Hoi meiden,
Ik wou graag wat meer over angststoornissen weten. Op google heb ik al wat informatie opgezocht maar ik zou wel graag willen weten of hier mensen zijn die een angststoornis hebben en wat de meeste mensen nou precies onder een angststoornis verstaan. Want al die medische dingen en angsttests ben ik wel tegengekomen, maar eigenlijk zou ik vooral wat willen weten over hoe het nou echt is in het dagelijks leven enzo.
Volgens mijn vriendinnen ben ik namelijk zelf ook overdreven angstig. Ik ben echt bang voor alles. Voor losse dingen (spinnen, honden, harde geluiden, onverwachte dingen etc.) maar ik ben ook bang om niet te voldoen aan het beeld van anderen en om kritiek te krijgen (ontzettend onzeker). Ik ben ook heel slecht in een goed gepsrek om gang houden met vreemden, kenissen of mensen waar ik tegenop kijk. Daarom sloot ik me een tijdje best wel af, toen ging het weer beter en nu gaat het weer wat slechter.
Waarschijnlijk hebben de meesten dit al wel vaker gehoord, maar het beheerst echt mijn leven. Ik vlucht ook heel erg voor alles. Wanneer ik geconfronteerd word met iets waar ik bang voor ben loop ik weg, en de keren dat dat niet kon raakte ik echt compleet in paniek (echt gillen, huilen, niet logisch meer kunnen denken etc, proberen weg te komen etc.) Ook ben ik een control-freak, ik wil over alles precies weten er gedaan wordt, wat ik moet doen, zorgen dat alles goed loopt en dat soort dingen. Als dat niet lukt raak ik ook lichtelijk in paniek. Alles waar ik geen controle over heb vind ik eng. Volgens mijn vriendinnen ben ik ook heel erg obsessief met school bezig, wat wel waar is. Want dat is het enige waar ik volledige controle over heb, dus wil ik het perfect doen.
Toen ik klein was had ik dit ook al, behalve de onzekerheid dan (dus dat is misschien/waarschijnlijk ook wel gewoon een puberteitsding). Ook deed ik best wel veel van die dwanghandelingen voor ik naar bed ging. Tot zo’n anderhalf jaar geleden was ik hier ook echt meer dan een uur mee bezig maar ik wou het per sé afleren en daarom is het nu wel stukken minder.
Wat ik vooral heel graag wil weten is of dit vanzelf overgaat, of ik hier zelf iets aan kan doen of dat dit misschien op een angstoornis oid begint te lijken. Sommige vriendinnen vinden dat het heel erg is, maar ik wou eigenlijk ook wel weten wat anderen er van vinden. Zelf heb ik er wel veel last van, maar ik ben bang dat wanneer ik hulp zoek mensen denken dat ik me enorm aan loop te stellen enzo.
Sorry voor het lange verhaal.