Ik heb een vriendje, mijn eerste vriendje. Toen ik met hem zat is het eigenlijk allemaal heel snel gegaan, voor ik het wist en er echt over na had gedacht had ik al met hem, maar ik had geen spijt hoor, het werd steeds beter tussen ons, en ik dacht ook dat ik echt verliefd op hem was, maar nu begin ik te twijfelen.
Afgelopen week hoorde ik een meisje over haar vriendje praten, en ze klonk echt… zo verliefd gewoon. Zo had ik nooit gepraat of gedacht. Mijn vriendje is ook altijd heel klef en lief en zo, en in het begin als hij zulke smsjes stuurde vond ik dat nog echt wel leuk enzo, nu is het meer beangstigend soms, en weet ik gewoon niet wat ik moet antwoorden en of ik het meen wat ik antwoord.
Ik hou wel heel veel van hem hoor, dat weet ik zeker, maar ik denk dat ik hem meer als beste vriend zie, want als we gewoon samen bijvoorbeeld naar de stad en bios en zo zijn vind ik het super leuk en gezellig, maar als het op dat verliefde, kleffe gedeelte aankomt, dan denk ik soms echt: dit wil ik niet. Ook als ik denk over ‘het verdergaan’ en dat ik met hem op vakantie mee mag krijg ik er een benauwd gevoel bij gewoon.
Maar als ik het uit ga maken krijg ik denk ik spijt, want soms vind ik het ook zo fijn bij hem, en als we zoenen en alles, en hij is wel zo lief.
En ik weet ook niet hoe ik erover met hem moet praten en wat ik moet doen, echt niet, want als ik denk: ik begin er nu over, gaat hij net zeggen dat hij me zo lief vind en me niet kwijt wilt en zo. En ik wil hem ook niet kwijt, niet als goede vriend, maar misschien wel als vriendje. O god ik weet het echt niet.