WORDS

Schrijfsels
#1

Ik zal hier regelmatig wat van mij droppen.
Hier alvast een 1e schrijfseltje, al van een tijd terug.
Feedback, reacties, opbouwende kritiek is altijd welkom uiteraard.
Love, x

[i]We delen hetzelfde bed
met de ruggen naar elk ander gekeerd
Beide zwijgen krampachtig
omdat we weten dat ieder gesproken woord
Een vervreemding is van de werkelijkheid

Geen van ons waagt zich
aan het spreken van de waarheid
Ik ontken, jij verzint
daarvan bewust houden we ons stil

Makkelijker, ontwijken we blikken
omdat ook deze kunnen spreken
En zo gaan we samen
als de avond valt, de nacht verstrijkt, de ochtend ontwaakt
Ongesproken op ieder vlak[/i]

#2

Mooi:)
gelukkig niet zoiets als, ik hou van jou, ik blijf je trouw xD

#3
  • ik weet nooit hoe ik op zoiets moet reageren -
    Heel erg mooi in ieder geval…
#4

Ik vind hem heel mooi geschreven.
ik wil wel opbouwende kritiek geven maar ik kan zo gauw geen verbeterpunt noemen.

#5

Erg mooi en dat vind ik niet vaak van gedichten. Niet omdat ik ze stom vind, maar meestal… ja, meestal heb ik niet iets met gedichten. Maar deze is echt heel mooi, en dat meen ik. ^^

#6

Aah bedankt allemaal.
Hier nog 1 schrijfseltje, geschreven in soort van dezelfde situatie.
Sluit dus gedeeltelijk aan op het andere, en binnenkort weer nieuwe.
Als je iets denkt, vind; please, let me know. Love, x

Onze lichamen ieder op een ligbed
Er valt een ijzige stilte
De oude parasol piept en krast
Op de vlagen van de wind
Golven klotsen op de rotswanden
Mijn blik dwaalt van je af
De donkerblauwe lucht van de nacht
Bevind zich boven mij, jou, ons
Met enkele zichtbare sterren
‘Wist je dat deze al duizenden jaren zijn afgestorven voor ze ons zichtveld bereiken?’
Ja jij weet dat en ik weet dat van jou
Opnieuw kijk ik naast me
En leg mijn hand op de jouwe
Maar het is een vreemde die zich
Nu aan mijn linkerzijde bevind
Jij bent voor mij allang niet meer
En zal ook nooit weer zijn

#7

UP

#8

wauw, echt mooi geschreven

#9

wauw. het is echt prachtig!
als ik dan toch iets moet verzinnen wat een kritiek puntjes is (nou, kritiek?);
je noemt het een gedicht, maar wat je, zeker het tweede gedicht schrijft is proza.
niet dat dat erg is ofzo. persoonlijk hou ik zelfs meer van proza dan van gedichten.
maar goed.
echt, nog een keer, geweldig geschreven!
alle emoties en details kloppen heel mooi. het maakt dat ik bijna kan voelen wat je beschrijft. precies de bedoeling dus. :’)
top! graaaaagg verder!

#10

Dankjewel, dankjewel.

‘Alles dat mij verplicht af te wegen, na te gaan. Hoeveel van de personen in je directe omgeving oprecht met je zijn, het vuur voor je zouden riskeren. Want veelvuldig bespelen de feiten mijn hoop en vertrouwen. Ik wacht in het donker totdat een conclusie mij benaderd. En zich aandient met een oplossing, tot het onderscheiden van puur en niet. Tot die tijd hou ik mij stil, en zal ik zijn in inktzwart duister.’