You know my name not my story [verhaal]

Hey allemaal,
ik ben van plan om in de vakantie een verhaal bij te houden laat maar weten wat je ervan vind :slightly_smiling_face:

Intro:

Hope is een meisje van 16, Maar ze heeft een geheim dat niemand weet. Door het geheim kan ze nooit vriendinnen bij haar uitnodigen en ze wilt er iets aan gaan doen maar werken haar ouders er aan mee?

Proloog:

‘‘Ik ben het zat!’’ Schreeuw ik tegen mijn ouders. Mijn ouders kijken me doelloos aan. Ze kunnen nu aan niks anders meer denken dan drugs en alcohol, ze hebben geen eens meer aandacht voor me maar dat zal me een rotzorg wezen. ‘‘Ik ga ben al laat’’ zeg ik en sprint zo snel als ik kan naar de bushalte, daar is de bus al. Als ik eindelijk rustig zit maak ik me zorgen over mijn ouders, ‘‘ze maken zich ook geen zorgen om jou’’ zeg ik tegen mezelf. Dat heb ik mezelf altijd al voorgehouden maar ik heb wel altijd gelijk en ze zullen ook zich nooit zorgen over mij maken.

Ik hoop dat jullie het leuk gaan vinden of vinden morgen schrijf ik natuurlijk weer een stukje en tips altijd welkom :slightly_smiling_face:

Deel 1:

‘‘Je bent voor de 3de keer deze week te laat’’ zegt mijn leraar terwijl ik rustig binnen kom. De hele klas staart me aan,’‘Sorry de bus gemist…’’ zeg ik rustig. Mijn leraar draait zich naar me toe ‘‘Ga zitten mvr Janssen’’ zegt hij terwijl hij me streng aankijkt, ik loop rustig naar mijn plaats en ga zitten. Mason de jongen die naast me zit kijkt me aan en zegt rustig ‘‘hoe vaak mis jij de bus?’’ ik kijk hem raar aan, hij grinnikt en draait zijn hoofd terug naar het bord.

[size=2]’‘Waar woon je?’’ vraagt mason ‘‘Berkenlaan 14’’ fluister ik rustig, als we de straat komen inrijden zie ik een ambulance bij mijn huis staan ik vraag of Mason wilt stoppen als hij gestopt is stap ik af en ren naar de ambulance. Ik zie mijn moeder rustig begeleid worden naar de ambulance, ‘‘Mama?’’ zeg ik terwijl de tranen in mijn ogen staan.

Ik hoop dat jullie het leuk vinden tips altijd welkom