Hebben jullie het er wel eens met je vriend over zat jullie zouden doen als het mis gaat ( je zwanger wordt )?
Mijn vriend en ik hebben het er wel eens over maar hij zegt altijd dat hij het écht niet wil en er ook niet blij mee zal zijn, en er waarschijnlijk uiteindelijk ook niet blij mee zal zijn… Tuurlijk snap ik dat hij dat niet wil, ik ook niet want we zijn 18 maar toch zit ik er mee dat hij er zo over denkt… Want nu weet ik dat ik niet op hem kan rekenen als er zoiets gebeurd…
Momenteel denken mijn vriend en ik er hetzelfde over. Weg laten halen.
Het is niet goed voor onze relatie, gezien we dan ineens plots zouden moeten gaan samenwonen, of iig in elkaars buurt (wat nu niet het geval is), dus zou een van ons de studie op moeten geven. Dat willen we allebei absoluut niet.
Behalve dit, zou ik ook niet in mijn eentje mijn studie op willen geven, want ik vind het leuk! Ook zou het mijn relatie met mijn ouders zwaaaaar verpesten en ik zie nu alleen maar nadelen voor mij en een ongeboren kind wat nog geen besef heeft.
Dit wil absoluut niet zeggen dat ik DOLGRAAG kinderen zou willen en dat het enige wat me nu tegenhoud is dat het gewoon dom is om er nu aan te beginnen. Ook van mijn vriend weet ik dit. Krijg regelmatig te horen dat er over 5 jaar echt wel een baby mag komen :’)
En waarschijnlijk denk ik hier anders over als ik daadwerkelijk zwanger zou zijn. Maar nu denk ik er zo over:p
Mijn vriend zegt ongeveer hetzelfde als jou vriend. Ik vind het altijd een beetje hard overkomen, maar ik snap hem wel. Hij wil zelf heel graag kinderen en ik ook, maar als het nu zou gebeuren, zouden we allebei niet kunnen studeren en dus ook geen goede toekomst hebben voor het kind. En eerlijk gezegd zou ik het op dit moment zelf ook niet willen houden, vooral omdat ik eerst een opleiding wil hebben afgemaakt, en ik ga een opleiding doen waarbij ik 2x een half jaar naar het buitenland moet. Dat zou ik mijn kind en vriend dan niet aan willen doen.
Ik heb het er niet met mijn vriend over gehad, maar ik weet gewoon dat ik het weg zou laten halen (zo denk ik er iig nu over). Ik ben pas 18, heb nog een hele toekomst voor me. Weet niet hoe ik zou moeten studeren en een goede relatie met mijn vriend zou moeten onderhouden als ik zwanger zou zijn en een baby zou hebben. Het is en uit eigenbelang en uit belang voor het kindje dat ik het weg zou laten halen. Kinderen komen wel als ik heb gestudeerd, een vaste baan en een huis heb.
Ik heb geen vriend, maar mijn beste vriend die gaat mee naar de abortuskliniek als ik zwanger blijk te zijn (ik doe het regelmatig met hem, dus als ik zwanger zou raken dan zou hij de schuldige zijn).
Ik ben 17 en mijn vriend is 18. We hebben al 4 jaar een relatie en we hebben het er wel eens over hoe het later zou zijn: huisje, boompje, beestje, kindje weet je wel. Ik vraag hem dan wel een wat hij zou doen als ik bijvoorbeeld zwanger zou raken. Ik merk dan wel dat hij dat geen leuk onderwerp vind, maar hij zou het kindje echt niet weg willen laten halen! Gelukkig maar haha! Ik denk ook wel dat, stel ik raak zwanger, dat ik goed voor het kindje kan zorgen. Ik ga namelijk niet abnormaal veel uit en mijn moeder heeft gezegd: als je vrijt, vrijt veilig maar je blijft hier altijd welkom en ik pas wel op! Hihi!
Mijn vriend heeft er - om er heel lullig over te zijn- helemaal niets over te zeggen. Ik heb nog dromen zat en ik heb nog 'n opleiding te doen, dus weg laten halen wordt het dan.
Ligt aan mijn leeftijd en manier van leven natuurlijk. Maar nu, zou ik het direct weg laten halen.
