Wel of niet studeren?

Lifestyle
#1

EDIT: Ik zet het ook maar even in mijn beginpost.
Ik heb besloten om niet te gaan studeren. Ik ga dit jaar inderdaad gebruiken om weer mezelf te worden. Ik heb binnenkort mijn eerste afspraak bij de psycholoog en ik ben in behandeling bij een natuurgeneeskundig therapeut.

Ik voel me alleen echt nutteloos. Ik heb niet veel contacten meer. Als ik iemand aanspreek komt er wel een gesprek, maar uiteindelijk stopt dat gesprek weer en komt er toch niks van. Er is nog maar één iemand die ik echt als (goede) vriendin zie, haar ken ik vanaf de basisschool al. Alleen heeft zij het ook heel erg druk met school en werk.
Het lijkt een beetje alsof de vrienden van de middelbare alleen vrienden waren omdat je ze (verplicht) 5 dagen in de week zag.

Ik voel me gewoon heel eenzaam en echt nutteloos omdat ik voor mijn gevoel ook stil sta nu.

-----

Hoi meiden,

Ik zit echt met een moeilijke beslissing. Wegens omstandigheden is het met mij steeds slechter gegaan vorig jaar. Sinds de tweede zat ik niet in een al te fijne thuissituatie. Net voordat ik naar de zesde ging (vorig jaar, augustus) werd het allemaal nog iets erger. Mijn vader besloot op te biechten dat hij een paar keer is vreemdgegaan. De meest recente keren waren verspreid tussen mei-augustus. Sindsdien is de band tussen mijn vader en mij ook slechter geworden. Van tevoren waren we onafscheidelijk, we deden alles met elkaar. Nadat hij het had opgebiecht heb ik een paar weken niet met hem gepraat. Ik kon hem niet eens aankijken. Mijn vader kreeg ook suïcidale ideeën etc.
Dit even in het kort wat er is gebeurd.

Toen moest ik naar school. Ik merkte dat ik me niet meer goed kon concentreren en leren ging ook niet meer zoals vanouds. Alles opslaan duurde 10x zo lang. Ik stelde alles uit (zo was ik voor de rare gebeurtenissen niet, maakte alles meteen op de dag dat ik het op kreeg etc.), kreeg mijn huiswerk niet meer gemaakt. Opdrachten waar anderen een kwartiertje over deden waren voor mij bijna onmogelijk om te maken, ik deed er een uur/anderhalf uur over. Gewoon omdat ik me niet kon concentreren, dat wat ik las drong niet tot me door. Ik dacht eerst dat het kwam doordat dit het laatste jaar op de middelbare was, als in geen zin meer hebben etc. Maar het niet kunnen concentreren en uitstellen werd steeds erger. Ik merk nu ook met televisie kijken dat ik mijn aandacht er niet bij kan houden. Ik vergeet ook veel dingen. Ik kan geen boek lezen, na 2/3 bladzijdes kan ik me niet meer concentreren. Laatst moesten we meubels halen in Duitsland. Op de terugweg herkende ik de weg gewoon bijna niet, pas op het laatste moment weer. Vroeger had ik dit wel. Ik schakel nu minder snel zeg maar, het dringt niet (meteen) tot me door.
Ik ben gestopt met rijlessen omdat ik het niet meer aan kon, ik werk nog steeds niet omdat ik dat ook niet kan. Ik voel me gewoon echt geestelijk op, gewoon opgebrand. Ik regel niks meer. Kapper bellen is me al teveel. Als mijn vader me niet had geholpen met inschrijven bij de universiteit en me niet zo gepusht had, had ik dat nu nog niet gedaan. Ik heb last van stemmingswisselingen. Als ik een meningsverschil heb vergt dit zoveel energie. Dan ben ik voor de rest van de dag gewoon nokkie; een drukkend gevoel in m’n hoofd en hartstikke moe. Ik heb gelukkig (met heel veel pijn en moeite) mijn examens gehaald, niet met de beste resultaten maar het is me op een of andere manier toch gelukt. Ik had me er al op ingesteld dat ik zou zakken, wat wonder boven wonder uiteindelijk niet is gebeurd.

