Hallo iedereen,
Ik ben nieuw op dit forum. Ik heb vele topics gelezen, maar dus nooit zelf iets te vertellen gehad, maar nu heb ik advies nodig.
Ik en mijn vriend hebben al bijna 1,5 jaar iets samen nu en we hadden afgelopen vrijdag - zaterdag ruzie. Ikzelf ben 19 jaar en hij is 20. Het was echt een ruzie die bijna nergens over ging. Ik deed eerst best afstandelijk voor een paar uur en vroeg om rust. Hij gaf me dat dan ook wel gewoon, maar bleef me whatsappen, SMSen en bellen over hoeveel hij om me geeft. Ik reageerde dan ook echt heel bot. Dit gebeurde dan allemaal op de vrijdag avond en zaterdag ochtend. Maar toen ik hem in de middag vroeg wat hij deed zei hij dat hij zelf even wilde nadenken en dat hij niet thuis was. Ik vroeg hem waar hij was, maar gaf een ruw antwoord omdat hij niet wilde dat ik naar hem toe kwam. Wat ik opzich best kan begrijpen. Achteraf heb ik echt enorm veel spijt, want hij wilt niet meer met me praten nu, niet meer chatten (dus weer whatapp en sms) en niet afspreken. Een beetje wat ik eerst dus ook deed. Aangezien ik heel veel om hem geef en echt niet zonder hem wil, bleef ik een beetje aandringen om dan toch af te spreken. Uiteindelijk wilde hij dan toch in het bos afspreken.
Even doorspoelen naar het bos. Dus we zaten samen op een afgelegen plekje en ik vertelde hoeveel ik van hem houd en hoe ik echt niet zonder hem kan. Hij reageerde heel tweezijdig. Het was een beetje zo van “Ja, ik houd wel van je, maar niet genoeg voor nu”. Ik moet gewoon goed kunnen nadenken over wat ik nu wil en je hebt me echt veel pijn gedaan zei hij. Hij vertelde me ook dat hij me al minder leuk begon te vinden sinds ~3 weken en dat hij minder zin had om af te spreken. Hij heeft dus veel pijn en weet niet of hij nu verder met me wilt. Nu ben ik echt enorm verdrietig en ik kan echt niet zonder hem leven. Ik heb hem dan ook al vertelt hoeveel spijt ik heb van alles en ik had dan ook gewoon m’n kans moeten grijpen toen ik die had. Nu lig ik al een dag of 2 op bed en kan nergens anders meer aan denken. Wat als hij het gewoon leuk heeft zonder me? Wat als zijn vrienden vertellen dat hij beter af is zonder mij? Ik ben echt enorm onzeker nu en ik snap ook best wel dat ik hem nu gewoon met rust moet laten en gewoon moet hopen voor het beste. Maar het is echt heel moeilijk. Ik kan ook bij niemand steun vragen verder. Mijn familie is heel klein, vrienden heb ik niet echt en werk niet/zit niet op school.
Ik zou advies echt enorm op prijs stellen, al zal het wel niet meer worden dan de gebruikelijke “Laat hem maar gewoon even met rust. Hoe moeilijk het ook is, het is nu het beste voor jullie allebei”. Ik houd echt enorm veel van hem en kan & wil niet zonder hem leven…
?
