oke, sorry maar ik moet heel even mijn verhaal kwijt…
Afgelopen zomervakantie was ik gezellig op vakantie op n camping,
Op begeven moment had ik een groepje vriendinnen en dus was het erg gezellig.
Maar, toen zag ik opeens een jongen voorbijlopen… ik vond hem zo knap! En mijn broer had hem die dag nog gesproken. (mijn broer was met ons mee op vakantie). Dus 's avonds vroeg ik aan mijn broer hoe ‘die ene jongen met dat petje’ heette. Dus mijn broer vertelde me toen die naam. De volgende dag, ik laf bugten op het grasveld met vriendinnen, en we hadden het dus over die jongen, en we gebruikte toen ook zijn naam. Toen had 1 van de broertjes ons afgeluisterd, en ging dus heel hard die naam roepen… Toen kwam die jongen naar ons toe, ik schaamde me best wel maarja. Diezelfde avond was er een disco op de camping, daar was ik en hij ook, toen begonnen we te dansen, en daarna hadden we ook gezoend, die avond waren we niet los te krijgen van elkaar zegmaar…
We hadden gewoon een hele gezellige vakantie samen…
Toen hij weg moest, moest ik best huilen… en hij ook…
We bleven maar sms’n enzo. Maar hij woont 2 uur met de trein van me af…
Totdat, op een tijdje ik dit smsje kreeg : ‘hee lieverd! ik mis je zo erg eh! Wil je een foto van jezelf sturen in je bh? Want dan heb ik je toch een beetje bij me! xxxxx ik hou van jou’
Ik heb er erg lang overnagedacht maar toch besloten niet de foto te sturen…
Een tijdje daarna waren we op msn aan t praten en vroeg hij me of ik me wilde uitkleden voor de cam… ik heb dit ook niet gedaan, ik wist niet wat ik moest…!
maar ik voelde me zo schuldig, want ik hield zo veel van hem…
Daarna zag ik via hyves dat hij een andere vriendin had opeens, hij had mij helemaal niets daarover verteld, dus ik heb hem gesmst, en gezegt dat het over was tussen ons.
Ik huilde elke nacht, omdat ik hem niet meer had, en daarvan gaf ik mezelf de schuld, want ik had niet gedaan wat hij wilde…
Na 4 maanden kwam ik 's ochtends op school aan en kreeg ik n smsje van hem ‘ik hou nog steeds van je’ ik begon toen zo erg te huilen, maar niemand, en ook echt niemand wist wat er met me aan de hand was… Ik heb het later die dag mn beste vriendinnen verteld.
Maar telkens als ik nu met een jongen dans of iets anders, dan denk ik alleen maar aan hem…
En ik durf het ook niet tegen mijn ouders te zeggen, of andere familie… en mn beste vriend weet ook van niets
terwijl ik er nog elke dag aan denk…
Wat denken jullie dat ik moet doen…?
Vertellen aan mijn ouders? of iets anders…? please help me want ik weet het niet meer…! 
dat lucht heel erg op!