Before
Ik had altijd al geweten dat mijn wekker mijn vijand was. Slaperige ochtenden, koude douches, te laat briefjes en chagrijnige leraren, allemaal te wijten aan mijn vervloekte wekker. Maar ik had nooit geweten dat hij me zo kon verraden. Dat hij me zo de rug toe kon keren. Maar ik had het kunnen weten. In het echte leven hebben we namelijk geen happy end, krijgen we geen geheimzinnige briefjes toegestuurd om ons te behoeden van een vreselijke toekomst. Nee, wij hebben het ongeluk om niet gewaarschuwd te worden. Nou, ja… Ik ben niet gewaarschuwd geweest. Maar wat maakt het uit, het enige wat ik nu kan doen is leven in het heden, want als ik blijf vastzitten in het verleden, dan ziet mijn toekomst er niet zo rooskleurig uit…
Ik had hem al een tijdje zien staan en had te horen gekregen hem in de gaten te houden, maar ik durfde niet op hem af te stappen. Hoe kon ik? Met zijn gitzwarte, sluike haar en zijn kristalheldere ogen kon ik niets doen dan hem van een afstandje bekijken. Mijn ogen kropen van zijn spierwitte all-stars naar zijn denim spijkerbroek en zijn blauwe strakke T-shirt met V-hals dat zijn buikspieren mooi weergaf en rustte op zijn volle, zwoele lippen dat hij tuitte, terwijl hij een bladzijde van het strip dat hij aan het lezen was om sloeg.
Ik tikte nerveus met mijn zwartgelakte nagels op de toonbank, terwijl ik hem aanstaarde en hem van top tot teen bekeek. Hij was knap, hèèl erg knap. En in een dorpje als dit is dat heel erg zeldzaam. Ik zuchtte en sloeg mijn ogen neer. Ik was niet het type meisje dat de meeste jongens wilde. Ja, ik was best wel knap met mijn gifgroene ogen en mijn platinablonde haar. Ook was ik niet erg dik, niet eens mollig. Geen vetrolletje te zien. Maar door de reputatie dat ik had...
Zenuwachtig begon ik nu op het stuk kauwgum te kauwen dat ik al een hele tijd in mijn mond had. De smaak was een beetje verloren gegaan, maar het maakte me niet heel erg uit. Het leidde me een beetje af van de knappe jongen. Het zenuwachtige getik en gekauw klonk als muziek in mijn oren en al snel kalmeerde ik.
Ik had me al heel lang geleden er al bij neergelegd dat ik hier niet zou populair was en dat ik dat ook nooit zou worden. Ik heb mijn pogingen gestaakt en ben mee met de massa gegaan. Ik stapte uit de schijnwerpers en deed mijn best om daar nooit meer in te komen. Ik heb nu mijn lesje wel geleerd...