Nu komt mijn beslissing… Ga ik wel verder met studeren of niet? Ik hou niet van dingen niet proberen, ik wil het heel graag. Ik heb als ik niet ga studeren het gevoel alsof ik stil sta. Dan kan ik een jaar gewoon niet verder met studeren. Ook heb ik echt het gevoel dat ik een aansteller ben als ik het niet probeer. Maar diep van binnen weet ik ook wel dat het een bijna onmogelijke opgave zal zijn áls ik het ga proberen. Veel zelfstudie, dat kan ik op dit moment niet of met heel veel moeite. Ik ga dan zeer waarschijnlijk ook niet met veel plezier naar school. Dan nog het geld. Sociale leenstelsel… ugh.

Het idee om een jaartje er tussenuit te gaan kwam trouwens van mijn ouders en mijn vriend. Zij hadden het erover gehad toen ik op vakantie was.

Ik weet gewoon echt niet wat ik moet doen, en de universiteit moet het vóór 1 september te horen krijgen. 1 september is bijna… Help

#2

Ik heb je even genote!

#3

Heel erg vervelend voor je!
Ik zou er sowieso een jaar tussenuit gaan, je kan daarna ook nog studeren.
Is het geen optie om een paar maanden te gaan reizen, ergens vrijwilligerswerk te gaan doen? Dan kun je misschien een beetje tot rust komen.
Ik zou echt niet gaan studeren als het je op dit moment al zo tegenstaat, eerlijk gezegd. En het kan nooit kwaad om een tussenjaar te nemen.
Als je toch wel wil gaan studeren, kun je dan niet eens kijken of je misschien naar een psycholoog een keer kan gaan?
Veel sterkte en succes met je keuze!

#4

Blijkbaar heb je wel je examens gehaald, dat is toch super! Ik zou het gewoon doen! Want wat moet je anders? Tussenjaar waarin je waarschijnlijk ook niets gaat doen?
Misschien kan een psycholoog je verder helpen want dat je dat concentratieprobleem al bijna een jaar hebt is niet normaal.

#5

Wat vervelend. Ik zelf zou een tussenjaar nemen, zodat je aan jezelf kan werken en fris en fruitig aan je nieuwe studie kan beginnen. Ik zou dan wel in dat jaar écht aan jezelf werken. Dus naar een psycholoog gaan, bijvoorbeeld. Concentratieproblemen komen niet zomaar uit de lucht vallen, dus er speelt waarschijnlijk een heleboel in je leven, meer dan je zelf misschien doorhebt?
En misschien kan je op gegeven moment gaan werken. Dan heb je wat ritme, en verdien je geld wat je weer kan gebruiken als je gaat studeren.
En ik denk ook dat je het niet moet zien als falen, of stil staan. Je staat nooit stil, maar je kan je focus nu misschien beter ergens anders op leggen. Studeren kan altijd nog! En falen is het ook niet, want het is niet alsof je te lui bent, of geen zin hebt. Soms lukt het gewoon even niet, en in dit geval kan jij daar niks aan doen.
Sterkte in ieder geval!

#6

Dank jullie voor de reacties!

Ik heb mijn examens inderdaad gehaald. Maar niet op de manier zoals het hoorde. Het leren stelde ik uit (net zoals ik met veel andere dingen doe nu), ik was heel snel weer afgeleid. Maakte niet uit waar ik studeerde maar ik kon mijn aandacht niet erbij houden. Het opslaan van de stof duurde heel lang. Ik ben een paar keer flink in huilen uitgebarsten omdat ik niet meer wist wat ik moest doen, en hoe.
Onder de examens was ik ook vaak meer bezig met de tijd dan met het examen maken. Ik zat meer af te tellen totdat het examen voorbij was dan echt geconcentreerd te werken. Maar ik dwong mezelf om tot de bel te blijven zitten en aan het examen te werken.

Je hebt inderdaad gelijk, wat moet ik anders doen? Dat denk ik ook. Ik heb 17 september mijn eerste afspraak met de psycholoog staan. Mijn ouders en vriend zeggen dat ik beter dit jaar kan gebruiken om op rust te komen en alles weer een beetje op een rijtje te krijgen mentaal. Het idee was dat ik kon beginnen met werken als ik me weer wat beter voel. Verder was het ook mijn idee om (als het weer gaat) te beginnen met een thuisstudie Spaans. Mijn vriend heeft die namelijk thuis liggen. Zo kom ik dan weer een beetje in dat studeer-sfeertje en het is ook zelfstudie.
Maar van de andere kant denk ik dan ook weer dat ik gewoon een jaar weggooi qua studeren.

