wat als je teveel van iemand houdt?

Heey
Ik heb een vriend en ik merk dat ik heel moeilijk zonder hem kan.
We houden er allebei heel erg van om te appen. En dat doen we soms heel lang.
Maar als hij weggaat dan voel ik me zo leeg en verlang ik naar zijn hem.
Datzelfde heeft hij bij mij zegt hij. Als ik wegga dan wilt hij ook altijd dat ik blijf appen met hem en dan zegt hij ook dat hij niet zonder me kan. Maar het probleem is nu, we houden dus heel erg van elkaar. Maar als we zonder elkaar zijn heel eventjes dan missen we elkaar gelijk en dan voelen we ons allebei minder goed. Als hij van mij weggaat dan wil ik het liefst dat hij meteen weer terugkomt. En als hij er dan weer is, pqs dan voel ik me weer echt goed.

Misschien kan het ook komen doordat hij degene is die me gelukkig maakt. En ik een tijdje niet zo gelukkig ben geweeest. Kan het liggen aan dr angst ofzo, dat ik bang ben hem te verliezen?

Hij heeft diezelfde angst, maar hij voelt zich heel fijn bij mij en is ook bang dat ik hem verlaat ofzo… En ik ben zo bang dat ik dat geluksgvoel kwijt raak, en dat doe ik ook als hij weg iz, hou ik dan teveel van hem?
En hij van mij?

Want ik word bijna echt verdrietig als hij wegis. En andersom is hij heel ongerust als ik wegga en hij wilt altijd weten wat ik doe. En of alles goed is en of ik weer terugkom.

Maar hoe kom ik van de angst af, als hij weg is. En hoe kan het dat hij hetzelfde heeft?

Meer andere dingen in je leven doen dan met hem bezig te zijn.

Heey

Ja naast hem ben ik ook nog veel met vriendinnnen bezig.
Maar bij hem voel ik me het best.
Zelf heb ik het gevoel dat ik best veel andere dingen doe, dus ik vraag me af waar dat gevoel vandaan komt.
En vooral waar die angst om elkaar te verliezen vandaan komt?

Het klinkt alsof jullie nog niet zo lang samen zijn, klopt dat? Ik herken dit ook enigszins, want mijn vriend en ik hadden dit ook in het begin (alleen wel in mindere mate).

Het scheelt ergens dat jullie dit beiden ervaren en dat niet één van jullie zich beklemd voelt door de ander. Ik denk dat dit (zeker in het begin van een relatie) niet heel vreemd is, maar ik denk wel dat je ermee op moet passen. Natuurlijk is het niet erg om veel bij elkaar te zijn en ook niet om elkaar veel te appen, maar zorg ervoor dat dit niet ten koste gaat van andere dingen/mensen (school, vrienden, familie.)
Bovendien is het niet verstandig noch goed en eerlijk om je geluk van een persoon af te laten hangen. Dit kan diegene beklemmen of verantwoordelijk maken voor iets wat hij/zij niet is, of kan voor jou slecht uitpakken als die persoon wegvalt. Ik snap dat je er niet in alle gevallen iets aan kan doen, maar probeer toch echt om andere mensen/dingen te vinden om geluk uit te halen.
Probeer te bedenken waar je gelukkig van werd voordat je een vriend had (en ongelukkiger werd), ga dingen doen of zoek (klinkt lame) een hobby. Zet af en toe desnoods je mobiel een paar uurtjes uit, ga een meidenserie kijken, iets voor jezelf doen.
En blijf inderdaad ook afspreken met vriendinnen, ook als je af en toe liever bij je vriend zou zijn.

Daarnaast denk ik dat je vriend ook over dit soort dingen moet nadenken en dat het goed is om er met elkaar over te praten. Vraag je dan ook af of en waarom je bang bent elkaar kwijt te raken (klinkt niet heel reëel dat dit gebeurt als ik dit zo lees :wink:) en probeer samen te bedenken wat zou helpen om dat gevoel te verminderen.

