hee’ 
ik zit met een probleem…
dit weekend bleef een goede vriendin van me bij me logeren.
ze was continu aan het smsen dus ik vroeg of er iets was…
ze antwoorde nee, maar dat meende ze niet.
dus ik ging doorvragen…
toen zei ze me dat ze zichzelf sneed.
ik schrok me rot ~!
ik weet dat ze problemen heeft met haar vader, maar dit had ik niet verwacht !
alleen ik, en een ander meisje(die zichzelf ook heeft gesneden) weten het.
ik weet niet wat ik moet doen !
ze had me belooft om het niet meer te doen, maar ik kwam er net achter dat ze het weer heeft gedaan.
ik zei dat het zo niet verder kon dus dat ik anders naar onze mentor zou gaan…
maar dan wil ze geen vriendinnen meer met me zijn.
wat moet ik doen ?
iemand tips ?
tnxx !
Ga naar een vertrouwens persoon op school, zonder dat zij het weet. Ik denk dat zij wellicht raad weten voor jou, en voor je vriendin.
Ja, idd. En anders moet je misschien in het automutilatie topic zijn, daar weten ze vast meer dan wij zo. Maar wat heeft het sms’en er dan mee te maken??
Sterkte!
eigenlijk niks aha
maar dankjewel voor de reactie’s !
Ik denk dat je haar het zelf moet laten vertellen tegen iemand. Als jij het voor haar verteld voelt ze zich aangevallen en dat snap ik ook wel. Dit is een moment waarop ze jouw steun nodig heeft, die moet je geven. Stoppen is niet makkelijk, dus je kan haar dat niet afdwingen.
Wees een vriendin en steun haar. Als het moment daar is kun je haar vertellen dat ze er met iemand over moet gaan praten.
Ik heb ooit een vriendin, A., een soort ultimatum gesteld, van ‘vertel voor die vakantie aan je ouders dat het niet zo goed met je gaat, anders dan bel ik ze dat je ze iets moet vertellen’. Uiteindelijk wilde ze er liever niet zelf over beginnen en toen heeft mijn moeder haar moeder gebeld, dat er iets met A. aan de hand was. Toen heeft A. haar ouders verteld dat ze niet gelukkig was en hoe het zat, en ook verteld dat ze zichzelf beschadigde. Hierna hebben haar ouders haar geholpen met het zoeken naar goede hulp.
Dat was wel iets goeds, maar ik kan me voorstellen dat je zoiets niet zo snel doet als je weet dat het thuis niet goed gaat. In dit geval was daar geen sprake van, ze kwam gewoon uit een heel liefdevol gezin.
Probeer er voor haar te zijn. Ik denk wel dat je het als vriendin belangrijker vindt dat zij goede hulp krijgt dan dat ze blij met je is, maar het vinden van goede hulp is heel lastig en je kunt haar problemen natuurlijk niet voor haar oplossen.
Sterkte sowieso, ik hoop dat het goed komt!
Ik zou willen dat iemand het ook opviel bij mij.
In ieder geval heel veel sterkte. Wat shelosthermind heeft gedaan vind ik wel goed. Als jullie band goed genoeg is, zijn die dreigementen dat ze de vriendschap verbreekt niet gemeend en is ze diep van binnen blij dat het zo loopt. Ook al geeft ze dat nu niet meteen toe 
bij de mensen die ik ken die dat deden verdween dat zelf nadat ze uit hun puberteit groeiden.
Ik kan (helaas) uit eigen ervaring zeggen dat ze diep van binnen blij zal zijn als je er iemand over inlicht… Mijn vriend heeft het mijn ouders verteld… En toen is het balletje gaan rollen en kreeg ik hulp. Je kan inderdaad op school met iemand erover praten. Je mentor of een vertrouwenspersoon. Hun hebben zwijgplicht. je mentor weet ik niet zeker, maar een vertrouwenspersoon zoiezo! Het is nu ook een beetje jou probleem aan het worden, want jij maakt je zorgen. Zorg dat het niet jou probleem word. Hoe moeilijk dit ook is. Praat er anders met je moeder/vader over als jij wel een goede band hebt met hun. Misschien kunnen hun jou advies geven.
