftig op te nemen en over snijden te beginnen. Dat zegt je niet zomaar op internet en is een vraag om aandacht. Ga naar je huisarts!

#17

Snijden heb ik gedaan omdat ik geen uitweg meer wist. 12 jaar lijkt misschien jong, maar ik heb meer gedachtes dan iemand maar dan ook weet. De reden dat ik het vertel aan jullie, is omdat als ik je de helft van het verhaal zou vertellen (het snijden dus niet), kan je er ook niet veel mee… En ik ben gewoon in paniek, oke. Mijn bron van snijden was mijn beste vriendin, die doet het ook, maar ik vraag echt niet om aandacht,

#18

Ik denk dat kraplapje bedoelt dat het niet echt veel zin heeft om te gaan vertellen dat je zelfmoord wilt plegen en wilt snijden. Want daar kunnen we niet zoveel mee. We kunnen alleen naar je luisteren en je proberen adviezen te geven. Je moet proberen je gedachten om te vormen naar iets positiefs. De dood is wel heel gemakkelijk om alles achter je te laten en als je er eens goed over nadenkt, wil je dat geeneens. Want je vraagt hier advies wat je moet doen :slightly_smiling_face: Dus je wilt zeker nog wel wat van je leven maken! Je bent nog jong, komt wel goed!!

#19

Ik hoop t! :cold_sweat:

#20

Hey meisje.
Ik wil je ten eerste zeggen dat je niet een heel ander leven hebt dan de andere meisjes van jouw leeftijd. Al lijkt dat misschien wel zo.
Ik snap dat dit op het moment heel zwaar kan zijn. Dat zal ik ook zeker niet ontkennen.
Misschien kan je allereerst eens gaan praten met iemand op school. Dan hoeft niemand het te weten en kan je kijken of een pyscholoog wel nodig is.
Zo ben ik zelf ook van heel veel afgekomen.
Ik ben zelf ook ernstig gepest op de basisschool. Met de dood bedreigd. Ze hebben mijn kleding verstopt waardoor ik naakt naar de leraar moest om om hulp te vragen. Ze wachtte me op en schopten sloegen en vernederde me. Ik ben in sloten gegooid en er werden eieren tegen ons huis gegooid. Toch heb ik mijn pesters dit kunnen vergeven en loop ik nu met opgeheven hoofd langs ze en kan ik weer genieten. Ook dit hield niet op op de middebare school en geloof het of niet maar ik denk dat 1 op 8 kinderen zo hard word gepest. Gemiddeld in iedere klas word iemand mishandeld en ik was was ook daar slachtoffer van. Ik heb heel veel huisdieren verloren en een aantal familieleden waarvan 5 aan zelfmoord voor mijn 15e levensjaar. Ook mijn vader was zwaar depressief en ik ben de jaren erna verwaarloosd omdat ze niet doorhadden dat ik ook nog zorg nodig had.
Vanaf mijn 10e ben ik gaan automuliteren. Op de middelbare school ben ik aangerand, gepest, vernederd en heb ik mijn eerste zelfmoordpoging gedaan. Toch ben ik nu een zelfstandige, gezonde, gelukkige jonge vrouw van 21.
School heeft mij in de eerste jaren geholpen. Veel heftigere omstandigheden hebben er op mijn 18e ervoor gezorgd dat ik ineenstortte. Hierdoor ben ik wel naar een psycholoog gemoeten. Maar dat was met die andere dingen helemaaaal niet nodig

Ik wil je een paar dingen meegeven:

  1. Maak niet overal een groot probleem van
  2. Bedenk goed waarom je jezelf snijdt hiervoor
  3. Iedere x dat je wil gaan snijden, pak een boekje en beschijf precies wat je voelt. Dit kan je dan meenemen naar degene die je helpt op school.
  4. Praat met je moeder, hoe eng het ook is.
  5. Denk niet dat je de enige bent die het moeilijk heeft
  6. Probeer te bedenken dat er zelfs in jouw klas/dorp/stad/school heel veel mensen zijn die nog veel heftigere dingen hebben meegemaakt.
  7. Blijf niet teveel stilstaan in hoeveel je wel niet hebt meegemaakt.
  8. Ik begrijp echt wel dat dit allemaal heel zwaar voelt maar je problemen vallen echt wel mee
  9. Als je gepest word helpt het niet om constant te denken: wat ben ik zielig zeg, ze moeten altijd mij hebben! Juist hierdoor pakken ze je. Trek je er niets van aan en doe lekker wat je zelf wil.
    10: stop met snijden
    11: Zelfmoord is nergens voor nodig.