'Vroegere' vriend met zieke vader

Lifestyle
#1

Het ligt een beetje ingewikkeld!
Op de middelbare school, vorig jaar, had ik een heel vriendengroepje. Sommigen waren hechter met elkaar dan anderen, en ik was maar met 1 meisje heel hecht, A. Nu is A verhuisd en ik spreek haar bijna niet meer. Daardoor is het contact met die andere vrienden ook verwaterd, omdat ik vooral met ze afsprak als ik met A was. Ik mis ze wel… Maar ik krijg nogal het gevoel dat zij me er niet meer bij hoeven te hebben. Krijg bijna geen reactie meer als ik een berichtje stuur, en wordt nooit uitgenodigd voor dingen terwijl dat vroeger wel zo was. Ik ben gewoon een beetje erbuiten gevallen toen A verhuisde.

Laatst sprak ik wel af met een jongen uit het groepje, B, die nog wel met de rest omging. Die vertelde me dat de vader van een andere jongen uit het groepje, C, heel erg ziek was, waarschijnlijk chronisch. Ik vond dat zo erg, want C is een hele lieve grappige jongen en die vader is geweldig.
Ik zou aan de ene kant graag iets willen doen… Maar:

  1. Ik hoor dit eigenlijk niet te weten. B heeft mij dit verteld, maar wist niet of C dat wel zo fijn zou vinden. Aan de andere kant is het ook stom om te doen alsof je het niet weet. Maar ik kwam C laatst tegen en ik deed toen ook alsof ik van niets wist.
  2. Zit hij er wel op te wachten? Dat is voor mij de belangrijkste vraag. Want ik vind het zelf supererg en vind eigenlijk dat als je zoiets wéét, en het was je vriend, dat je iets moet doen (ik weet niet wat, een kaartje… bellen… ?). maar het gaat natuurlijk helemaal niet om mij maar om hem, zn vader en familie.
  3. Ik heb hem in een jaar maar 2 keer toevallig gezien. Ik weet eigenlijk helemaal niks van de situatie. Wat die vader precies heeft, hoe het er daar thuis aan toe gaat, en of het nu al beter gaat…? Het is ook vervelend om een treurig iets ervan te maken terwijl ze net weer een beetje hoop krijgen dat het goedkomt, maar andersom is het nog erger als je een heel optimistisch iets doet, als die man inmiddels al op sterven ligt…
    Moeilijk!

Wat zouden jullie doen?

#2

Ik heb bijna precies dezelfde situatie, er zit een meisje in mijn klas waar ik in het begin nooit tegen praatte. Toen vertelde een goede vriend van haar, maar ook van mij dat haar stiefmoeder laatst is overleden. Echt verschrikkelijk, maar ze wilt niet dat iemand het weet omdat ze geen medelijden wilt en ze wilt niet dat mensen haar dan anders gaan behandelen of er misschien telkens over beginnen.
Ze weet dus ook niet dat ik het weet.

Ik heb het er dus nooit over, maar de laatste tijd ga ik wel veel met haar om. Ik ga dan vaak leuke dingen doen, zodat ze weer kan lachen en een beetje aan andere dingen denkt. En ik vertel haar vaak dat als er iets is dat ze altijd naar me toe kan komen, ookal zijn we nooit echt goede vriendinnen geweest.
Je moet gewoon laten zien dat je er voor hem bent, en misschien begint hij er dan zelf wel over.

#3

Dankjewel voor de reactie!
Maar het lijkt zo raar om opeens weer contact op te nemen.
Jij ging eerst niet echt met haar om en nu wel, en bij mij is het andersom.
Het zou best wel opvallen als ik nu opeens weer belde van ‘hee, hoe is het’. Ik zie hem eigenlijk nooit. En dat vind ik eigenlijk ook het moeilijkste, want ik heb wel door dat de vriendschap tussen mij & en het hele groepje een beetje is doodgebloed. Ik heb dat nog geprobeerd te voorkomen door berichtjes te blijven sturen, want we hadden het allemaal te druk om af te spreken in de eerste periode. Maar het had niet echt zin en kreeg altijd pas laat en heel kort antwoord.
De meesten zitten duidelijk niet meer te wachten op oude vrienden van de middelbare: behalve misschien een paar hechte vrienden (waar ik duidelijk niet bij hoor, haha). Daarom werd ik aan het begin al niet meer uitgenodigd voor verjaardagen, (oa bij C ), dat vond ik ook best wel jammer.

Dus vandaar ook dat ik me afvraag of het niet ‘egoistisch’ is om weer contact op te nemen met C, omdat ik me schuldig voel als ik het niet doe? Want ja, ik vind het gewoon heel erg en wil ook iets doen… Maar hij heeft ook hechte vrienden (waaronder B.) en daar krijgt hij waarschijnlijk genoeg steun van :stuck_out_tongue:

#4

Ja, ik begrijp dat het best wel moeilijk is natuurlijk.
Als je wilt/durft kun je hem misschien toch opbellen/mailen. En zeggen dat je het jammer vind dat je hem zo weinig spreekt, en dat je hem om die reden weer even belt.

Maar als hij misschien niet echt openstaat voor oude bekenden, dan moet je hem denk ik toch maar met rust laten. En hem gewoon zijn eigen weg laten gaan.

Maar succes!

#5

wat een moeilijk situatie
maar ik denk dat die vriend C het zeker op prijs zal stellen als jij hem laat merken, dat je het ontzettend erg voor hem vind en dat je er voor hem bent, dat je hem wilt steunen.
hij kan dan nog altijd kijken of hij daar behoefte aan heeft of niet,
dus ik zou zeggen stuur een smsje/mailtje waarin jij uitlegt dat jij het heel erg vind, je er voor hem wilt zijn ook al zien jullie elkaar niet zoveel!

#6

Ik zou hem wel een berichtje geven dat ik het heel erg voor hem vind en dat ik hem steun etc. Het is tenslotte wel een vriend van je geweest en als hij steun van je wilt kan hij die krijgen en ik denk dat het toch wel fijn voor hem is dat je wel een beetje aan hem denkt.

Ik denk dat je het beste hem wel gewoon een berichtje kan sturen als blijk van jouw steun, dat komt vast heel lief en zorgzaam over.

Succes!

#7