Dat TS onvolwassen reageert betekent niet dat jij het zelfde moet doen. Dat is het hele punt van volwassen gedrag. Verantwoordelijkheid voor je eigen daden en zo…
Nu stop ik met deze discussie. Het valt me gewoon op dat jij in meerdere topics nogal bot reageert en dat verpest de sfeer op het forum. Je kunt ook gelijk hebben zonder bot te doen.
Edit: no hard feelings verder trouwens, maar ik dacht ik attendeer je er even op.
Ja, sarcasme is geen zonde hoor. Als iedereen die wel eens sarcastisch doet niet volwassen is dan zijn er veel kinderen.
En ja dit heel volwassen.
Sorry hoor, even het eventuele slechte gedrag van de TS weggelaten, maar ik vind jou ook niet normaal reageren. Heeft zij iets aan alleen maar verwijten? Nee. Kan jij in haar leven kijken om te beoordelen dat haar relatie alleen maar kommer en kwel was? Nee. Ik vind jou op dit moment kinderachtiger en achterlijker reageren dan de TS, het lijkt bijna alsof ze JOU wat heeft aangedaan :’)
…doe jij niet precies hetzelfde bij de TS?
TS, ik raad je aan om niet naar BlackRose te luisteren, aangezien je niks hebt aan haar gefrustreerde pre-menstrueel lijkende reacties. Ja, je hebt het enorm verkloot en ja ik snap de keuze van jouw vriend heel goed, maar ik snap jou ook volledig. Woede-aanvallen kun je niet zomaar aan- of uitschakelen, zoals de meesten hier lijken te denken. Het is dus iets waar jij niet geheel iets aan kan/kon doen, maar dat maakt niet dat de fout bij jouw vriend ligt. Jouw gedrag heeft hem weggejaagd, niet jij als persoon. Dat is belangrijk om te realiseren: er is niets mis met jou als persoon, maar wel iets met je huidige gedrag. Dat gedrag kun je gelukkig wel veranderen, hetzij met hele lange therapie of met vallen en opstaan.
Ik raad je aan om de situatie even te laten hoe die is. Als je je vriend op dit moment zou terugwinnen, dan zou je het nog erger verpesten aangezien jouw woedeprobleem er nog steeds is en dat op gegeven moment toch weer alles verpest. Werk aan jezelf, werk LANG aan jezelf. Kom achter de oorzaken van je gedrag, achter jouw zwaktes en achter hetgeen wat jou zou helpen te veranderen. Pas als je jezelf op de rails hebt kun je weer een relatie proberen aan te gaan en dan is de kans van slagen groter. Als jouw vriend echt voor jou is voorbestemd, dan komt hij wel bij je terug op gegeven moment, als het écht zo had moeten zijn. Zo niet, ook geen probleem, dan weet je dat het niet voorbestemd was en dat is ook al een les op zich.
Haha BlackRose krijgt het wel goed voor elkaar om zich voor schut te zetten. :’)
Dit heb je echt heel mooi gezegd! Mee eens.
inderdaad gebeurt is gebeurt ik zie het maar als een leerproces. hij heeft tijd nodig om het te verwerken en tot rust te komen dat snap ik ondertussen werk ik wel aan mezelf. bedankt voor je reactie die zal ik vaak gaan terug lezen als ik weer een dieptepunt heb haha.
het is vooral balen dat je elkaar 2.5 lang hebt gesproken maar nu mee moet ophouden.
ik wou even mijn verhaal kwijt 
ik vind het ook heel mooi gezegd, daar kan ik wat mee bedankt
Natuurlijk is dat balen, 2.5 jaar is niet niks. Ik snap dat het dan soms voelt alsof het ‘voor niets’ was of dat het zonde is, dat is volkomen begrijpelijk. Weet alleen dat die 2.5 jaar niet perse hoeft te betekenen dat het ‘voorbestemd’ is, wie weet waren die jaren er wel om jou te confronteren met jouw tekortkomingen waardoor je nu kennis rijker bent. Want dat ben je, je kan goed verwoorden waar het aan jou aan ligt en je bent je bewust van het probleem. Hier kan je dus verder mee werken en in de toekomst zal het altijd anders gaan, al is het maar een klein beetje, omdat je nu bewust bent van je gedrag. Zie het maar als een rugzak wat je bij je draagt: elke ervaring stop je daarin en daaruit komen belangrijke gegevens rollen. Probeer vrede met de situatie te hebben, het is nou eenmaal zoals het is en probeer een open houding te nemen. Blijf dus niet perse vasthouden aan het ‘ja, hij moet bijdraaien ik geef hem de tijd’, want hiermee zeg je indirect dat je erop rekent dat jullie weer bij elkaar komen, terwijl dit niet zo hoeft te zijn. Natuurlijk kan zo’n conclusie pijn doen, het is vreselijk, maar het is overbrugbaar uiteindelijk.
