Hii, ik heb een klein probleem. Laat ik bij het begin beginnen voor dit lange verhaal wat begint 10 jaar terug. Toen ik 4 was, ging ik naar de kleuterklas. Daar werd ik op de eerste dag bevriend met twee jongens. Een paar jaar later (in groep 3) kreeg ik een relatie met een van de twee. De ander ging weg van school in groep 5. Ik had toen nog steeds een relatie. Ongeveer een jaar geleden in de brugklas gingen we uit elkaar, we waren uit elkaar gegroeid. Maar je denkt waarschijnlijk, waar gaat dit verhaal heen? Nou, daar kom ik nu… Vorig jaar had ik bij gym mijn knie uit de kom gehaald. Slimme ik… Daardoor moest ik met de lift om op een andere verdieping te komen. Daar was altijd, wanneer ik met de lift moest, een jongen die me heel erg bekend voor kwam. Maar ik wist dus niet wie dat was. Een paar maanden later, had ik met drama bij mij op school een kerst toneelstuk. Daar was hij ook. We hebben de hele tijd backstage gepraat, en ik dacht dat ik hem nu echt herkende. Die dag erna kwam hij naar mij toe lopen, en toen wist ik wie hij was. Hij was die andere vriend uit de kleuterklas! Sindsdien zijn hij en ik erg close. Zo close, dat ik verliefd op hem ben geworden. Ik had wat voor hem geregeld op Valentijnsdag, maar hij had niks door. Die zelfde dag hoor ik van een vriendin van mij dat hij dus blijkbaar al een relatie heeft (wat dus niet zo is). Ondanks dat heb ik de hoop niet opgegeven, want een paar dagen later, vertelde hij dat hij mij bij de kleuters leuk vond… 
Een paar weken terug waren we aan het appen, en vroeg hij random:‘Btw, mensen zijn nieuwsgierig. Vind jij mij leuk?’. Ik was toevallig met mijn vriendin. Zij zei dat ik gewoon moest liegen, maar ik wil juist niet liegen tegen mijn vrienden, dus heb ik hem gezegd dat ik hem leuk vind. Hij was zo van: Oh, oki!. Dus sindsdien zijn we gewoon vrienden. Alleen zo denken mijn ouders, en zelfs wiskunde docente niet! Vorige week maandag hadden wij afgesproken om te gaan gamen. Als ik won, mocht ik wat bedenken dat hij voor mij moest doen. Ik had dus twee keer gewonnen, en moest wat bedenken. Ik kon niks bedenken, maar hij had wel wat bedacht voor in mijn ‘situatie’. Hij zei dat als hij mij was, dat hij mij moest zoenen… Dat heb ik uiteindelijk niet gedaan. Alleen die hele middag vroeg hij of ik het zeker wist. Hij knuffelde me de hele tijd (dat we knuffelen is normaal voor ons, maar de hele tijd?!). En sindsdien weet ik niet wat ik moet doen. Zouden jullie me kunnen helpen?
Sinds ik jullie hulp heb gehad, zijn hij en ik nog closer geworden. Maar, nu negeert hij me op Whatsapp, maar ook persoonlijk. Ik weet nu echt niet meer wat ik moet doen. De laatste tijd zit hij ook heel depri alleen in de aula. Ik heb wel al met hem gepraat, maar ik weet niet wat er aan de hand is… Heb ik iets fout gedaan, of ligt het aan hem? 
