Sorry, ik weet dat het een beetje veel lezen is,
maar ik heb echt even advies nodig!!
Ik heb dus een vriend, T. Het is best ingewikkeld, we hebben niks samen, maar we zijn wel net iets meer dan gewone vrienden. Hij is smoorverliefd op mij. Ik vond en vind hem leuk, maar ik vond hem nog niet leuk genoeg om met hem te nemen. Daarom had ik besloten om hem wat beter te leren kennen, want er was wel een kans dat ik nog verliefd zou worden. Tot nu toe is dat niet gebeurd. Ik vind hem wel nog steeds leuk en we praten heel veel met elkaar op msn, we spreken ook wel eens af en dan zitten we gewoon bij hem of bij mij thuis.
T. is totaal niet populair of wat dan ook, hij is ook nogal verlegen. Dat niet alleen, hij is ook onzeker en heel erg gevoelig. Op zich is dat geen probleem, kan juist best schattig zijn, tot op zekere hoogte.
Als hij een fout maakt gaat hij zichzelf namelijk helemaal de grond in boren en denkt hij gelijk dat hij alles fout doet. Als het gesprek tussen ons even stilvalt wordt hij boos op zichzelf omdat hij niks kan bedenken. Als hij iets tegen me heeft gezegd is hij meteen bang dat het lelijk overkwam en zegt hij dingen als ‘ik ben ook zo stom!’. Nou ja, ik heb op zulke momenten altijd tegen hem gezegd;
‘Neejoh, je bent niet stom, dat is toch niet jouw schuld, blablabla,’
maar ik krijg het gewoon niet uit z’n hoofd.
Kortom, ik heb dus te maken met een extreem onzekere jongen, die zich alles veel te erg aantrekt en denkt dat hij alles fout doet (& dan vooral dat hij alles fout doet en zegt bij mij). Ik wil hem wel de hele tijd helpen en opvrolijken, en ik wil ook niet dat hij zich schuldig voelt om dingen die niet zijn schuld zijn, want ik geef echt om hem. Het grootste deel van de tijd hebben we het hartstikkel leuk. Maar jullie snappen hopelijk wel dat ik soms gek van zijn onzekerheid word! Ik heb geprobeerd om het er met hem over te hebben, maar dat maakte het alleen maar erger; hij verweet zichzelf gelijk weer dat hij gewoon alles fout deed, etc. etc.
Wat moet ik doen? 
?
