Vriend met autisme

Liefde & Boys
#1

Hello everyone :slightly_smiling_face:

Ik heb een klein vraagje. Sinds kort heb ik een vriend (ong 2maand), maar hij heeft een vorm van autisme. Dit is niet altijd even makkelijk en nu ben ik op zoek naar raad omdat ik er niet zo goed mee om kan. Mijn vriend stelde wel eens voor om mee te gaan naar zijn psychologe maar ik heb schrik dat ik hem dan echt als ‘de autist’ ga zien. Ik heb al wel wat kennis van autisme door mijn studie, en ook mijn nichtje is autistisch maar je kan hen absoluut niet vergelijken.

Ik weet wel dat elke autist anders is, maar zijn hier mensen waarbij hun partner of zijzelf autisme hebben en die mij een beetje goede raad zouden kunnen geven?

Het is een lichte tot matige vorm van autisme, en hij heeft absoluut geen last met sociaal contact (hierin is hij zelfs beter als mij :wink:). Wat hij wel vaak heeft is het typische ‘in zijn eigen wereldje keren’, maar voor mij komt hij vaak enorm onverwachts en het is echt een heel drama als ik hem dan op deze moment hem daaruit wil halen. Als ik op die moment bv hoest, dan kan hij hier enorm kwaad om worden. Op deze momenten voel ik mij echt slecht, vaak ook eenzaam maar ik wil hem wel de tijd geven. Iemand tips waardoor ik dit beter kan aanvaarden? Hij heeft ook last van stemmingswisselingen, zoals gisteren is hij letterlijk op 10minuten tijd 3 of 4x veranderd van humeur waarbij hij mij vooral emotioneel heel hard wegduwt. Op sommige momenten laat ie enorm zien dat hij mij graag ziet (het is echt een schatje) en verrast hij mij met super toffe dingen, andere momenten lijkt het gewoon alsof ik in zijn weg zit.

Hij heeft zelf nog steeds enorm problemen om zijn autisme te aanvaarden, zelfs na al die jaren (hij is nu 21) waardoor ik hier niet echt iets durf over te zeggen. Hij is wel een enorme prater, maar wanneer ik zeg dat ik het gevoel heb dat hij mij wegduwt, dan wordt hij verschrikkelijk kwaad. Alles dat omtrent zijn autisme gaat, daar wordt hij lastig van. Ik heb ook al eens geprobeerd de positieve aspecten van zijn autisme te benadrukken, maar die gesprekken gaat hij echt uit de weg.

Ik voel mij vaak zo eenzaam en slecht door zijn autisme, maar ik ben vooral radeloos. ik wil hem hier zo graag in helpen maar ik weet niet hoe, en heb zelf echt problemen in het ‘omgaan met’.

Alsjeblieft, heeft iemand tips vanuit zijn eigen leefwereld? Mogen ook omtrent familie zijn ofzo
 Je kan er mij echt enorm mee helpen !

oja, bedankt voor iedereen die deze lange tekst heeft gelezen en sorry!

#2

ik heb er zelf niet veel ervaring mee, maar ik volg op facebook de pagina ‘Diary of a mom’ en het is een soort blog van een vrouw met 2 dochters waarvan eentje een vorm van autisme heeft en dat meisje kan er ook niet tegen als haar zus hoest etc. het is wel engelstalig, en dit meisje is veel jonger dan jouw vriend maar misschien kan je daar tips uithalen want die staan zeker wel in haar teksten en je kan haar ook via je (anonieme) facebookaccount vragen stellen

#3

Dankjewel voor de tip, ga ik zeker eens opzoeken ! Heb sowieso al best veel opgezocht op internet maar die tips zijn altijd vrij vaag dus misschien staat hierin wel iets in. Dankje!

#4

Ik heb er ook al aan gedacht maar heb ook niet zoveel tijd over de komende weken (ik zit in mijn stage, nadien heb ik blok en dan heb ik een maand examens dus)
 Ik ben ook bang dat zijn psychologe mij gaat wijzen op typische trekjes van mijn vriend die ik helemaal nog niet gemerkt had, en dat ik mij daarna enorm op ga focussen
 En dan wordt het toch alleen maar erger denk ik dan?

