Vriendin verraden voor bestwil of doen alsof ik gek ben?

HoiHoi.
Sorry voor de o zo duidelijke titel :’)

Dit word een lang verhaal, maar oke.

Ik heb dus een vriendin, al sinds groep 4, zij zat in 6 toen. Onze vaders zijn ook jeugdvrienden dus blabla. Haar ouders zijn ietwat streng als het om ‘jongens/relaties’ gaat en ze waren toen ze jong was en nu nog steeds niet echt ‘bezig’ met haar. Toen ze naar de eerste klas ging, werd ze verliefd. Oke, normaal, denk ik. Haar ouders kwamen erachter en in het begin dachten ze: Oke, ze kan gewoon alvast een verloving krijgen en dan na school trouwen. Hun dachten er zo over en mijn vriendin was er blij mee. De jongen natuurlijk NIET, hij dacht dat ze gewoon zouden zoenen en een filmpje pakken.
Nou oke.
Vriendje 1 was verleden tijd en toen kwam vriendje 2 aanhuppelen. Die was eerst nog geheim en ze liep altijd 's nachts - JA OP 14 JARIG LEEFTIJD - naar buiten om met hem af te spreken. Haar broertje kreeg een zak snoep en zei niets tegen de ouders. Tot op een dag haar vader de wc verliet en haar uit de deur zag lopen.
Die avond kreeg ze klappen, heel erg. Ze logeerde een dagje bij mij.
Nou, dit ging door met nog een aantal vriendjes en ze bleef klappen krijgen, maar ging toch door.
Toen ging ze een avondje mee met een jongen, naar de huis van zijn oom en sliep ze daar. De plan was om met haar naar bed te gaan, de jongen EN zijn oom, maar ze was minderjarig dus die oom weigerde.
Die nacht nog werd ze door haar ouders naar het ziekenhuis gebracht voor een maagdelijkheid-test, dat ging toen natuurlijk niet door, de volgende dag wel.
Of ze maagd was of niet boeit me niet, heb het ook niet gevraagd.
Toen werd ze naar Turkije gestuurd, voor twee jaar.

Toen ze terug kwam ging ik weer veel met haar om en ik was heel blij. Ze bleef contact houden met haar EX uit Turkije en haar ex uit Nederland, weer een ander. Tot ze door middel van een flow een jongen ontmoette.

Ze besloten te trouwen en voor dat ze trouwde hadden ze het gedaan. Ouders weer helemaal in de war. Nou ja, weekje voor de trouwerij is ze door de jongen gedumpt. Moeder is toen naar Istanbul naar een soort ‘rusthuis’ gegaan, want het ging niet goed met haar.

Oke, dat was dus even een korte uitleg om de situatie te begrijpen.
Nu heeft ze weer een andere vriend en wilt ze met hem trouwen.
Inmiddels 21 jaar oud. Ze wilt over een maand o.i.d. het huis uitlopen en tja, vluchten als het ware. Ik wou eerst niets zeggen, maar haar moeder verkeerd echt in een slechte situatie. Nog meer stress en verdriet kan ze echt NIET verdragen. Ze heeft echt tientallen medicijnen en moet telkens slapen en naar het ziekenhuis. Ze is ook maar pas terug uit Istanbul.

Dus, wijze meiden, mijn vraag.
Zal ik het vertellen aan haar moeder? Zodat ze er iets mee kunnen doen?
Of zal ik doen alsof ik gek ben en wanneer ze weg is gewoon toekijken?

Ik heb echt raad nodig, zodat ik kan beslissen.

Is die moeder alleen naar dat rusthuis gegaan om haar?

Hmm. Ik zou in zo’n situatie niets zeggen. Het is niet jouw probleem maar het probleem van dat gezin.
Maar dat ben ik.

Ja, omdat ze helemaal gek werd en het heel erg vond.
Dat ze zegmaar al honderden jongens had en voor het trouwen weer uit elkaar ging.
Haar vriendinnen (van die moeder) hebben ook veel invloed gehad. Altijd maar zeggen dat ze nu een ‘vies’ meisje is.

Wauw, nu voel ik me echt forever alone. DIe heeft veel vriendjes gehad. Maar goed, maakt niet ut.

OT: Kun je je vriendin niet ompraten? Want ze wilt toch niet dat haar eigen moeder te onder gaat? Probeer haar om te praten, haar laten zien dat dit echt een slecht plan is. Als ze dan echt niet luistert kun je eventueel wel overwegen om het tegen haar moeder te zeggen.
Moeilijke situatie. Succes!

