Oke ik heb een probleem en ik snap niet wat het is. Misschien hebben wel meer mensen dit of misschien ligt het aan de leeftijd.
Ik heb het echt wel door wanneer een jongen met me flirt of me intressant vind en ik weet ook best hoe je moet flirten zeg maar. Tenminste ik denk dat ik het weet…
Maar ik krabbel altijd terug. Laatst bijvoorbeeld gaf een jongen mij een knuffel en ik knuffel dan heel haastig en krampachtig terug. Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar ik stoot altijd jongens af wanneer ik door heb dat ze intresse in me hebben. Ik heb mezelf er ook op betrapt dat wanneer ik zelf een jongen leuk vind, ik er heel veel aan doe om het niet te laten merken en er heel vaak aan denk dat het waarschijnlijk toch een soort nep is wanneer hij aardig tegen me doet. Ik vertrouw jongens denk ik niet zo snel ofzo. En ik doe er heel veel aan dat mijn moeder niet gaan denken dat ik ook maar iets in een jongen zie. Ik weet het niet. Ik vind het in ieder geval erg vreemd, want ik heb nog nooit een relatie gehad ofzo, dus het kan niet komen door een slechte relatie. Wel heb ik het een en ander meegemaakt de laatste jaren, maar dat had niks met een relatie of liefde te maken… Ik heb wel is crushes gehad op jongens maar verder niks… nou ja ik weet het niet, maar ik vind het een groot probleem!! Heeft iemand een idee wat ik hiermee aan moet of wat het is? Hebben meerdere mensen dit, want ik zit er best wel mee…
Ik heb precies hetzelfde. Ik kan heel normaal omgaan met elke jongen, maar zodra ze ook maar iets te geïnteresseerd over komen dan stoot ik ze af. Ik kan dan op de één of andere manier ook niet meer normaal doen tegen diegene. Ik vind wel vaak een jongen leuk, maar ik durf niet contact te maken en uiteindelijk zeg ik tegen mezelf dat het toch nooit wat word en dan gaat dat ook weer over. Ik zou ook wel willen weten wat ik er tegen kan doen 
Ja ik ook! En ik wacht dan ook zo lang met contact zoeken dat een jongen het dan op een gegeven moment opgeeft om nog intresse in je te tonen. Dat is echt shit. Want dat vind een keertje iemand je wel leuk en dan jij zelf stiekem eigenlijk ook wel en dan urrrgh.
Zo herkenbaar, eindelijk iemand! haha ik dacht echt dat ik de enigste was…
Ik ook. Ik dacht eerst van… misschien iets van bindingsangst ofzo weet ik veel… Ik ga niet zelf conclusies trekken, en ik weet ook verder niet wat bindingsangst inhoud maar nouja idk.
Ik hoop dat iemand tips kan geven ofzo.
zooo herkenbaar!
Alles wat je zegt, klopt ook gewoon bij mij…
Ja ik heb dit ook, ik wil er nu echt iets aan gaan doen. Je zal jezelf toch ooit open moeten stellen want je kunt geen relatie of iets in die richting hebben als je gesloten bent… Probeer dit ook echt in je hoofd te prenten als het ware.
Ik heb dat ook, zou ook graag tips willen hebben voor dit x]
Uppie!
misschien ben je er gewoon nog niet klaar voor. Dat komt vanzelf den kik wel hoor ,als je iemand echt leuk genoeg vind wil je er wel een relatie mee 
Oh maar ik heb mensen meerdere keren écht heel leuk gevonden… dus ik denk niet dat dat het is.
Maar wel fijn dat er meer mensen zijn met dit c:
Ik ga er ook wel aan proberen te werken want ik denk dat het voor een deel ook met onzekerheid te maken heeft.
herkenbaar ;$
dit heb ik ook!.
maar dat komt ook omdat ik vroeger vaak ben gepest over mijn uiterlijk. Ik was echt lelijk. Maar nu vind ik mezelf best mooi. Alleen als een jongen iets van een compliment zegt ofzow, denk ik vaak dat ze het sarcastisch bedoelen en me dus lelijk vinden.
ik had zoiets oko wel toen ik 13 was ofzo. maar toen had ik er gewoon geen ‘ervaring’mee ofzo. whaha dat klinkt echt stom :’). maar hoevaker je jongens knuffelt en dingen mee doet enzo hoe makkerlijker het word. het klinkt heel stom maar is wel zo.
Dat heb ik ook! Precies.
Als ik iemand leuk vind probeer ik het gevoel altijd te stoppen en te zorgen dat niemand het merkt.
Ik heb al wel bijna een jaar een vriend gehad, maar hij heeft heeeel veel moeite moeten doen voordat ik mezelf openstelde voor hem. Gelukkig was hij zelf heel open en spontaan enzo, daardoor ging ik er zeg maar een beetje in mee en dat was wel fijn.
Verder heb ik geen tips voor je, want ik weet zelf ook niet wat ik ermee moet
Ik ben er ook wel bang voor dat als ik ooit een soort relatie krijg, dat ik het een jongen te moeilijk maak zegmaar met mijn gedrag. Maarja, ik vind het eigenlijk wel een goede tip van NailPolishh, in je hoofd prenten dat je je eigenlijk over je gedrag heen moet zetten. Het gaat ons wel lukken ;DDD (<God, dit klinkt dramatisch…)
jaa heel herkenbaar!
Ik heb het ook. Ik ben inmiddels 18, maar heb nog nooit een relatie gehad. Mede denk ik wel omdat ik jongens nooit te dichtbij me laat komen.
Geen idee hoe dat kan, het gaat automatisch.
Dus ik blijf dit topic even volgen! Maar we zijn dus niet de enige 
Zo was ik vroeger toen ik 14 was ook hoor, maar toen was ik nog heel onzeker. En als een jongen aandacht aan mij gaf, verborg ik het altijd maar een beetje. Maar geloof me, ooit kom je echt een jongen tegen waar je, je helemaal vertrouwt bij voelt. En waar je gewoon je zelf kunt zijn. Heb ik nu ook…
Maar ik denk eerlijk gezegt dat je er dan gewoon nu nog niet klaar voor bent, bij mij is het helemaal over. En ik merk ook echt dat ik veel anders in het leven sta, als toen ik bijvoorbeeld <14 was. Dan ben je sowieso wat onzekerder, en zijn jongens heeeeul eng heheh 
ik heb het ook wel een beetje. ik heb dan wel vriendjes en scharrels gehad, maar ik vind het ook heel lastig om nog normaal te doen als iets serieuzer wordt. ik heb ook heel vaak dat ik te horen krijg: sjeeezus wat zat jij met die jongen te flirten en dan denk ik: ‘huh? dat was gewoon een leuk praatje…’ en als ik een jongen leuk vind kan ik niet flirten. heel vervelend.
Er is sowieso niks mis met je. Je kan die momenten aanpakken om even te ‘oefenen’. Beetje acteren eigenlijk. Dat heb ik gedaan, en nu heb ik meer vrienden dan vriendinnen :’)
Het wordt makkelijker als vriendinnen van je vriendjes krijgen, dan kun je het ‘normale contact met een jongen’ bij ze oefenen zegmaar. Klinkt gek, weetik =P