Binnenkort
Misschien kun je dat aan je vriend vragen? Ik vind het niet gek dat jij er wat tegen op ziet. Ik kreeg altijd te horen dat je ze niet te kinderachtig moet behandelen, maar als zij een mentale leeftijd van 1 heeft… Ik snap dus dat dit voor jou lastig is, als je er nog nooit eerder mee te maken hebt gehad, en ik zou het dan ook gewoon aan je vriend vragen 
Hij snapt het heus wel. Plus het is beter wat voorbereidt te zijn, dan dat je domme dingen gaat doen op het moment zelf.
Vraag anders van te voren even aan je vriend hoe je dat het beste aan kunt pakken?
Ik merk dat
Ja, snap ik ook wel dan. Maar weet je meer van haar? Kan ze bijvoorbeeld praten of niet?
al best moeilijk
Ik zou vlak voordat je daar komt het toch nog eens vragen. Ik snap dat hij het moeilijk vind om er over te praten, maar ik vind het juist heel verstandig dat jij van te voren wel een beetje een beeld heb. Dan is de schrik ook minder groot.
Mocht het echt niet willen; dan zou ik de kat uit de boom kijken. Ze verwachten echt niet op dag 1 al dat jij een hechte zussenband met haar zult hebben. Kijk gewoon wat toe, wacht af, zie hoe zij op jou reageert. Laat in ieder geval niet blijken dat je haar of de situatie eng vind, dat kan best wel kwetsen over komen naar de familie, ook al is het vanuit jou gezien wel logisch.
Hm ok. Ik zou het ook heel spannend vinden, al heb ik zelf echt geen problemen met mensen die een handicap hebben. Ik denk dat je of toch even met je vriend moet praten, waarbij je uitlegt dat jij anders ook niet weet hoe hoe je op kunt stellen en anders inderdaad gewoon even afwachten. Het is een eerste ontmoeting, ze verwachten echt niet gelijk van alles van je.
Ik heb gewerkt met mensen met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking en begrijp echt heel goed dat je het lastig vindt!
In jouw geval zou ik bij het kennismaken even haar hand pakken en gewoon zeggen wie je bent. Dan merk je ook vanzelf wel hoe zij op je reageert!
En ik denk dat het verder -hoe gek dat ook klinkt- wel vanzelf gaat.
Je vriend is erbij en zijn ouders ook. Wellicht geven zij je die dag wel wat meer informatie over zijn zusje!
Ja mi
ja ik heb ook vorig jaar stage gelopen bij mensen met een verstandelijke beperking maar zij konden wel min of meer praten, daarom is dit nog net iets anders.
Ja waarschijnlijk maak ik me te veel zorgen om niks!
Vertel je even hoe het is gegaan dan?
[q
Mijn broer heeft ook een mentale beperking. Exact zelfde verhaal. Ik denk dat je na een tijdje je er wel leert mee om te gaan. Niet teveel erover nadenken. Het gaat vast wel goed!
succes!
Ik heb zelf een broertje met een mentale beperking. Hoe je hier het beste mee om kan gaan verschilt eigenlijk per persoon.
Eigenlijk is de beste tip dat je gewoon met die persoon een leuk gesprekje met houden, niet teveel over nadenken wat je moet zeggen ofzo. Nee keep it basic and simple. Denk ook niet teveel over die beperking en praat er ook niet teveel over met die persoon, dat is voor jouw en die persoon niet prettig. En ja iemand met een beperking is eigenlijk precies hetzelfde als mensen zonder een beperking.
Praat ook desnoods even met je vriend hoe jij je voelt, hij weet zowiezo wel raad, Hij kent tenslotte zijn zusje het beste. Je vriend weet je echt wel uit de brand te helpen met zoiets.
Ik zou er toch nog even over beginnen. Laat hem merken dat je het helemaal niet erg vind, maar wel spannend. Begrijpt hij echt wel!
Is het goed gegaan?
Het lijkt me het beste om er over te praten met je vriend en gewoon eerlijk zeggen dat je een beetje zenuwachtig bent… Dat kan hij je echt niet kwalijk nemen! Verder zou ik haar normaal begroeten maar vooral een gesprek aan gaan met bijvoorbeeld zijn moeder of vader.