Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Of eigenlijk weet ik het wel, maar maakt die gedachte me vreselijk misselijk.
Na een vervelende tijd met een bepaalde jongen en een korte mislukte relatie daarna besloot ik er even klaar mee te zijn. Dit was vlak voor de zomer. Ik wilde wel even vrijgezel zijn, genieten van mijn vakantie en doen wat ik niet laten kon. Maar toen kreeg ik contact met een jongen, ik noem hem even X. We hadden meteen een klik en ik voelde me heel erg aangetrokken tot hem. Hij had net een maand geleden zijn relatie van twee jaar beëindigd en dit was ontzettend naar geweest. Hij zei dat hij het aankomende jaar totaal niet open stond voor een relatie. Ik kende zijn ex wel en we hebben hier veel over gepraat. Ik heb wel toegegeven dat ik hem leuk vond, maar ik was niet verliefd en zou dit ook absoluut niet gaan worden. Hij stond hier hetzelfde in. Toch ging het na een paar keer ‘chillen’ fout en belandde ik bij hem in bed. We hebben hier toen goed over gepraat, en eigenlijk zijn we toen friends with benefits geworden. Ik vind dat zo’n oppervlakkige benaming maar kan het ook niet echt anders uitleggen. We appten echt elke dag, we woonden bij elkaar om de hoek (op kamers) en zagen elkaar soms meer dan drie keer per week. Als we beide alleen moesten eten aten we samen, als er een leuke film op tv was gingen we film kijken, als we ons verveelden gingen we gewoon bankhangen, etc etc, We hadden samen de grootste lol, we vertelden elkaar alles en nouja, we hadden dus seks.
Eigenlijk ging alles prima. Al wist ik heel stiekem wel dat ik hem leuker vond dan dat zou moeten. Toen hij op een gegeven moment opener begon te worden over zijn contact met andere meisjes werd ik jaloers. Toen hij dit merkte heeft hij ‘ons’ per direct gestopt. Of nouja, hij wilde vrienden blijven, maar geen seks meer. Hier was ik zo verschrikkelijk verdrietig van dat het eigenlijk toen pas voor mezelf duidelijk was dat ik heel erg verliefd op hem was geworden. Ik heb hem toen wat ontweken en uiteindelijk hebben we twee weken geen contact gehad, tot hij mij weer appte met de vraag of ik film kwam kijken. Ik was voor mijn gevoel wel weer wat over hem heen en miste ons contact dus ging hier op in. Maar ook die avond bleef niet bij film kijken, en eigenlijk was ik toen weer terug bij af. Vriendinnen vonden het dom van me, snapten niet waar ik mee bezig was. Ik vond het eigenlijk wel prima zo. Ik vond hem wel leuk, maar was nog steeds niet toe aan een relatie en genoot zelf ook nog veel te veel van de aandacht van andere jongens.
Voor een tijdje ging het weer goed, tot hij even geen kamer meer had in de stad waar we beide studeerden en hij weer een maand bij zijn ouders moest wonen. Afspreken werd zo een stuk moeilijker, maar we hadden nog veel appcontact. Hij zou na school een keer langskomen en blijven slapen, maar zei me op het laatste moment af. Een week later deed hij dit weer. Ik ben toen heel boos op hem geworden, en uiteindelijk heeft hij hier wel zijn excuses voor aangeboden. Hij zei dat hij een klootzak was en dat hij eigenlijk alleen nog maar deed waar hij zelf zin in had. Hij hield geen rekening meer met anderen en snapte dat hij dat niet kon maken tegenover mij. Hij zou het snel goedmaken. Nou goed, ik heb het hem toen vergeven. We hebben toen ook een lang gesprek gehad over wat we nou eigenlijk voor elkaar voelen. Ik heb toegegeven dat ik wel gevoelens voor hem had maar hier niets mee wilde. Hij heeft gezegd dat het voor hem ook echt wel meer was dan gewoon seks, etc etc.
Vlak voor de kerstvakantie (we hadden elkaar toen al bijna een maand niet gezien dus) vertelde hij ineens dat hij een date had gehad die middag. Hij was gaan bowlen met een meisje. Ik reageerde hier kortaf op. Ik snapte het niet, waarom mij vertellen dat je gevoelens hebt en dan een week later gaan ‘daten’ met een ander? Vooral nadat hij mij twee keer af had gezegd. Ik heb gezegd dat het me niet zoveel deed als hij zoende, of zelfs als hij seks had met iemand anders, maar dat ik het moeilijk vond dat hij echt ging daten met andere meisjes. Hij snapte dit niet, vond dat ik hier niks over te zeggen had enzo. Uiteindelijk heb ik gezegd dat we elkaar maar even met rust moesten laten, hij zou op wintersport gaan en ik naar Parijs, en daar moesten we maar gewoon even van genieten en dan zouden we daarna weer verder zien.