Ga niet zielig doen en hem terug proberen te krijgen. Gaat toch niet lukken, hij heeft de afgelopen 2½ jaar wel genoeg van jou over zich heen gehad en heeft er geen trek meer in.
Beter ga je op zoek naar een nieuwe hobby of een nieuw vriendje.
Ik begrijp je. Ik heb een moeder die bij het minste ontploft en ik onderga al van kleins af hevige woede-uitbarstingen…Ik heb gewoon nooit gezien hoe je op een degelijke manier ruzie maakt. Soms ben ik echt pissed op mijn vriend, zonder te weten waarom. Ikzelf doe dit door hem uren te negeren, wat mijn moeder ook altijd met ons en met mijn vader deed.
M’n vriend is op de hoogte van mijn situatie en weet hoe hij hierop moet reageren, maar ik heb er heel vaak mee gezeten, want ik heb hem op die manier vaak gekwetst, terwijl hij het alleen maar goed bedoelde.
Pas toen ik de moed kreeg om tegen mijn ouders op te komen en over de problemen thuis te praten (ik moest jàren mijn mond houden), is het beginnen weg ebben, dus mij lijkt het een goed idee om therapie te volgen en de kern van jouw probleem aan te pakken en dat is jouw jeugd. Jammer dat hij je niet meer wil steunen, maar je moet begrijpen dat het ooit de druppel voor hem ging worden. Misschien dat hij er toch nog over nadenkt als je angermanagement gaat volgen?
BlackRose, jij bent echt geen persoon om raad te geven in dit subforum. Volgens mij ben je ergens verzuurd op het vlak van liefde, want het is altijd maar negatief en verwijtend. Dit meisje is niet slecht, het gaat hier om een jeugdtrauma waaraan zij niks kan doen.
Ik heb trouwens één van jouw reacties gereport, moest je er iets van merken. Ik vond het niet anders dan terecht, je duwt mensen nog harder de put in.
Ik begrijp je hoor. Ik kan ook soms heel boos worden op m’n vriend, zonder dat hij ook echt iets heeft gedaan. Was hij een andere jongen geweest, had hij mij al lang gedumpt. Ik snap dat je je heel kut voelt. Maar als je vriend nu aangeeft gelukkig te zijn, dan moet je hem dat misschien gunnen? Ik voel me zovaak schuldig tegenover mijn vriend over dat boos zijn en ik zou hem ook begrijpen moest hij er genoeg van hebben. Ik geloof best dat je aan jezelf kan werken. Maar misschien moet je daar wat meer tijd in steken, want ik denk dat je op zo’n korte tijd niet echt veranderd kan zijn. Misschien moet je je vriend even rust gunnen. Later kan je dan misschien bewijzen dat je echt veranderd bent.
Helemaal mee eens!
Sterkte meid. 
Wauw doe eens normaal man, je kent haar niet eens. Het is overduidelijk wie er hier verbitterd is.
ik ben het met BUBBLETEA eens. laat hem nu maar even met rust. probeer eerst jouw probleemgebieden te verminderen, of in de hand te houden, voordat je weer meer-dan-vriendschappelijk contact met hem zoekt. zorg dat je echt op dat vlak veranderd bent voor je hem wil laten zien dat je veranderd bent, anders denk ik dat hij je niet nóg eens een 2e kans wil gunnen omdat het voor hem heel zwaar is geweest ook.
oke dit is echt een zweverig vaag verhaaltje geworden… sorry daarvoor
ja het is niet dat ik nu achter hem aan zit hoor we praten al weken niet meer. het is dat hij begint. ja ik ga straks
naar therapie waar ze me de basisvaardigheden leren om om te gaan met woede want die heb ik thuis niet gekregen. ik heb alleen het geschreeuw en het boos worden overgenomen. nee mijn leerlingenbegeleider zei ook al dat ik niet weet hoe ik met ruzies moet om gaan. ook heb ik gitaarles genomen daar kon je je gevoelens in kwijt en word je rustig van zei een vriendin. ik ga me daar absoluut op focussen
bedankt voor jullie reacties
Succes 