We hebben beide een heftige geschiedenis.

Liefde & Boys
#1

Hooi meiden!

Een tijdje terug heb ik een jongen leren kennen, we hebben steeds meer contact, we flirten veel, en we willen binnenkort echt iets met z’n tweeën afspreken.
Maar er is iets wat me nogal onzeker maakt en me tegenhoud. We hebben namelijk beide een heftige geschiedenis, waardoor ik bang ben een terugval te krijgen.

Hij is zijn hele middelbare schooltijd gepest. Ze scholden hem uit, wachtten hem soms op en sloegen hem. Ook zijn al zijn relaties (3) tot nu toe uitgegaan doordat zijn vriendinnen telkens vreemd gingen, waardoor hij best wel onzeker is geworden heb ik het idee.

Ik heb mijzelf een jaar geleden ongeveer een langere tijd gesneden. Een goede vriend pleegte zelfmoord, veel ruzie, op een gemene manier gedumpt, en ik kropte alles op. Zoals Demi Lovato ooit eens zei: ‘‘Ik wou niet dood. Maar was het ooit eens te ver gegaan, dan had me dat niks uitgemaakt.’’

Het is dus zo dat ik mezelf begon te snijden doordat iedereen met zijn problemen bij mij kwam, en ik het gevoel had zelf bij niemand terecht te kunnen.

Nog elke dag word ik aan deze tijd herinderd, en het blijft toch altijd een angst om weer zo ver te gaan.

Nu is het dus zo, ik vind die jongen leuk. Waarschijnlijk zelfs wel meer dan leuk. Alleen heeft hij best wel vaak een depri momentje. Dan heeft hij het gevoel niks goed te kunnen doen, dat iedereen zich op hem afreageerd, etc. Ik wil hem supergraag helpen, ik zeg ook al vaak dat dat niet waar is, etc.

Op zich niet zo’n probleem, hopelijk gaan deze depri momenten van hem vanzelf weer over. Maar dat weet ik dus niet zeker.

En dit is dus de reden wat mij tegenhoud om verder met hem te gaan; ik ben bang dat ik als het ware word meegesleurd in zijn depri momenten, waardoor ik weer de fout in ga en mezelf weer zal snijden.
Dit klinkt misschien overdreven, maar dit is me eerder overkomen. En dat heeft er bij mij goed ingehakt.

Aan de ene kant wil ik liever niets met hem, door die angst dus. En heb ik vooral het gevoel dat ik een positieve enthousiaste jongen nodig heb, die mij met zijn positiviteit meesleurd zegmaar. En dat is hij dus meestal niet. Hij is trouwens wel super lief, voordat jullie je nou een humeurige jongen gaan voorstellen :’)

Maar aan de andere kant, ik wil hem niet ‘‘dumpen’’ voor zijn geschiedenis. Ik heb zelf ook nare ervaringen, en zou ook niet om mijn verleden gedumpt willen worden.

Dus, de eindconclusie is: we vinden elkaar leuk, maar ik ben bang dat ik misschien weer een terugval krijg door zijn depri momenten.

Hij weet trouwens nog niet dat ik mezelf gesneden heb. Dit wil ik hem pas vertellen als ik zeker weet dat we voor elkaar gaan, omdat zoiets heel makkelijk tegen je gebruikt kan worden tegenwoordig.

Heeft iemand tips, advies, mening?
Ik weet niet zo goed hoe ik hier meer om moet gaan.

Veel liefs

#2

Vertel aan hem wat je hier verteld hebt. Ik geloof niet dat hij het type is dat dit tegen je gaat gebruiken. Ik vind dat je mag uitkomen voor je twijfels. Vertel over jouw verleden, misschien kunnen jullie elkaar helpen.

#3

Als ik jou was zou ik eerlijk zeggen hoe je erover denkt tegen hem, want hij lijkt me niet iemand die jou niet serieus neemt/boos op je wordt aangezien jullie allebei genoeg hebben meegemaakt!

