Hee meiden, ik plaats eigenlijk nooit wat op het forum, maar ik ben wel een stille meelezer. Er zit me al een tijd iets dwars en ik vond het tijd worden om mijn verhaal op girlscene te delen en om jullie meningen aan te horen, ik kom er namelijk niet meer uit! Ik zal het even uitleggen.
4 Jaar geleden kwam ik met een jongen in contact tijdens het uitgaan en we zijn een paar maanden met elkaar geweest, maar het werd niet echt serieus door persoonlijke omstandigheden en we waren allebei nog wat jong. Sinds 1 jaar en ongeveer 2 maanden ben ik opnieuw met hem in contact gekomen en is er een relatie uit ontstaan, wat in het begin ook niet helemaal soepel verliep, maar 2 maanden geleden vertelde mijn vriend mij dus dat hij vond dat hij me te vaak zag en dat het onnatuurlijk aan begon te voelen, hij was bang om het ‘verliefde’ gevoel kwijt te raken… Ik vond dit natuurlijk helemaal niet leuk om te horen, vooral omdat we elkaar 3 keer per week zien ongeveer en soms wat vaker, maar hij ziet zijn vrienden ook gewoon 4 keer in de week. Hij plant vaak dubbele afspraken in en hij schuift mij dan altijd aan de kant om bij zijn vrienden te kunnen zijn en andersom is het nooit het geval. Ik mocht niet meer aan hem vragen wanneer we wat gingen doen, omdat hij de touwtjes in handen wilde hebben. Het verliep allemaal gewoon zo moeilijk en het liep me zo hoog op dat ik 2 weken geleden heb gezegd dat ik het niet meer zo wilde en dat als hij zich niet wat ging passen dat het voor mij gewoon klaar is. Hij schrok hier heel erg van en hij moest erover nadenken of hij dat dus wilde doen. Toen hebben we gepraat en heeft hij ermee ingestemd dat hij wat water bij de wijn zou doen, maar ik merk hier niks van. Ik krijg nog steeds opmerkingen naar me hoofd geslingerd dat we ‘hadden afgesproken om elkaar wat minder te zien’ en dat ik excuses zoek om bij hem te mogen slapen. (Mijn oplader lag nog bij hem thuis en mijn telefoon viel bijna uit en er was geen andere oplader in huis. Ik vroeg of ik bij hem kon blijven slapen, ook omdat mijn school 5 min. van zijn huis af was en ik niet in het donker en in de kou terug wilde op de scooter)
Voor mij komt dit niet over als een goede vriend. Op dit moment praten we ook niet met elkaar en mijn vriendinnen zeggen allemaal dat ik voor mezelf moet kiezen, maar ik vind het zo lastig! Ik hou van die jongen. Heb al ontzettend vaak aangekaart wat mij dwars zit en ik heb vaak het gevoel dat ik niet echt kan zeggen hoe ik me voel tegen hem, omdat hij vaker heeft gezegd dat hij vind dat ik me aanstel.
Lieve meiden, wat vinden jullie?
