Wat moet ik met de vader van m'n zoontje?

Liefde & Boys
#1

(Ik blijf liever anoniem, vandaar dit account)
Hallo meiden,

ik zit met een probleem. Vorig jaar ben ik bevallen van een zoontje met mijn vriend (door een ongelukje zwanger geworden, maar mijn kleine mannetje is een schat!).Ik had erg veel steun aan mijn vriend en hij was er altijd voor me. Vooral toen de band tussen mij en mijn ouders niet zo goed ging.

Nu krijg ik werk, school en opvoeding etc. opzich redelijk goed gecombineerd, alleen is er één probleem. Mijn vriend werkt TOTAAL niet meer mee sinds de geboorte. Hij is lui en het lijkt hem allemaal niet te boeien. Ik hou erg veel van hem, en ik wil het kind graag een goede toekomst bieden, met zijn eigen vader. Het kind was ieder weekend bij mijn vriend, maar ik hoorde van zijn ouders dat zij het kind meer verzorgden dat hijzelf, omdat hij iedere keer stappen was etc. Ik heb 3 maanden geleden daarover met hem gepraat en hij zei dat hij geen zin had om in het weekend thuis te blijven, toen hebben we het een week omgedraaid, dat hij hem door de week kreeg en ik in ’t weekend, en toen kreeg ik weer hetzelfde te horen van zijn ouders, maar deze keer om de reden dat hij te druk was met school etc. Ik ben toen een maand bij hem en zijn ouders ingetrokken en toen ging het helemaal mis. Iedere dag ruzie, hij hielp me niet en hij vond dat ik me aanstelde en me als een bitch gedroeg en zei dat ik het kind zelf maar moest gaan verzorgen en toen heb ik het uitgemaakt.

Ik ben nu twee maanden verder en het doet me ontzettend pijn dat hij er niet voor me is, en dat verteld me dat ik nog om hem geef en van hem hou en nog erger vind ik dat mijn zoontje niemand heeft om ‘papa’ tegen te zeggen. Ik vind het vreselijk dat hij zonder een vader om zich heen opgroeit, en dit verdient hij niet. Mijn vriendinnen zeggen dat we het opnieuw moeten proberen, maar mijn ouders zeggen dat dat alleen maar voor problemen gaat zorgen. Ik weet niet wat ik moet gaan doen, of ik weer contact met hem moet gaan zoeken, of zal dat daardoor nog erger worden?

#2

pfoe dit is best een lastige situatie… maar het is wat jij eigenlijk het beste vind… als je wil dat je kindje opgroeit met zijn vader dan zou ik het nog overnieuw proberen!

#3

16 and pregnant ooit gezien? Lijkt me wel leuk als je jong moeder bent om te kijken.

OT: Lastige situatie. Ik zou eerst kijken of hij voor jullie kind gaat zorgen (maandje of 2), zo niet dan kappen met die handel. Ik kan me niet voorstellen dat ik nog wat met een vent zou willen die mijn kostbaarste bezit zou verwaarlozen, ook al is het zijn eigen vader.

#4

Ik denk dat hij niet wil beseffen dat hij een vader is zeg maar, dat hij eigenlijk nog wil stappen enzo en naar school toe wil en niet voor een kind wil zorgen… maar ooit moet die knop omgedraaid worden!! hoe oud zijn jullie als ik vragen mag?

#5

Wow, dat is écht kut. Ik denk wel dat jullie 't opnieuw moeten proberen, niet eens per se voor elkaar, maar voor het kindje. Verder weet ik het eigenlijk ook niet…
Veel succes, hopelijk komt het nog goed.

#6

Ik zou het niet opnieuw proberen. Het zorgt alleen maar voor problemen en dat is voor jullie zoon ook niet goed. Hoe oud zijn jullie eigenlijk?

#7

Ik weet het, maar ik ben niet met mijn echte vader opgegroeit en ik ken hem niet echt, vandaar. En ik wil niet dat hij dat ook heeft. Daarom vind ik het ook zo moeilijk om te kiezen, want ik zit er misschien niet zo mee, maar ik kan me voorstellen dat mijn zoon daar later wel mee zit en als ik nú al geen contact meer zou hebben met mijn ex, komt dat later al helemaal niet meer denk ik.