#5

Hm ja misschien wel! Misschien kan ik vragen aan zijn beste vriendin of ze mee wil gaan, zij kent hem al jaren maar geeft nu ook aan dat het steeds erger en erger wordt. Ze zei enkele weken geleden ook dat ze het niet meer fijn vindt zoals hij nu doet
 Hij is nu ook nog eens gestopt met roken en heeft vrij veel persoonlijke problemen dus daardoor loopt hij wel lastiger, maar misschien heeft zij er ook iets aan. Ik ga het zeker is overleggen!

#6

Ik zou absoluut een keer mee gaan naar de psychologe, mijn ex had ADD en het heeft me toen zeker geholpen om eens te praten met zijn psychologe. Viel alles veel meer op z’n plek en zij gaf ook nuttige tips aan ons beide, dus zowel hoe ik met hem om moest gaan als hoe hij met mij om moest gaan. Ging daarna veel beter!

#7

Dankjewel voor je reactie, fijn om te horen!

#8

Mijn 1,5 jaar oudere broer van bijna 18 heeft Pddnos,een vorm van autisme. Ik merk wel heel erg aan hem dat hij het heeft. Niet veel vrienden en de vrienden die hij heeft zijn heel erg belangrijk voor hem. Net als onze ouders en ik. Als hij zijn medicijnen niet in neemt, heeft die heel erg last van prikkels en is die niet geconcentreerd. Ook nu die auto rijles heeft moet die echt medicijnen innemen omdat die op bijvoorbeeld een druk kruispunt heel veel prikkels heeft. Mijn moeder en ik hebben er welles over gehad over als die een relatie krijgt. We zijn er over eens dat hij een gestructureerd persoon aan zijn zijde nodig heeft om bijvoorbeeld te kunnen samen wonen. Ik zou aanraden een keer mee te gaan naar de psycholoog zodat zei jullie tips kan geven, En jullie je relatie kunnen beteren.
Hoop dat je wat hebt aan mijn informatie!

#9

Ik zou sowieso eens meegaan naar de psycholoog, zeker als je vriend dat ook een optie vindt. :slightly_smiling_face:

Mijn vriend en ik zijn inmiddels ruim 4 jaar samen, hij heeft Asperger. Het kost (en geeft gekost) soms best een hoop energie wat communicatie betreft, maar bij mijn vriend is het gediagnosticeerd toen hij een jaar of 5 was, dus hij heeft als kind veel begeleiding gehad, zeker om zich te leren uiten, beheersen en te kunnen plaatsen in wat anderen voelen.
Op sociaal gebied merk je er niet (meer) veel van bij hem. Hij heeft een vriendengroep en ze kennen elkaar allemaal een jaar of 15, dus zijn voor hem een ‘veilige’ omgeving. Zelf heb ik het erg gemerkt toen hij de eerste paar keer meeging naar mijn familie of verjaardagen van mijn vriendinnen in een, voor hem, nieuwe omgeving. Dan trekt hij zich terug, is hij een stuk stiller en merk ik vooral dat hij niet op z’n gemak is.
Als het voor hem te druk is, ook met zijn eigen familie, kerst en dat soort feestjes, trekt hij zich terug in de keuken. Even het eten voorbereiden, klaarzetten of afmaken zodat er daarna gegeten kan worden. Hij was 3 toen hij voor het eerst riep dat hij kok ging worden en inmiddels werkt hij in een sterrenzaak. Hij is er (gelukkig) echt steengoed in, maar heeft daarom wel moeten leren communiceren. Voor hem is het een reden geweest om ook echt te oefenen met praten bijvoorbeeld. In een keuken móét je praten, anders loopt het flink in de soep (haha).

Maar oke, mijn advies? Blijf praten, blijf luisteren. Het is soms best hard werken, maar een relatie is sowieso ook hard werken. Zeg het dus ook als hij zich, voor jou, onacceptabel gedraagt. Ik zeg rustig tegen mijn vriend “je gedraagt je als een hufter, doe even normaal. Ik kan er niks aan doen dat het op je werk te druk was, ik ben ook moe van een lange dag”. Dan hebben we soms even een discussie van 5 minuten en is het daarna wel weer klaar. Hij heeft het dan gewoonweg niet door gehad, Als ik niks zeg, word ik boos op hem maar zeg ik dat niet, krijgen we op een gegeven moment slaande ruzie.

