Ik heb al een tijdje een account maar niets geplaatst op het forum, en er is iets waar ik mee zit!
Mijn vriend en ik zijn bijna een jaar samen. Een heftig jaar, omdat ik lijd aan een eetstoornis. In het begin van onze relaties vertelde ik heel veel over het gedoe rondom eten, compenseren en gewicht. Dat heeft hem veel pijn gedaan omdat hij zijn vriendin niet zo wil zien. Ik heb veel spijt dat ik hem teveel vertelde over mijn eetstoornis. We kregen heel vaak ruzie over mijn onzekerheid, mede dankzij een vreselijke ex durf ik jongens niet volledig te vertrouwen. Mijn vriend werd dan zó boos dat ik hem moest smeken om normaal te doen en de relatie niet te beëindigen.
Ik dacht dus dat het beter ging tussen ons, de gesprekken waren vrolijk en we hadden geen ruzies. Afgelopen tijd zagen we elkaar weinig. Meestal 1 keer per week, maar soms ook om de week. Dit komt door vakanties en drukte met school/werk.
Vorige week zagen we elkaar weer voor het eerst na 2 weken. Ik keek er heel erg naar uit om hem te zien! Maar hij vertelde dus dat het gevoel voor mij bijna weg is… Het was verschikkelijk, hij vond het ook heel naar. In de loop van de week hadden we nog een keer afgesproken bij mij thuis. Hij moest zelfs huilen omdat hij mij geen pijn wil doen. Hij wil het nog wel proberen.
Ik zit hier heel erg mee. Ik wil mijn vriend niet kwijt, ik heb hem nodig. We weten beiden dat ik heel erg terug val in mijn eetgestoorde-gedrag als we besluiten de relatie te stoppen. Voor hem werkt die reden zeker mee om het nog een keer te proberen. Maar ik wil geen vriend die enkel daarom bij mij blijft. Ik vind hem nog wel leuk…
Mijn vraag is, wat zouden jullie doen? En hebben jullie misschien nog een idee hoe we de relatie wat leuker kunnen maken?
Bedankt voor het lezen!
Liefs