#8

Hij is 18 en ik ben 17 ( in januari 18).

@BuenoIsLekker.
Klopt, dat is ook precies waarom ik verder wil. Maar dan kom je toch ook elkaar weer tegen en daar gaat het steeds mis. Ik geef alles aan mijn zoontje en hij niet en dat irriteert mij, en hij irriteert zich eraan dat ik daarover zeur. Daarom twijfel ik zo, want ik heb zoiets van; geestelijk word het er niet beter op, door alle ruzie’s etc. Maar aan de andere kant denk ik, er is toch wel een moment dat hij zich realiseert dat hij ook wat beter z’n best moet doen?

#9

Nou ja, liever geen vader en een goede opvoeding met een sterke band met je moeder (jij dus) dan een vader die niet goed voor je zorgt en constant ruzie maakt met je moeder denk ik.
Maar ik snap dat het lastig is aangezien je zelf nooit een vader hebt gehad.
Denk er ook aan dat je nog jong bent en je echt wel een keer een man tegen komt waar je verliefd op wordt, en wie weet kan hij later wel papa spelen voor je zoontje. Hij is dan wel niet de biologische vader, maar daar gaat het in principe niet om toch?

#10

Als het tussen jullie niet werkt, moet je het zeker geen nieuwe kans geven. Je zoontje groeit nu dan wel op zonder vader die er echt voor hem is, maar hij heeft ook niets aan ruziënde ouders… Als je ex en je zoontje elkaar gewoon blijven zien lijkt het me ook goed. Je ex gaat dan over een tijdje misschien inzien dat hij er echt voor zijn kindje moet zijn en zo kunnen ze alsnog een band krijgen, al is het dan niet als een ‘perfect’ gezinnetje.
Wel een hele moeilijke situatie, en ik kan er dan misschien niet helemaal over oordelen omdat ik het zelf niet meegemaakt heb.

#11

Ik zou niet alle banden met hem los snijden. Misschien moeten jullie dingen eerst in perspectief zetten: het individuele ouderschap staat los van jullie relatie, al lijkt het niet zo. Mochten jullie uit elkaar gaan dan dient hij altijd papa te blijven en jij altijd mama. Het liefste blijven jullie een gezin, maar als het echt niet meer gaat dan gaat het niet. Het is al eng genoeg dat jij de vrees moet hebben dat hij niet meer naar zijn kind gaat omkijken als jullie uit elkaar zijn, hij moet een papa zijn, onafhankelijk van de relatie met jou.

#12

18 is een lastige leeftijd voor jongens, de meeste jongens zijn dan vrij en ongebonden. Misschien wilt hij zijn vrijheid terug, maar die heeft hij allang opgegeven toen hij een kind met jou verwekte. Hij meet zijn leven met dat van zijn vrienden (net als iedereen dat doet). Hij wilt ook ‘normaal’ zijn. Ik denk alleen dat hij zich nog niet beseft / niet wilt beseffen dat zijn situatie nou eenmaal anders is (uitgaan e.d.).

#13

Nee klopt, ik wil ook niet alle banden los snijden, maar ik twijfel dan een beetje over hóe ik hem en mijn zoon dan in contact wil laten houden. Want ik denk dat hij zelf niet het initiatief gaat nemen om ons te komen bezoeken en om hem om de zoveel tijd bij hem te laten zijn, gaat denk ik niet werken omdat hij toch weer niet voor hem gaat zorgen en dan heeft het ook geen nut.
Het zou misschien goed zijn als ik toch nog een keer contact met hem opneem en goed met hem te praten, krijg ik ook gelijk een beter beeld over wat hij nou wil. Misschien is hij veranderd, who knows.

@ Je 2e reactie.
We hadden het tijdens de zwangerschap over adoptie etc. gehad, omdat ik wel al een gevoel had dat onze relatie eronder zou leiden en we het misschien niet aan zouden kunnen. Toen heeft hij verteld dat hij graag met me verder wou en samen de baby opvoeden. En ja het is inderdaad de leeftijd, maar dan vraag ik me af waarom hij het toen niet vertelde. Is misschien omdat hij nu pas realiseert hoe moeilijk het is, maar dan had hij dat wel iets aardiger mogen laten weten ipv deze manier.