Heey
Ja we kennen elkaar nu ongeveer 4 maanden. Dus dat is inderdaad nog niet zo heel lang.

Je hebt wel gelijk dat ik met vriendinnen af moet blijve spreken, want meestal heb ik het gevoel dat ik gewoon liever met hem bezig ben en dat doe ik dan ook. Met elkaar praten lijkt me ook wel een goed idee. Want dat doen we niet zoveel, nou ja wel, maar niet over gevoel. Hij is soms heel open en dan zegt hij echt alles tegen me. Maar als ik het soms over gevoel wil hebben is hij heel gesloten en dan weet ik niet hoe ik hem zijn gevoel kan laten uiten.

Ik zelf dacht eerst aan een paar dagen afstand. Is dat een idee? Of heeft dat echt geen zin. Ik dacht dan kunnen we beide even nadenken. Maar het probleem is dat ik zelf dan bang ben dat het over id en hij wilde het ook niet, omdat hij dacht dat ik hem niet meer leuk vond en hij werd zo verdrietig en was zo gekwetst dat ik dacht laat maar.
Maar is dat zo’n domd idee?

Maar gaat dit vanzelf weer over, of moeten we zelf echt actie ondernemen?

Meid, ik heb echt hetzelfde gehad met mn ex. We waren zo verliefd en onafscheidelijk en we voelden ons allebei kut als we niet bij elkaar waren. Maar uit ervaring kan ik spreken dat dit wel beetje ongezond is. Natuurlijk is er meer in het leven dan je vriendje, zoals school en vriendinnen (mss zelfs werk). Maar jullie moeten ook niet te afhankelijk worden van elkaar. En die angst betreft, hebben jullie allebei iets meegemaakt waarbij je altijd snel verlaten werd door de ander? Mn ex en ik hadden dat namelijk, omdat we zovaak werden verlaten door andere mensen en dan is het laatste wat je wilt dat iemand om wie je zoveel houdt en geeft hetzelfde gaat doen.

Ik zou zeggen, praat er idd over. Maar ik denk niet dat het een goed idee is om hierdoor paar dagen afstand te gaan nemen. Ik denk dat jullie je dan juist nog veel kutter zullen voelen. Geniet van die liefde die jullie samen hebben. En ik denk dat dat wel weer voorbij gaat. Mn ex en ik hadden dat ongeveer na 8 maanden niet meer (ja ik weet klinkt lang, maar ik denk dat alle koppels hierin verschillen).

Heey

Heel erg bedankt en heel fijn dat dit ook herkend wordt. 8 maanden klinkt wel heel lang, maar dat gaat denk ik best wel snel.
Ik denk dat mijn angst misschien komt doordat ik nog nooit so close ben geweest met iemand en nog nooit zo op iemand heb kunnen bouwen. Ik ga zeker net hem praten en ik vind het fijn om te horen dat afstand nemen niet helpt.
Want dan hoeft dat ook niet en ga ik het dus ook niet doen.

En gelukkig is het normaal om dit te hebben, dat lucht best wel op eigenlijk.
Dankjewel.

En nu weet ik wat ik moet doen.
Vooral de opluchting dat dit dus ooit weggaat. En om heel eerlijk te zijn ben ik inderdaad onwijs veel met hem bezig en wil ik daarom niet meer met anderen afspreken. En dat is dus niet de bedoeling geloof ik.

Bij ons is het inderdaad ook vanzelf over gegaan, ik denk dat ik in ieder geval na iets van een halfjaar niet meer verdrietig werd wanneer hij wegging en gewoon minder ‘clingy’ begon te worden. Het was bij mij ook ontstaan doordat alles zo nieuw en mooi en spannend voor me was, ook was ik nog nooit zo close met iemand geweest. Als ik er aan terug denk, denk ik ook niet dat afstand nemen had geholpen, dus ik ben echt van mening dat het vanzelf over zou moeten gaan.