Dit is eigenlijk precies wat mijn ouders, mijn vriend en ik (áls ik het ga doen) ook in gedachte hebben. Het is inderdaad niet zo dat ik geen zin heb, ik wil heel graag iets bereiken in mijn leven. Ik neem mijn studie en toekomst ook heel serieus. Maar het voelt voor mij wel aan als falen. Ik probeer niet eens te studeren zeg maar, ook al weet ik van binnen wel al dat de kans best groot is dat ik het zo niet ga halen.

#7

Ik zou denk ik een jaartje er tussen uit gaan, dan beetje mentaal weer bij komen en als dat weer de goede kant op gaat kan je nog werk zoeken voor je vrije jaar.

Maar aan de andere kant kom je wel uit je ritme en heb je straks misschien helemaal geen zin meer in school

#8

Je hebt gelijk :slightly_smiling_face: Maar als het weer gaat wil ik beginnen aan een thuisstudie Spaans zodat ik weer een beetje in dat ritme kom en ook bezig ben met zelfstudie

#9

Gewoon ervoor gaan. Je bent sterker dan je denkt.

#10

Studeren is duur en zwaarder dat de middelbare dus ik denk dat een jaar tussen uit om weer de oude te worden een goed idee is.
Een jaar is niet weggegooid als je er emotioneel beter van wordt.

#11

Ik denk dat het voor jou erg belangrijk is om jezelf weer terug te vinden en je weer beter te gaan voelen. Daarom lijkt het mij ook beter als je even een tussenjaar neemt en zo een jaar aan jezelf kan gaan werken, niet de stress van deadlines halen, tentamens moeten maken etc. maar gewoon de tijd hebben om aan jezelf te werken en je weer beter te gaan voelen. Dan kun je met frisse moed aan een studie gaan beginnen volgend jaar.

#12

Ik zou een tussenjaar nemen om alles op een rijtje te zetten, en eventueel kijken of je een tijdje in het buitenland kan verblijven / werken. Misschien is een totaal andere omgeving goed om je patronen te doorbreken. Ik las dat je wil beginnen aan een thuisstudie spaans, je kan ook kijken of je in Spanje kan werken? :slightly_smiling_face:

#13

hier staat trouwens dat je gewoon nog stufi kan krijgen als je een tussenjaar neemt

#14

Dank jullie voor jullie reacties! Ik vind het fijn om te lezen hoe anderen erover denken die erbuiten staan.

Hmm ja, maar ik heb me wel al aangemeld op de universiteit. Ik kan de aanmelding dus annuleren, maar dan weet ik niet of het bovenstaande ook voor mij geldt.

#15

Als je het pas annuleert in september kan het wel :wink:

#16

In jouw situatie zou ik zeker een tussenjaar nemen. Even rust kan heel erg helpen. Wanneer je merkt dat het weer beter gaat, kan je een bijbaantje nemen en alvast informatie opzoeken over je studie. Kun je al een paar onderwerpen lezen, waardoor je alleen maar nog beter voorbereid bent op de uni.

Veel succes :slightly_smiling_face:

#17

Hoi meiden,

ik heb besloten om niet te gaan studeren. Ik ga dit jaar inderdaad gebruiken om weer mezelf te worden. Ik heb binnenkort mijn eerste afspraak bij de psycholoog en ik ben in behandeling bij een natuurgeneeskundig therapeut.

Ik voel me alleen echt nutteloos. Ik heb niet veel contacten meer. Als ik iemand aanspreek komt er wel een gesprek, maar uiteindelijk stopt dat gesprek weer en komt er toch niks van. Er is nog maar één iemand die ik echt als (goede) vriendin zie, haar ken ik vanaf de basisschool al. Alleen heeft zij het ook heel erg druk met school en werk.
Het lijkt een beetje alsof de vrienden van de middelbare alleen vrienden waren omdat je ze (verplicht) 5 dagen in de week zag.

Ik voel me gewoon heel eenzaam en echt nutteloos omdat ik voor mijn gevoel ook stil sta nu.

#18

Is een goede beslissing van je!

Ik zit zelf ook in een situatie waarvan ik niet weet of ik moet studeren ja of nee, psychisch gaat het niet geweldig, en ik zie het ook totaal niet zitten. Maar ik heb me al ingeschreven, ben naar een kennismakingsdag geweest en heb me boeken al. Maar ik heb het idee dat ik het niet aankan. Precies zoals jij beschrijft, ik moest laatst een toets maken, normaal had ik het binnen een week geleerd. Nu, na een maand leren heb ik alsnog gefaald omdat het gewoon niet binnenkomt. Zo frustrerend.