Veel succes en sterkte ermee! xxx
Ik hoop dat je het niet zo bedoelt, maar dit komt over alsof jij vindt dat het een ‘fase’ is waar mensen wel overheen groeien.
Bij mij is het pas op m’n 18e begonnen, dus het lijkt me niet dat dat dan zomaar van toepassing is.
Als mensen zeggen dat je er ‘zomaar’ mee kunt stoppen en dat het na je puberteit over is… Die mensen begrijpen denk ik niet helemaal waarom er gesneden word en dat het een soort van ‘ziekte’ is… Je kan niet zomaar stoppen ermee en de mensen die het éven’ doen, dat zijn meestal degene die gewoon aandacht willen, want als je gaat denken van o dan krijg ik een litteken… Als je snijd zit je in een soort waas… Je voelt de pijn en alles, maar je denkt niet aan de concequenties die het met zich mee brengt: bloeden, litteken, wonden, ader raken… Ik heb allemaal littekens op me pols. denk maar niet dat ik er trots op ben… En dat toen ik die litteken maakte dacht… O laat ik het maar niet doen want het word een litteken…
Sorry misschien kom ik wat bot over, maar ik kan er niet tegen dat mensen er zo licht over denken!
Ik vind het heel goed dat je dit zo zegt zonder sarcastisch te zijn, en dit is vergeleken met hoe anderen zouden reageren helemaal niet bot!
OT: Ik heb to-taal geen ervaring met waar jij (en je vriendin) nu doorheen gaan, dus gewoon een dikke up omdat ik het verschrikkelijk vind dat mensen zo ongelukkig kunnen zijn dat dit een manier is van ermee omgaan ):
Succes nog.
-x-
dank jullie wel voor jullie hulp !
ik denk dat ik toch naar een vertrouwings persoon heen ga!
xxxx’
ga idd alsjeblieft niet in je eentje proberen te helpen, mijn beste vriendin heeft het ook gedaan en toen ik in mn eentje probeerde te helpen… dat is echt onbegonnen werk.
laat het inderdaad over aan iemand die meer kan doen.
Precies!
Ik heb laatst weer een terugval gehad, dat was op mn onderarm. Maar later dacht ik pas; oke die plek is wel erg zichtbaar en ik heb maar 1 shirt met lange mouwen…
Op zo’n moment denk je er niet aan.
En er zijn genoeg mensen die het doen om de aandacht, die er dus ook mee in het zicht gaan lopen. Maar genoeg doen het omdat ze echt ergens mee zitten.
Oh en OT:
Ik zou het niet tegen allemaal mensen gaan vertellen, dat gaat je vriendin denk ik niet leuk vinden. Als ze echt hulp nodig heeft merk je dat wel aan haar of ze verteld het je zelf.
Ik kan vertellen, dat ze het stiekem heeeel fijn vind dat mensen nu aan haar denken. Ik heb het nooit verteld, en daar heb ik spijt van. Ik zit nu, paar jaar later in therapie om dingen alsnog op de ‘goede manier’ te leren verwerken.
Vraag aan haar aan wie ze het zou willen vertellen, ouders/tante/oma/leraar op school. En ga dan met haar mee voor steun naar het gesprek. Laat je vriendin niet vallen als ze alle hulp weigert, dan heeft ze het juist het zwaarst!
sorry, die heeft geen zwijgplicht, die hebben geen eed afgelegd. (wat dus wel moet) Medisch personeel heeft zwijgplicht. Als je het verteld aan de vertrouwenspersoon op school, grote kans dat ie je ouders gaan inlichten. In alle gevallen die ik ken van mensen die daar naartoe gingen (gepest, eetproblemen etc) werd letterlijk alles doorgeboekt aan de ouders, omdat het hun ‘plicht’ is dingen die zorgelijk zijn door te geven aan de ouders.
De vertrouwenspersoon belt altijd de ouders na een gesprek =.=