Eerst en vooral, leuk dat je je vriend wil helpen!
Zijn verhaal is heel herkenbaar voor mij, ik had tot vorig jaar net hetzelfde probleem. Ik was ook 21. Ik had hier ooit ook een topic over maar heb dat laten verwijderen omdat er te veel negatieve reacties op kwamen. Maar op dat topic heb ik ook veel reacties van meisjes EN jongens gekregen die in dezelfde situatie zaten. Je vriend is dus zeker niet de einige met dit probleem.
Zoals Emb al schreef, was er bij mij ook een diepere achterliggende reden. Ik was heel onzeker over mezelf doordat ik jaren lang keihard gepest ben geweest. Dat was dus de reden waarom ik jongens dan zelf altijd afgestoot heb, en daardoor nooit een vriendje gehad heb, of gezoend of sex. Met als resultaat dat ik me daar dan ook weer onzeker ging over voelen, vooral met allemaal mensen om me heen die vaak over hun sexuele avonturen vertelden. Mijn toenmalige “vrienden” gaven mij ook echt het gevoel dat ik niet normaal was, omdat ik op mijn 21e nog maagd was. Dat maakte het allemaal nog erger, dus een vicieuze cirkel waar je niet uit raakt.
Verder durfde ik daar bijna nooit met iemand over praten, omdat ik me schaamde en ook aan vele mensen gewoon verhalen over vriendjes en sex vertelde, om er bij te horen.
Okee ik schaam me nog steeds dat ik dit typ.
Ik heb uiteindelijk via een vriendin iemand leren kennen die een paar jaartjes ouder is, en ook niet tot mijn vriendenkring behoorde, zodat ik zonder schaamte alles heb kunnen vertellen. Zie het maar als een soort psycholoog die mij begreep en die ook begreep dat het niet om het maagd-zijn zelf ging, maar om mijn onzekerheid. En die er in geslaagd is mijn onzekerheid een beetje weg te nemen. Ik ben uiteindelijk voor een stage naar het buitenland verhuisd, ver weg van de hel die Nederland voor mij 8 jaar lang is geweest. Ik heb daar een nieuw leven opgebouwd, heb vele nieuwe mensen leren kennen. Een maand na mijn verhuis had ik een vriend. En nu ben ik daar blijven wonen, ik zet er mijn studie verder, en we wonen nu al 2 maanden samen. Ik heb ook echt alle bruggen met Nederland opgeblazen, de einige die nog over is, is Girlscene.
Ik heb het geluk gehad dat ik iemand heb leren kennen die alles meteen helemaal begreep en heel helder kon analyseren. Het belangrijkste advies dat ik je vriend kan geven is dat hij er met iemand over praat die intelligent genoeg is om hem volledig te begrijpen, en hem advies te geven over hoe hij het achterliggende probleem kan aanpakken. En dat hij tegenover die persoon volledig open is, zonder zich te schamen of zonder een grote mond te hoeven opzetten. Als hij geen vertrouwenspersoon, mentor, familielid of zo heeft, is een psycholoog zeker het proberen waard. Het lijkt ernaar dat hij hier niet zelf uit komt, tenzij hij misschien toevallig een meid ontmoet die heel erg verliefd wordt op hem en voldoende energie heeft om zijn zelfverdediging te doorbreken. Maar ik zou het persoonlijk niet aan het toeval overlaten. Het is uiteindelijk zijn leven en hij zit er vast heel erg mee.
Voor een psycholoog heeft hij denk ik een verwijsbrief nodig van de huisarts.
Wat in mijn geval echt helemaal niet geholpen heeft, is zeggen dat het helemaal niet erg is dat hij nog geen ervaring heeft. Want je zit er zelf heel hard mee, na een tijd ben je enkel nog daarmee bezig, je voelt je ontzettend kut en forever alone, en de mensen die zeggen dat het allemaal niet erg is, zijn dezelfde mensen, die allemaal zelf wel al een relatie hebben gehad en eigenlijk helemaal niet weten hoe het voelt. Zulke opmerkingen zijn goedbedoeld, maar waren bij mij contraproductief.
Veel succes, ik hoop dat jullie een oplossing vinden!
(Wil je het persoonlijk gedeelte aub niet citeren?)
