Oeps! Verhaal is langer geworden dan ik dacht! :ninja:
Lang geleden dat ik online ben geweest, maar ik heb écht even meningen van anderen nodig. 
Toen ik 14 was, ging ik een week naar het buitenland met een schoolproject. We bezochten daar een andere school en al snel leerde ik daar een jongen kennen die toen 16 was. Het klikte goed en hij was mijn eerste zoen. Onze leraren wilden liever niet dat we samen waren, omdat dat het project kon belemmeren, vonden zij.
Na die week thuis gekomen te zijn, wilden we het liefst zo veel mogelijk contact houden. Jammer genoeg verwaterde dit na een tijdje.
In de loop der jaren is er af en toe wel kort contact geweest, simpele gesprekken. Ondertussen hadden we beide andere vriendjes/vriendinnetjes gehad. Prima, want tussen ons speelde er al lang niets meer.
Twee jaar geleden besloten mijn zus en ik samen op vakantie te gaan en ik stelde voor naar de plek te gaan waar ik ook met school ben geweest, omdat het er zo mooi was. Dit heb ik deze jongen verteld en hij gaf aan mij graag weer te willen zien, na ongeveer 5 jaar.
Hij heeft ons opgehaald van het hotel en al snel sloeg de vonk weer over. We gingen naar een feest toe met mijn zus en vrienden van hem en daar hebben we weer gezoend. Dit keer hield het wel stand, ik was ondertussen 18 en hij 20.
Zo zijn we in anderhalfjaar tijd veel naar elkaar toe gevlogen, lange afstands relatie dus.
Al snel botste het vanwege mening/cultuurverschillen, hij vond het moeilijk dat ik hier in alle vrijheid kan doen en dragen wat ik wil.
Continu wilde hij weten waar ik was, met wie ik was, wat ik droeg en wat ik deed. Dit irriteerde mij super erg, waardoor we vaak woordenwisselingen hadden. Vooral toen hij mijn beste vriend berichten stuurde dat ie niet met mij om mocht gaan. Hier ben ik erg boos om geworden natuurlijk, want in mijn cultuur ben ik heel erg vrij.
Desondanks was hij wel altijd heel lief en zorgzaam, we hadden ook veel prachtige momenten en ik droeg ook een ring. We zijn samen op vakantie geweest, hebben veel gelachen samen en ik was (ondanks de ruzie’s) gelukkig met hem. Elke dag hadden we veel contact en skypten ook bijna elke avond.
Zes maanden geleden begon hij aan een cursus waar hij (zegt ie zelf) het heel druk mee had en zich daar op ging focusen. Dit begreep ik en steunde hem hierin, ondertussen had ik het zelf ook druk met stage maar probeerde altijd nog wel contact te houden. Van zijn kant werd het contact van de een op de andere dag met 80% minder. Ik snap dat ie het druk had, maar zelfs een goedemorgen kon er niet meer vanaf. Toen hadden we zelfs 4 hele dagen geen contact, klinkt niet veel maar vergeleken hoe het contact eerst was, was dit wel vreemd. Ik liet het eerst maar gaan omdat ie naar eigen zeggen het erg druk had.
Na een tijdje begon ik het toch erg zat te worden dat ik bijna geen contact met hem kreeg en ben ik dus wel boos geworden. Hij zei toen dat ik erg egoistisch was en hem niet steunde met zijn drukke cursus, maar het is toch niet raar dat ik óók steun wil van zijn kant? Ik mistte hem en onze gesprekken heel erg, dit heb ik hem ook vaak duidelijk proberen te maken.
Dus heb ik het weer even laten gaan, maar het bleef me irriteren dat ik weinig van hem hoorde en soms een week zelfs niks. Terwijl we toch een best serieuze relatie hadden, want ik droeg ook een ring.
Toen was ik het zo zat dat ik erg boos was en hem heb geblokkeerd op whatsapp. Na een week probeerde ik het toch weer goed te maken, maar wilde hij niks meer van me weten omdat ik er ‘nooit voor hem was’. Weer hadden we ruzie en was ik ook echt kapot. Sindsdien hebben we geen contact meer, dit is bijna twee maanden geleden.
Ondertussen ben ik dus 20 en is hij 22.
Ongeveer een maand geleden had ik contact met zijn moeder. Ze zei dat hij erg verdrietig was en mij mistte. Ze vroeg of ik naar hun toe wilde komen en zij wilde de reis dan wel betalen. Ik zat nog met school dus kon het niet. Nu ben ik net klaar met mijn opleiding en heb ik over twee maanden een vaste baan.
In die tussentijd ben ik dus nog vrij maar ik twijfel of ik wel moet gaan of niet… Ik hou nog steeds van hem en ook mis ik hem wel, maar ergens ben ik ook wel boos dat ie me zo heeft laten vallen en niet mijn kant begrijpt. Ook hebben we nog steeds geen contact dus zou het best apart zijn als ik daar opeens ben. Aan de andere kant denk ik dus ook; waarom zou ik er heen moeten gaan als ie ook naar mij kan komen?
Mijn vrienden zeggen dat ik niet zou moeten gaan. Natuurlijk moet ik het uiteindelijk zelf beslissen, maar omdat ik echt niet weet wat ik zou moeten doen is het fijn om meningen van anderen te horen.
Daarom zou ik graag van jullie weten; wat zou jij doen/adviseren?
Thanks! & respect als je het hele verhaal gelezen hebt. 