Aan de andere kant denk ik; meis, laat het los, en probeer een beetje te genieten, want de ‘‘scharrel’’ fase van een (misschien toekomstige voor jullie hihi) relatie is zo leuk! die kriebels met het afspreken etc etc etc, je krijgt later echt spijt als je daar niet genoeg van hebt genoten, en teveel hebt nagedacht over ‘‘hoe wat wie waar’’

En daarbij zou ik het niet brengen van ‘‘ja hoi ik sneed mezelf’’ (wat je vast ook niet zal doen maar even als voorbeeld) maar ik zou wel eerlijk tegen hem zijn dat jij ook een hele moeilijke periode achter de rug hebt, het gaat om het vertrouwen. als jij hem vertrouwt moet je eerlijk tegen hem zijn, alleen dan kom je er.
en als jij dicht bij jezelf blijft merk jij snel genoeg als hij jou meesleurd in zijn negatieve stemmingen. dicht bij jezelf blijven is het aller belangrijkst :slightly_smiling_face:

#4

^ Meiden, echt super bedankt voor jullie reacties, hier heb ik echt wat aan! Ik denk inderdaad dat ik het nu eerst wat maar ga loslaten, en mocht het echt serieus worden het hem eerlijk ga vertellen. Dankjullie :grinning:

#5

Oke, hier kan ik me aan relateren. Zowel ik als mijn vriend zijn opkroppers, en hebben een moeilijke tijd achter de rug. Toch heft dat elkaar op de een of andere manier op als we bij elkaar zijn. Ik kan het letterlijk over alles hebben, en mijn depressieve periodes zijn nooit als ik bij hem ben, of hij haalt me er binnen 5 minuten weer uit, en andersom(:
Ik zou het idd gewoon loslaten, en genieten van deze tijd! MOcht het dan later alsnog fout gaan, kun je in ieder geval geen spijt hebben dat je eht nooit geprobeerd hebt!
Oke, ik hoop dat dit advies een beetje oke is, want ik ben alleen mijn eigen situatie aan het reflecteren…

#6

^ Natuurlijk is jou advies goed! We hebben beide in een soort gelijke situatie gezeten, en jij bent het levende voorbeeld dat het echt wel kan werken :slightly_smiling_face: Dankje!

#7

Meid, ik snap precies wat je bedoelt. Als je deze jongen gewoon leuk vind om wie hij is vind ik dat je er voor moet gaan. Zijn problemen zijn de jouwe niet, en andersom. Niet lullig bedoelt, maar misschien is het goed om zelf hulp te zoeken en met iemand te gaan praten, of een cursus te volgen om dingen beter los te kunnen laten… Je hebt een hoop opgekropt en ik krijg de indruk dat je niet alles hebt kunnen verwerken! Misschien is het een goed idee om je op jezelf te focussen en jezelf te helpen, in plaats van er altijd maar voor anderen zijn. Help eerst jezelf voor je een ander kan helpen, geloof me.
Ikzelf zit ook al zon 3 jaar in een depressie met alle shit eromheen, en ik kom er zelf niet aan uit omdat andere mensen teveel druk op me leggen met hun problemen. Ik heb een psychisch gestoord vriendje gehad, al mn vrienden lieten me stikken en thuis gaat het vaak kut. En daar bovenop komen al mn vrienden nog eens met hun problemen bij mij aan, en soms kan ik dat gewoon echt niet meer aan. Ik heb vaker bij psychologen gezeten maar dat hielp nooit echt. En sinds kort ga ik weer proberen om hulp te zoeken omdat ik merk dat ik gewoon oververmoeid ben en tevaak woedeaanvallen en huilbuien heb. Ik heb mezelf echt niet meer onder controle. ik heb me dit keer ingeschreven voor een cursus om dingen te verwerken en anders leren te denken… Misschien heb je hier wat aan, je kan me altijd noten
XXXX

#8

Oh en trouwens! Ik heb ook alweer bijna een jaar een vriend, hij is heel lief en goed voor me, eigenlijk is deze jongen heel simpel en heeft geen problemen, maar soms steek ik hem idd aan met mijn depressieve momenten, maar als je echt om elkaar geeft kom je daar aan uit! Geloof me! Het is heel fijn dat mijn vriend nooit zo moeilijk heeft gehad maar juist omdat jouw jongen het moeilijk heeft gehad kan hij jou heel goed begrijpen en misschien wel helpen. Mijn vriend snapt helemaal niks van mij en ik moet echt ergens anders hulp zoeken. Ga er gewoon voor! succes!

#9

ik zou zeggen nee

kan een goeie kant zijn allen bij dingen meegemaakt dus begrijp je elkaar misschien beter

maar al denk je nu al dat je er niet goed meeomgaan heb je alleen jezelf ermee
en gaat het misschien weer fout