Ik ben mijn beste vriendin kwijt, voor altijd …
Eerst pakte je mijn vriendje af, oké dat vergaf ik je met veel moeite, vervolgens liet je me telkens vallen en zei je onze afspraak een paar keer achter elkaar af voor een date met hem, dat vergaf ik je ook.
Dan zoende (laat ik hem even Thomas noemen) Thomas met een vriendin van hem, je was er kapot van en ik ben direct op mijn fiets gestapt en naar je toe gegaan.
Je had alles weet met hem uitgepraat en het was weer goed.
Daarna vertelde ik je dat ik Thomas nog best een beetje mis soms, en toen zei je dat ik ook alleen maar aan mezelf denk, ik was er zo kapot van, ik heb de hele avond gehuild, maar ook dat vergaf ik je.
Vervolgens liet je me weer vallen voor afspraakjes met hem.
Ik zei tegen je: “Heeii, misschien is het beter dat we gewoon geen vriendinnen meer zijn, het werkt niet echt denk ik, het ligt niet aan jou en ik ga je wel missen maar het is beter zo xx”
Daar reageerde je niet op, ik dacht oké misschien accepteer je het gewoon.
Maar dan hoor ik van mijn beste vriendinnen dat je zegt dat alles mijn schuld is, dat ik altijd ruzie loop te zoeken, dat ik een kutwijf ben, dat je me echt gaat negeren tijdens de hockey.
Ik was zo kwaad, hoe kon je nou zoiets zeggen na alles wat jij hebt gedaan.
Het klinkt heel stom misschien, maar dat was echt de druppel die de emmer liet overlopen.
Ik heb hoer naar je hoofd geroepen toen je langs liep en heb tegen mijn vriendinnen gezegt dat ik je graag wou slaan, maar heb dat nooit gedaan.
Misschien was dat niet echt slim van me, maar na alles wat jij hebt gedaan…
Nu zit je te stoken tussen Thomas en mij.
Ik weet het niet meer hoor…
Dit is de enige manier dat ik mijn verhaal een beetje goed kwijt kan, als jullie tips hebben wat ik kan doen, hoe ik dit gewoon normaal kan oplossen, of iets anders dan zijn die heel erg welkom. Geen haat reacties alsjeblieft.
xxxxx