Ik zou er persoonlijk niet blij mee zijn als een vriendin zoiets tegen MIJN moeder zou zeggen, maar dat ligt er denk ik ook aan hoe goed je haar ouders kent en hoe die moeder het naar haar toe brengt.

Ik zou het in ieder geval niet zeggen tegen haar moeder, omdat ik dat niet eerlijk vind tegenover je vriendin. Ik zou er wel met je vriendin over gaan praten, dat je bang bent dat haar moeder dat niet zal aankunnen. Als ze toch vertrekt, heb jij dan toch je best gedaan om er iets aan te doen.

Als jij het nu tegen die moeder gaat zeggen, vindt die moeder dat waarschijnlijk nog erger dan wanneer haar dochter het zou komen vertellen

Maar dit zou ik ook doen… het is een moeilijke situatie, maar ik denk dat je het beste bij je vriendin kunt zijn en met haar kan praten. Zij wil haar moeder niet ten onder zien gaan, lijkt mij

Ja, precies. Ik wil haar gewoon niet verraden eigenlijk.
Ik was ook van plan om het niet te doen, maar toen ik haar moeder zag, dacht ik echt, wat als ze weg gaat en er gebeurt iets met die ma, dan ga ik me schuldig voelen. Ik had liever dat ze NIETS tegen me zei
En ik heb het al verteld, ze zei dat het haar niet boeit.

Voor jou heb ik het over om zo’n verhaal te lezen hoor :slightly_smiling_face:

Maar goed, echt een lastige situatie. Ik weet niet hoe goed het contact met die vriendin is? Want het lijkt me wel belangrijk dat haar moeder dit weet. Misschien kun je haar ertoe aanzetten het zelf tegen haar moeder te vertellen?

Nou als ik zo’n moeder had die me het leven zuur zou maken, had ik echt iets van ‘ja fok jou nu, ik ga nu lekker doen wat IK wil’

Je kan er beter voor zorgen dat die moeder helemaal niks te weten komt, gewoon doen alsof er niks aan de hand is. Dus dat ze niet eens weet dat ze gaat trouwen ofzo.

Geef ze dan echt niks om haar moeder? Er moet toch een manier zijn om haar te raken en het haar laten doordringen…

Precies. Het lijkt me inderdaad niet echt verstandig om het zelf tegen haar moeder te zeggen!

moet ze het niet zelf aan haar moeder vertellen ?

Ja, ik weet het niet.
Ik weet niet met wat ik haar kan overtuigen.
Ik ben niet goed in zulke dingne omdat ik altijd ‘Fuck it, no stress’ zeg.
Maar ja … IOWQEKFJH
Kijk, onze ouders zijn ook echt hel goed bevriend, haar moeder is mijn moeders beste vriendin. En tja … als er dan iets gebeurd, zit ik daar …
Ik dacht ook, naja, ik zeg gewoon echt nooit iets en klaar en als er wat gebeurd met haar ma, bel ik haar op en scheld haar uit ofso.
Maar dan is het al te laat.

WAAROM VERTELT ZE HET ME OOK.

Doet ze niet.

Je moet je niet schuldig gaan voelen als ze weg zou gaan, die vriendin gaat weg, die zou zich schuldig moeten voelen. En het is altijd *** als je zoiets weet en er eigenlijk vrij weinig mee kan… Want als je die vriendin verraad wordt zij boos en als je het niet doet gaat die moeder er aan onderdoor, maar ik vind het eigenlijk niet jou taak om het te vertellen, maar het blijft moeilijk en ik zou het ook niet zo goed weten in deze situatie. Wat stom dat die vriendin niet wil luisteren!

Ik begrijp ook dat je je schuldig voelt, mocht die moeder haarzelf iets aandoen. Je kunt ook tegen die vriendin zeggen. Dat ze het maar tegen haar moeder moet zeggen en dat jij het anders doet. Omdat je ‘geweten’ het niet aan kan. Als je snapt wat ik bedoel ^^

Ja, dat ik haar dan soort van ‘push’ om het te doen. Nou ja, dat ga ik wel proberen in ieder geval.
Anders houd ik gewoon me mond en hoop dat ik haar tot die dag kan overtuigen. Of ik ga gewoon duimen dat die jongen haar ook dumpt ofso en ze niet weg kan.

Het is inderdaad mijn taak niet en daarom wil ik niets doen. Het is alleen dat ik na dit alles misschien spijt ga krijgen.
Ik weet natuurlijk niet wat er gaat gebeuren. Misschien niets? Misschien iets heel erg.
Ik weet 't echt niet.