Weet je wel hoe vreselijk zwaar het is om een kind op te voeden, te studeren en een beetje een normale jongere te kunnen zijn? De meeste meisjes lukt dat echt niet.
Ja, dat weet ik, maar toch denk ik dat ik het zou kunnen, mocht het gebeuren. Ik ben heel voorzichtig en wil het natuurlijk voorkomen, maar ik zou mijn lief en leed echt niet weg kunnen laten halen. Mijn nicht heeft er bijna 5 jaar over gedaan om een kindje te krijgen en nu is het eindelijk gelukt. Ik moet er niet aan denken dat ik (al is het op mijn 17e) mijn kindje weg zou laten halen en dat het dan op mijn 25e niet meer lukt. Dan heb je je hele leven lang spijt van je abortus.
Zonder twijfel houden.
Ik zou wel schrikken als de test positief blijkt te zijn, maar ik zou tegelijkertijd denk ik ook heel blij zijn. Mijn moeder vindt het geweldig om op te passen als ik dan op school zit of werk, dus dat scheelt in ieder geval. Al blijft het moeilijk te combineren, maar dan kan er vast wel wat op verzonnen worden.
Al zou het niet gepland zijn, dat kind is meer dan welkom!
Ik zou het weghalen. We willen het niet en kan financieel ook niet.
Dan hoop ik echt dat jouw ouders het financieel kunnen opbrengen om jou te helpen mocht het misgaan met de pil en het condoom (of hoe je het ook doet).
Dat hoop ik ook, haha! Ik blijf toch bij m’n standpunt, maar dat wil niet zeggen dat ik héél goed oplet!
Ik zou het kind niet houden, maar ik zou er misschien wel aan denken om het te laten adopteren. Er zijn heel veel stellen die geen kind kunnen krijgen en die ik dus er heel blij mee kan maken. Plus, ik ben ook heel benieuwd hoe mijn kind er uit gaat zien haha
@ jenny: Adoptie gebeurd bijna nooit binnen Nederland.
On topic. Moeilijk, vooral omdat mijn vriend en ik een ongelukje hebben gehad deze periode en we deze week een testje moeten doen. Het word sowieso janken…
Persoonlijk zou ik het kindje willen houden, gewoon omdat ik heel graag kinderen wil, zeker met mijn vriend. Een tante heeft ooit abortus laten doen en nooit meer kinderen kunnen krijgen en ik begin op de leeftijd te komen dat het zou kunnen (ik ben 22). Ook weet ik dat mijn vriend me 100% zou steunen wat ik ook kies. Mijn vriend heeft ook voltooide opleiding in een vakgebied waar hij in een maand een fulltime baan zou kunnen hebben.
Echter in de praktijk, mijn vriend heeft besloten door te studeren nadat hij van de zomer nipt werd afgewezen voor zijn droombaan. Had hij die baan gekregen had ik sowieso de baby gehouden als ik zwanger was geworden. Nu studeren we echter allebei nog en ik wil mijn vriend niet tegen houden in zijn dromen dus indien nodig word het een overtijdbehandeling of abortuspil :’( .
Maar voor wat het waard is heeft mijn vriend gezegd dat als het kan we snel aan de babies beginnen, en we waren vanmiddag aan het grappen over invriezen van zijn sperma (had vannacht een nachtmerrie dat ik zwanger was, het liet weghalen en dat hij dag erna verongelukte).
Hangt ervan af wat je verstaat onder ‘een normale jongere’ 
.
Ik zou van de zwangerschap alleen al 4 postnatale depressies oplopen, dus ik weet wel zeker wat ik zou doen.
Lijkt me wel heel lastig als je longterm boyfriend het er niet mee eens is. Ik weet als nog zeker dat ik bij mijn standpunt zou blijven, maar het lijkt mij wel lastig.
Dat vind ik echt een moeilijke vraag, en daarom probeer ik die ook te voorkomen door heeel veilig te zijn haha. Ik zou echt echt niet voor die keuze willen staan. Ik ben nogal een gevoelig persoon en weet dat ik nog in een depressie zou kunnen sukkelen als ik het zou laten weghalen, maar langs de andere kant wil ik nu totaal nog geen kind. Mijn vriend weet het ook niet. We praten daar niet echt over, je kan zoiets toch niet beslissen tot je echt in die situatie zit denk ik.