ik ben dat meisje, dat meisje wat bloementjes plukt in de vroege lente,
ieder bloemetje wat ik pluk, heeft een vraag.
een vraag naar jou,
vragen over ons, over onbeschreifelijke liefde.
opzoek naar het geluk, wat ver weg te vinden is,
maar altijd als ik op het pad loop naar de mooiste bloemen,
lijkt het net alsof jij daar staat met je verleidelijke lach.
wachtend tot ik in jou armen beland,
maar onze liefde,
ver weg, ver weg van het geluk.
onbereikbare liefde,
jou liefde, onbeschreifelijk mooi,
maar zo ver weg, zo ver weg ben jij van mij.
maar ik blijf hopen, geloven in ons, want,
ooit sta jij daar,
tussen de mooiste bloemen, met je verleidelijke lach.
wachtend tot ik je hand vast pak,
en jou, al mijn bloemen geven kan,
geluk, gezondheid, liefde, hoop.
is wat ik jou geven kan.
wat vinden jullie ervan?