Ik zit ergens heel erg mee, ik verwacht niet direct een oplossing van jullie maar advies zou fijn zijn!
Ik heb 3 maanden een vriend gehad, wat eind mei uit is gegaan. Wat we hadden was echt wel iets speciaals, wat ik niet snel met iemand anders zou hebben maar toch heb ik het uitgemaakt. Hij woont 3 kwartier met de trein bij mij vandaan, en mijn gevoel was aan het einde niet sterk genoeg meer in combinatie met de afstand. Toen ik het uit had gemaakt (voor hem kwam dit heel plotseling, hij was er ook echt kapot van) heb ik het er zo’n 3 dagen erg moeilijk mee gehad, ik heb die avond veel gehuild maar toch voelde het als een tijdje als de goede keuze en ging het allemaal eigenlijk wel goed. 2 Maanden lang heb ik er totaal geen last van gehad en hem ook eigenlijk redelijk weinig gesproken. Tot vorige vrijdag, ik had hem al wel gesproken over de vakantie enzo maar verder niets. Vrijdag zag ik hem dus bij het uitgaan en dit was moeilijker dan verwacht. Daar heb ik nog bijna een uur buiten met hem zitten praten hoe we ons er nou over voelde en waarom het nou uit was, blabla. Hij had er af en toe nog wel moeite mee, maar hij heeft op vakantie een meisje ontmoet waar hij vandaag mee af heeft gesproken (die woont btw nog veel verder, zo’n 2u). Waar het nou eigenlijk om gaat, nu voel ik me de afgelopen dagen echt vreselijk, ik snap helemaal niks meer van mezelf. Ik moet ontzettend veel huilen en ik weet gewoon niet meer wat ik wil. Ik merk dat ik weer gevoelens voor hem heb, die ontzettend tegen mijn verstand in gaan. Als ik hem nu terug zou willen, waarom zou het dan niet weer fout gaan? Dan wordt het alleen maar erger. Maar het voelt ook weer niet goed om hem te laten gaan. Ik ben wel bang dat dit zon geval is van ‘wat je niet hebt wil je op het moment dat je het eigenlijk niet kan krijgen’ en als ik hem weer heb, het precies hetzelfde loopt als toen we een relatie hadden.
Ik heb het hier ook met hem over gehad, we hebben gisternacht zo’n 3 uur op msn gepraat. Hij vind het wel moeilijk, hij snapt het allemaal niet echt en vind het heel kut. Ook weet ik dat hij vandaag er om heeft gehuild.
Ik weet het gewoon even niet meer, ik snap mezelf niet. Het is niet voor niks uitgegaan, maar me gevoel brengt me gewoon zo in verwarring… Als ik vooruit kijk weet ik dat het niet slim is maar toch twijfel ik zo sterk.
