Hoe oneindig zijn gedachten? Waarom weet ik wat ik onthou? En wat vergeetik asl ik vergeet? Ik kan me vaak niet voorstellen wat gedachten zijn, waar ze vandaan komen en waar ze heen gaan als ik ze vergeet. Ik kan me niet voorstellen waar iets heen gaat als ik het onthou? Waar zijn mijn gedachten als ik in de spiegel kijk? Mijn gedachten maken mij, maar niemand kan ze zien. Niemand kan dan zien wie ik ben. Weet ik zelf wel wie ik ben, als ik niet eens weet waar mijn gedachten zijn als ik ze niet zie? Ik kan niet zeggen wie ik ben zonder daarover te denken. Wat ik onthou ben ik. Maar ben ik dan niet een eeld van mijn eigen gedachten? Ben ik nooit dat wat ik vergeet? Dat wat vergeten is was eerste een gedachte. Ik ben mijn gedachten, maar deze is vergeten. Ben ik deze gedachte niet, nooit geweest, of juist nog steeds? Kan ik dan ook vergeten wie ik ben? Ben ik wat ik niet denk en wat ik niet weet? Ik weet het niet. Ik en nu alleen de vragen, waarop ik nog geen antwoord weet. Of misschien en ik verwondering, want elke nieuwe vraag maakt mij meer mij.
Wat denken jullie? Weten jullie een zinnig antwoord op één van deze vragen? Ik kom er niet uit.