Sinds September vorig jaar ben ik al bezig met een jongen. Hij is 22 en ik 16. Vanaf die tijd is er bij uitgaan tussen ons non stop oogcontact, veel knipoogjes en veel glimlachjes. Ik wist al snel dat ik geen actie durfde te ondernemen, en hij deed dat ook niet, wat ik ook al wel verwacht had, aangezien hij ontzettend verlegen en onzeker is.
Maar omstreeks Januari. Was ik toe aan duidelijkheid. Zijn vrienden en voetbalteamgenootjes bemoeide zich erg veel met ons, en ik was dat een beetje zat.
Geluk bij een ongeluk kwam hij mijn vader tegen op een of ander feestje in ons dorp, waar ik zelf ook was.
Al snel was het na dat feestje duidelijk dat ze het over mij gehad hadden, maar ik kreeg geen details te horen, en had ook nog steeds geen duidelijkheid.
Nadat ik hem een smsje heb gestuurd over hoe het nou zat, kreeg ik een bot smsje terug en later zelfs helemaal niks meer.
Ik was gekwetst.
Nu aantal weken later, vertelde mijn vader gister het hele verhaal.
Hij blijkt er ontzettend mee gezeten te hebben, en kon in het gesprek over mij met mijn vader wel in huilen uitbarsten. Hij had veel gevoel bij mij, vertelde mijn vader, maar de leeftijd was een erg groot probleem voor hem.
Mijn vader heeft tegen hem gezegd, dat hij het me moest vertellen, want als hij daar mee zou wachten dat hij me ontzettend zou kwetsen. Maar hij kon dat niet, hij heeft later mijn vader op de wc nog gesmeekt om het te vertellen.
Ook vertelde hij van een ander meisje in zijn leven ( dat wist ik ook al wel, een ex ) Mijn vader had daarop weer geantwoord dat hij het echt binnen toen en 2 weken moest vertellen en mij niet langer aan het lijntje moest houden. Hij had daarop weer beetje met zijn hoofd geschud en ’ moeilijk, moeilijk ’ gemompelt. Mijn vader had hem nog wel beetje proberen hem te overtuigen. Hij had bijv gezegd dat ik behoorlijk bijdehand was voor mijn leeftijd, en hij dan wat verleger, dat zou best kunnen werken blabla.
Maar goed, mijn vader snapt het helemaal van hem ’ Hij is zelf immers ook 22 geweest ’ En ik moet maar afwachten tot in de toekomst.
Nog steeds is er bij uitgaan oogcontact, loopt hij extra langs me heen, raakt hij me dan extra aan. Spreken zijn vrienden me aan over hem. Word ik door andere mensen aangesproken als het ’ vriendinnetje van ’
Ik ben zelf ook nog nooit zo verliefd geweest op een jongen, en heb spijt dat ik na zijn botte smsje zelf zo bot hebt gedaan, maar kon ik het weten? Mijn vader heeft het nooit verteld dat hij het er zo moeilijk mee had.
Eigenlijk vind ik het ook dom, dat hij het geen kans geeft om de leeftijd. Gevoel is er, dat kun je niet wegdrukken. Dat kan ik zelf ook niet, dat blijkt maar weer.
Wat vinden jullie van dit verhaal?