#14

Heel lastig idd. Ik snap dat je het wel weer wilt proberen, maar je moet je ook afvragen wat je zoontje aan een vader heeft die eigenlijk nauwelijks naar hem omkijkt… en zeker als jullie dan weer bij elkaar zijn en jullie hebben alleen maar ruzie kan dat voor je kind ook niet echt goed zijn denk ik.

Spreek je je ex nog wel eens? Weet je hoe hij er op dit moment over denkt? Want als hij het helemaal niet ziet zitten heeft het al helemaal geen nut denk ik…

#15

Of misschien niet elk weekend, maar bijvoorbeeld om de week een weekend, dan is de stap voor hem om een keer niet te gaan stappen misschien wat kleiner.

#16

Jij kan zijn vadergevoelens niet opwekken, dat zit in hem of niet. Hij zou uit zichzelf interesse in jullie zoon moeten hebben. Achter hem aan zitten gaat niks uithalen, heb je de kans dat hij zich ook nog eens aan je gaat ergeren (omdat je hem op zijn verantwoordelijkheden wijst). Hoe gek het ook klinkt, ik zou hem eventjes vrij laten, kijken of ie uit zichzelf aandacht aan jullie zoontje gaat besteden. Hij zou dit ongedwongen moeten doen.

“It takes a boy to get a girl pregnant, but it takes a man to be a father.”

#17

Kan ik inderaad niet, jammer genoeg. Hij heeft nu al 2 maanden zijn kindje niet meer gezien, ook niet naar gevraagd oid. Ik heb hem wel nog gesproken via MSN en toen ben ik er wel over begonnen en toen vroeg hij hoe het met hem ging en hem nog wel eens wou zien, maar daar is verder niets uit gekomen.

#18

Ik ken iemand die dat ook heeft meegemaakt, uiteindelijk zijn ze uitelkaar gegaan. Er was geen intiatief what so ever van zijn kant om wat met het kind te doen, hoewel ze samenwoonden. Hij had haar ook belooft met alles te gaan helpen, daarom hield ze het kind. Ik had de keuze voor adoptie eerlijk gezegd niet laten meewegen van zijn inzet. Als moeder van elke leeftijd is er een kans dat je het op een gegeven moment alleen moet doen, maar goed dat is achteraf praten. Je kind is er en iedere liefdesbaby is een zegen.

Al is het nog zó moeilijk, hij moet zijn verantwoordelijkheden nemen, desnoods een omgangsregeling afdwingen via de rechter (laatste redmiddel + al uitelkaar zijn). Het is nou eenmaal zo dat jullie beiden ouders zijn geworden, de verantwoordelijkheid valt nu grotendeels op jou, dat is jammer. Als goede gesprekken niet meer helpen dan valt er niet veel meer aan te doen, misschien dringt het pas tot hem door als hij 33 is dat hij een ‘vader’ is. Ik zou mijzelf niet martelen en mijzelf geestelijk ziek en vermoeid maken om hem aan te sturen, dan zou je de zorg voor 2 kinderen hebben.

#19

Dan weet je eigenlijk al genoeg…

Als allerlaatste poging zou ik hem een brief/e-mail/facebookberichtje sturen:

Beste …,

Hier spreekt de moeder van jouw kind. Ik vind het jammer dat wij niet meer bij elkaar zijn. Het ouderschap staat los van onze relatie onderling, jij blijft … zijn vader tot de dood, ik zijn moeder. Toen wij ons kind verwekte was ik nog een meisje, jij een jongen, er is een man voor nodig om een vader te zijn, ik hoop dat jij deze man zult worden.

Liefs/ Groetjes,

De moeder van jouw kind

Het is misschien wat dramatisch geformuleerd maar het weergeeft wel de essentie van jullie probleem. Ik zou gewoon zoiets sturen en anders is het klaar. Eventueel later (6 maanden) de keuze overwegen om een omgangsregeling bij de rechter af te dwingen. Naar wat ik lees uit je berichten doet deze jongen er vrij weinig aan om zijn kind te zien.

#20

Of:

… heeft 1 opa, 2 oma’s, 1 moeder maar geen vader

Ik wordt echt boos van zulke eikels, sorry hoor!

Wel de lusten maar niet de lasten, toen hij hem bij jij derin moest stoppen toen was ie dr als de kippen bij en nu… :rage: