Ik heb even een anoniem account aangemaakt, omdat mijn verhaal anders best ‘herkenbaar’ kan zijn voor mensen die ik ken.
Goed. Ik ben vorig jaar een jaar naar het buitenland gegaan. Op school daar leerde ik een jongen kennen, eerst waren gewoon vrienden, maar de laatste maanden dat ik daar was hing er toch wel een soort iets tussen ons. Toen rommelden we een beetje en uiteindelijk besloten om het toch maar ‘officieel’ te maken, terwijl ik natuurlijk wist dat ik drie maanden later weer weg zou gaan.
Ik hield ontzettend veel van hem en het afscheid viel me heel zwaar. Eenmaal thuis heb ik het een maandje volgehouden, maar ik kon er gewoon niet meer tegen om elke dag mezelf in slaap te huilen en er was gewoon geen vooruitzicht op de toekomst aangezien ik net was begonnen met studeren in Nederland. Toen ik hem dat vertelde werd hij echt woedend. Hij begreep het niet en zei dat ik een valse trut was die nooit van hem had gehouden en dat ik hem gewoon had gebruikt. Ik probeerde duidelijk te maken dat dat niet zo was, maar dat begreep hij niet. Heb het ook veel met vriendinnen (die dus bij hem in de klas zitten) besproken en zij vonden het ook raar hoe hij reageerde. Ik heb toen nog één keer een bericht gestuurd waarin ik uitlegde hoe het zat, maar dat nam hij ook niet aan. Vanaf toen is het gewoon allemaal verwaterd.
Een paar weken later (of eigenlijk echt een week nadat het uitging) ontmoette ik een andere jongen. Eerst leken we gewoon vrienden, maar ik denk dat ik gewoon die aandacht heel fijn vond en achteraf is het allemaal wat te snel gegaan. We kregen en relatie en ik ben nog steeds heel gelukkig met hem, al denk ik dat ik eigenlijk nog teveel met mijn ex in mijn hoofd zit.
Nu komt het werkelijke probleem. Over een paar maanden heeft mijn klas (dus die in het buitenland) graduation en ik ga daar ook heen. Ik heb er veel zin in, alleen zie ik er heel erg tegenop om mijn ex weer te zien. Ik weet niet hoe hij zal reageren en ook niet hoe ik zal reageren. Laatst plaatste ik een berichtje in de facebookgroep van mijn oude klas en die likete hij. Klinkt als iets stoms, maar dat gaf mij een beetje het gevoel dat we weer ‘de goede kant’ op gaan, maar dan op een vriendschappelijke manier.
Ik zie het niet echt zitten om daar pas voor het eerst hem weer te spreken of iets van contact met hem te hebben (al is het maar aankijken), maar ik weet niet zo goed hoe ik langzaam het contact weer moet ‘herstellen’. Ik hoef echt niet meteen beste vrienden met hem te worden, als het maar niet superawkward en raar wordt als ik daar kom. Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Want ik zou het echt verschrikkelijk vinden als ik die hele graduation verpest omdat wij nog een soort onuitgesproken ruzie met elkaar hebben… Dan zou ik het mezelf echt nooit meer kunnen vergeven…
Ik weet dat ik in een vrij unieke situatie zit, maar misschien kan iemand hier even een soort neutrale blik op werpen en mij een beetje advies geven? Ik zat er zelf aan te denken om, heel stom, bijvoorbeeld een foto van hem te liken op Instagram ofzo? Klinkt heel stom, maar toen hij dat bij mij deed voelde dat wel een beetje als een soort ‘teken’ ofzo dat het ooit wel weer goed komt…
. Gewoon, normaal. Zo van, hee, ben je ook bij de graduation? ofzo. haha.