#10

Op zich is de communicatie geen probleem, hij heeft een iets zwakkere taalontwikkeling maar dat is het. Waar hij het wel lastig mee heeft is het verplaatsen in mijn gedachtes en gevoelens. Hij ziet echt niet in dat het mij soms enorm pijn kan doen hoe hij zich gedraagt
 Maar moest ik tegen hem zeggen wat jij tegen jouw vriend zegt, dan zet hij mij meteen buiten denk ik
 Hij is op emotioneel vlak echt over gevoelig dus ik moet alles wikken en wegen voor ik het zeg en meestal is het zelfs dan niet goed 
 Ook daarom heb ik soms gewoon de zin niet om te praten omdat ik op voorhand weet dat het toch niet zal helpen

#11

Hey,
Ik heb sinds ongeveer 7 maanden nu een relatie met mijn hele lieve vriend. Ik heb zelf ook een lichte vorm van autisme. Dat is inderdaad niet even makkelijk.
Ik vind niet dat hij nu al van je kan vragen naar een psycholoog te stappen. Hij kan dit echter wel zelf doen, dat heb ik ook gedaan.
Het is belangrijk dat jullie blijven praten en blijven overleggen. Als hij iets niet begrijpt, of jij niet stel dan de vraag: begrijp ik het zo goed? Of vraag het nog een keer als je het niet helemaal zeker weet.

Ook geduld is erg belangrijk, als hij boos wordt moet je hem even laten afkoelen. Meestal komt het daarna wel weer goed. Als autist krijg je een soort van muurtje om je heen als je boos word en sluit je je af voor al het andere en word je onredelijk. Zo werkt het althans bij mij wel. Ik ga dan altijd even afkoelen en zoek het contact later weer op.

En laat hem vertellen hoe dingen werken. Het is altijd blijven leren, het is heel moeilijk maar als jullie om elkaar geven komt het wel goed hoor.

Ik weet niet welke vorm van autisme hij heeft? Maar je kan er genoeg over vinden. :slightly_smiling_face:

#12

Hij stelde dit voor toen ik zei dat ik het er heel moeilijk mee heb. Maar het probleem is dat wanneer ik hem alleen laat om af te koelen het drama is omdat ik ‘weg loop’ terwijl het voor mij ook helpt om dan 5minuutjes te kalmeren. Blijf ik bij hem dan is elke beweging of elk geluid dat ik maak, een aanleiding om helemaal door te draaien. Ik word zo hopeloos van hem


Wel super bedankt voor je reactie !

#13

Snap ik wel. Je moet ook erg veel geduld hebben en incasseringsvermogen. Als je het niet kan, zal ik er toch goed over nadenken. Voor jullie beiden. Hoe gek je ook op iemand bent, het moet voor allebei wel werken. :slightly_smiling_face:

#14

Mijn vriend heeft ook een lichte vorm van autisme. Hij heeft ook heel erg snel last van stemmingswisselingen (ik soms ook trouwens :cold_sweat: ). Die stemmingswisselingen zijn niet erg, misschien heeft hij gewoon een stressvolle dag gehad of zit hij ergens mee. Ik zou toch een keer meegaan, dan kan je misschien ook je vragen stellen als je die hebt.

#15

Ik heb zelf ook autisme en al een paar jaar een vaste relatie dus wij hebben de nodige strubbelingen ook wel gehad. Het is voor iemand met autisme lastig aan te voelen wat een ander voelt en zich daarin in te leven. Het is moeilijk voor ‘ons’ om veranderingen te accepteren en te verwerken. Wat het voor de partner dus heel lastig maakt (verrassingen, later vrij dan gepland, onverwachte visite etc. kunnen je dan echt van slag brengen). Als je echt specifieke vragen hebt mag je me altijd een privĂ©berichtje sturen.

Bedenk goed dat het erg veel energie en geduld kost. Mijn vriend heeft het er nog steeds wel eens moeilijk mee. :wink:

#16

Daarbij wil ik nog aan toevoegen dat het heel belangrijk om te onthouden is dat elke autisme anders is en ieder persoon met autisme anders handelt en reageert op dingen. Ik denk daarom ook dat het belangrijkste advies al hierboven is gegeven: een keer mee gaan naar zijn psycholoog. Hij kan precies vertellen wat het allemaal inhoudt en hoe het bij je vriend te merken en te zien is, en wat handige tips voor jullie beide zijn

#17

Het aanvoelen is inderdaad een probleem. De verrassingen of later vrij zijn helemaal niet, in tegendeel.
Wat hij wel heeft is wanneer we bv afspgeken om 19u, en ik kom toe om 19u01 dan is het een echt drama en dan kan ie niet begrijpen dat er bv een licht op rood stond
 Zou dit ook door het autisme zijn?

