Hi iedereen
Ik weet echt niet wat ik moet doen dus raadpleeg ik jullie 
de situatie:
In de krokusvakantie ben ik naar Griekenland geweest met een groep van mijn school.
Heel veel vrienden waren mee. Tussen een vriend en mij klikte het heel goed. Het was echt een zalige vakantie. Op het einde van de reis hadden we een relatie. 3 weken daarna ging het echt geweldig tussen ons, we konden over alles praten, lachten met alles enzo, maar daarna niet meer hij was afstandelijker, raakte me minder aan. Het was dan bijna paasvakantie en ik wist dat ik hem 2 weken niet ging zien omdat hij zoveel op kamp was. We hadden zelf niet eens afscheid kunnen nemen. Gewoon vlug een kus op de mond en hij was weg. Ik wist dat hij een paar avonden thuis zou zijn ( maar niet lang genoeg om af te spreken) en verlangde naar die avonden, omdat ik hem dan pas kon bereiken, want op die kampen had hij geen zijn gsm niet mee. Deze gesprekken waren ook al afstandelijk en ik moest altijd eerst sturen…
2 dage gelede had ik hem gevraagd of we de maandag (de enige dag dat hij vrij is) konden afspreken. Hij zei dat hij wel kon komen maar niet lang, gewoon om eens te praten. Ik maakte er een grapje van (want normaal doen we dit de hele tijd) en zei"ja ja praten :p" en toen zei hij heel serieus “jaa prate, we need to talk…”
Ik flipte helemaal, direct vroeg ik “bedoel je het gesprek…” “?” Wrm?" en toen ging hij offline ik heb hem nu al 2 dage niet gesprokne.
Ik heb alles aan mijn vriendin verteld en ze zegt ook dat het er niet goed uit ziet. Ze vond het ook raar dat hij gewoon offline ging. Dus heb ik hem nog een sms gestuurd, maar daar reageert hij natuurlijk ook niet op. Ik vroeg hem wat er nu eigenlijk aan de hand is en dat ik het snap dat hij dit niet over sms/internet wou doen, maar dat ik het toch wil weten.
Mijn vraag is nu: moet ik hem met gerust laten zodat hij het me maandag allemaal kan vertellen? of moet ik blijven aandringen? Ik weet echt niet of ik een face-to-face confrontatie ga aankunnen. Daarnet heb ik het mijn moeder verteld en toen ben ik helemaal in huilen uitgebarsten…
Ik weet echt niet wat ik moet doen…
Bedankt voor je hulp.
Dit is er dus gebeurd:
Nog laat heeft hij eindelijk geantwoord. Hij zei dat hij geen bereik had op de plaats waar hij naartoe was. Hij was nog bij zijn oma maar ging nog na het eten afkomen. Toen was het ondertussen al acht uur en ik maar proberen leren voor bio…
We spraken af op een plein achter men huis , een plaats waar we elkaar nog eens veel gezoend gehad hebben…
Toen ik daar aankwam zag ik hem eerst niet zitten, hij was gelukkig niet op de plaats gaan zitten waar we gezoend hadden.
Hij vroeg me eerst hoe men vakantie was gegaan en wat ik allemaal gedaan had. Ik begon te praten maar men stem brak.
Stilte.
Hoe was jou vakantie vroeg ik dan uiteindelijk.
Ja goed.
Stilte.
Ik moest er zelf naar vragen waarom hij nu eigenlijk wou praten.
Jaa, eumh, das moeilijk om uit te leggen zei hij.
Je weet wel waarom ik wil praten toch? vroeg hij nog.
Ja om het uit te maken zeker
Weer stilte.
Was het al van in voor de vakantie vroeg ik.
Nee van in de vakantie.
Ik wil wel vrienden blijven zei hij.
Ja ma da zal nu een beetje moeilijk zijn.
Stilte.
Hij haalde zijn portemonnee uit en gaf mij het geld dat hij me nog schuldig was.
Daar ben ik veel mee dacht ik.
Hij vroeg ook de hele tijd of het wel ging, want hij had blijkbaar verwacht dat ik ging huilen, maar het lukte echt niet bij hem.
Hij wreef me nog op de rug en trok me nog effjes naar zich toe. Ik kon het niet laten om mijn hoofd op zijn schouder te leggen. Het voelde gewoon goed.
Maar ik wist dat ik het moest loslaten dus zette ik me weer recht.
Hier blijven zitten heeft ook geen zin.
Stilte.
Na een paar minuten zei ik tot morge en ben ik weg gegaan.
Thuis ben ik in elkaar gestort. Ik wist nog steeds niets.
Hij had gezegd dat hij er altijd voor me is en dat ik hem altijd mocht smsen als ik nog vrage had.
Dat heb ik dus gedaan.
Ik vroeg of het aan mij lag.
Nee het lag aan hem zei hij. De vakantie was gewoon te lang en hij was zijn gevoel voor mij kwijtgeraakt.
Ik vroeg kan dat niet terugkomen. Als je mij weer wat meer ziet?
Dat is nog nooit gebeurd antwoorde hij.
Hij probeerde me nog wat te troosten maar ik heb hem wel duidelijk gemaakt dat hij me pijn heeft gedaan.
Maar ik heb hem wel gezegd dat ik het vrienden zijn wil proberen.
Want praten met hem voelde zo goed ook al ging het over dat onderwerp.
Dankje allemaal voor de steun !
) Dus het hangt er vanaf of je bij hem durft te huilen… Of dat je misschien nu het kan verwerken en dat je er maandag goed op reageert.