We hebben elkaar toen drie dagen niet gesproken, totdat hij me weer appte 's avonds laat. Hij was dronken en het sloeg nergens op, maar hij dacht aan me. Ik, zwak als ik ben, ben hier op in gegaan en toen was het opzich weer redelijk goed tussen ons.
Een week later was ik op stap met collega’s en heb ik halfdronken alles verteld aan een mannelijke collega. We hebben er heel lang over gepraat en hij heeft laten inzien dat dit echt niet gezond is en dat ik er mee moet stoppen. Toen ik die nacht thuis kwam heb ik X een heel lang appje gestuurd met dat ik wel verliefd op hem was geworden. Dat het niet mijn bedoeling was geweest, maar het gewoon is gebeurd. Dat ik me steeds vaker rot voelde om hem en dat dat moest stoppen. Dat ik hem niet meer wilde spreken voorlopig.
De dag erna hebben we er over gepraat, hij snapte het wel en was boos op zichzelf. Hij zei dat hij het wel had geweten en dat hij dit had moeten voorkomen enzo. Uiteindelijk zei hij dat ik alle tijd moest nemen die ik nodig had en dat maar weer contact op moest nemen als ik daar klaar voor was (omdat ik steeds zei dat ik hem niet kwijt wilde als vriend).
Weer ging dit drie dagen goed, tot hij mij weer appte. Ik moest me niet kut voelen om hem, hij zou niet met anderen daten, het was allemaal niets serieus. Ook zei hij dat hij alle afspraakjes (ik wil niet weten hoeveel dat zijn) had afgezegd, dat het toch gezeik opleverde. Later zei hij dat ik nog wel langs mocht komen in zijn nieuwe kamer. Ik heb hem er op gewezen hoe tegenstrijdig dat was. Iedereen afzeggen omdat het gezeik oplevert, maar degene die hem dat heeft laten inzien juist uitnodigen. Hij snapte het zelf ook niet zo goed geloof ik.
Ik voel me zo dom en naïef als ik dit typ, maar weer ging ik er op in. En het was dus weer goed, we appten weer zoals eerst.
Zondagavond ben ik voor het eerst sinds bijna twee maanden weer bij hem geweest, en het was echt heel erg gezellig. Vakantiefoto’s bekeken, veel bijgepraat, en ja… Weer seks gehad. Maar het voelde goed. Ik vond het echt heel leuk. Maar goed, ik was weer totaal in de war toen ik thuis kwam want ik wist niet meer wat ik nou met deze situatie aan moest. Maandag zag ik dat hij dat meisje met wie hij ging bowlen een paar weken daarvoor ergens in tagte op Facebook. Het ging over trakteren bij de mac. Zij had hem ook al getagt in iets over online daten.
Als ik dat zie word ik dus echt gek. Ik word letterlijk misselijk en ben de hele dag chagrijnig. Ook heb ik X sinds zondagavond eigenlijk nauwelijks gesproken. Gister antwoordde hij pas midden in de nacht, en het eerste wat ik dan denk is dat dat meisje bij hem is geweest. Ik heb het gevoel dat ik vervangen ben.
Oke, dit is een veel te lang verhaal geworden en ik ben blij als er nog mensen zijn die dit uit hebben gelezen, maar ik zit er dus een beetje door heen. Aan de ene kant wil ik van hem af, hij maakt me op alle mogelijke manieren ongelukkig op deze manier, al maakt hij me ook gelukkiger dan ooit. Aan de andere kant weet ik niet wat ik zonder hem moet. Ik vertel hem alles, hij heeft het beste advies, is de eerste die me weer vrolijk krijgt, we hebben oprecht goede gesprekken en ik ken niemand die grappiger is dan hij.
Daarbij vraag ik me de hele tijd af wat het betekent dat hij steeds weer contact zoekt als ik het afbreek. Ik denk steeds vaker dat hij meer voor me voelt dan hij zou willen, maar daarna wil ik mezelf wel weer slaan omdat dat de domste gedachte is die je kunt hebben op dit moment.
We praten op dit moment helemaal niet, en ik weet dat hij morgen op stap gaat. Ik ga waarschijnlijk ook, en wil hem eigenlijk opzoeken om te praten. En om te zeggen dat ik er echt mee wil stoppen omdat dit me kapot maakt. Maar ik ben zo bang om zonder hem te zijn…
-
Update op pagina 2
