Ik heb al een paar maanden een leuke vriend in het buitenland, maar het word steeds duidelijker dat hij niet veel met zijn leven uitvoert en om het maar zo te zeggen, de koning van het lui zijn is.
Tot nu toe had ik er niet veel last van, het hoorde gewoon bij hem. Hij kan niet koken, eet alleen fastfood of magnetronmaaltijden en heeft geen baan. Als het hem even uitkomt blijft ie de hele dag/nacht achter zijn computer zitten en gaat hij ooit slapen wanneer hij er zin in heeft. Maar nu kwam hij er deze week mee aanzetten dat hij voor de derde keer [en dit keer definitief] met Highschool stopt. Dus dat hij geen diploma gaat halen. Hij wil wel een GED halen, maar die zijn en veel minder waard dan een diploma, en ik ben bang dat hij het uiteindelijk toch niet haalt. Hij woont in een huis met zijn vader dat gemiddeld eens in de twee maanden word opgeruimd als zijn moeder langs komt. [ouders zijn gescheiden] Van zijn ouders krijgt hij dus ook totaal geen motivatie of goed voorbeeld om iets te doen.
Hij heeft echt een hardstikke leuk karakter en ik houd van 'm. We hebben het ook echt supergezellig samen. Maar ik heb wel een beetje moeite met dat er steeds meer dingen bijkomen die hem echt laten overkomen als een waardeloze loser. Ik durf het niet eens aan mijn familie te vertellen. Ik heb het aan een vriendin verteld en die kwam er mee aanzetten dat ik een betere vriend moet zoeken. Ik vraag me nu af hoe belangrijk een goede opleiding/baan etc. is in een relatie en of er misschien een manier is waarmee ik hem toch kan motiveren iets te doen met zijn leven.