#18

Nog iemand tips/ervaringen? Het wordt enkel erger 
 Ik heb soms de indruk dat hij elke dag meer autistisch wordt :neutral_face:

#19

Vanuit mezelf zou ik zeggen: ja dat kan. Als hij (mijn vriend) beloofde om 16:00 thuis te zijn en het werd 16:15 ook al had hij daar een reden voor (ja duh, het is maar een kwartiertje), dan kon ik echt onbegrijpelijk chagrijnig zijn. Gewoon, omdat ‘het niet meer klopt’ en ik voor mijn gevoel dan echt in tijdnood zit (als we bijv. om 7 uur ergens heen moesten). Inmiddels ken ik mezelf behoorlijk goed (weet niet hoe oud hij is?) en heb ik met sommige dingen goed leren omgaan. Maar het maakt me nog steeds van slag als hij ineens dingen plant in een weekend dat we samen zouden zijn, dan is mijn weekend al verpest. Ik kan dan niet schakelen. Het schakelen is vooral lastig in de auto bijvoorbeeld of met nieuwe dingen leren (praktijk bijvoorbeeld). Maar bij mij speelt faalangst bijvoorbeeld ook een rol. Het is soms lastig een scheiding te maken, wat is autisme, wat is faalangst (in mijn geval) en wat is gewoon ‘karakter’? En je bent ook geneigd om dingen onder autisme of faalangst te scharen waar iedereen gewoon last van heeft. Kijk ervoor uit alles te proberen te verklaren vanuit autisme, hij is meer dan autisme en hij heeft meer redenen om dingen te doen dan alleen zijn autisme. Maar het bepaalt wel voor een groot deel wie je bent, althans bij mij vielen er veel dingen op zijn plek.

Het is bijvoorbeeld ook echt lastig je in een ander te verplaatsen, dat heb ik ook heel erg. Soms zeg je dingen die een ander heel lullig vindt ofzo, maar dan zie ik dat echt niet. Ik kan alleen maar geloven dat het blijkbaar zo overkomt. Ik weet dan ook niet hoe ik het dan wel moet brengen.

Ga er maar vanuit dat het voor hem ook heel lastig is. Je zou graag anders willen overkomen en anders willen voelen en denken, maar dat is heel lastig. Je kunt een heleboel leren daarin maar dat kost wel (veel) tijd.

Wat mij altijd helpt is als hij (mijn vriend) duidelijk aangeeft wat hij van plan is die dag, regelmatig laat weten hoe laat het ongeveer wordt dat hij thuis is, of hij nog plannen heeft voor de avond etc. En dat is absoluut niet omdat ik hem niet vertrouw maar omdat ik duidelijkheid en structuur nodig heb. We hebben ook een gedeelde agenda (telefoon) dus ik zie ook waar hij is op welk moment (globaal dan, niet als hij aan het werk is ofzo haha). Meestal zegt hij het ook wel maar als hij het vergeet zie ik bijvoorbeeld zelf wel dat hij nog ergens heen moet. Als dat overzicht er niet is word ik gek haha.

Je kunt met veel dingen leren omgaan, leren loslaten enzovoorts. Dat is althans mijn ervaring. Ligt ook aan de complexiteit en of er nog andere dingen meespelen zoals AD(H)D, faalangst, onzekerheid en dergelijke. Dat maakt het lastig om te bepalen wat waar vandaan komt. Je kunt wel veel over autisme vinden op internet. Inmiddels heb je niet echt meer categorieën maar valt alles onder autistisch spectrumstoornis. Ik val in de oudere categorie PDD-NOS, van alles wat. :sunglasses:

#20

Ik heb net hetzelfde probleem
 Soms weet ik niet wat ik mij aan hem mag verwachten ! Doet hij het ene moment erg lief dan word die agressief tegen mij zonder reden, dan gaat hij zich van alles in zijn hoofd halen