Vriend heeft het uitgemaakt, wat nu?

Liefde & Boys
#1

Hallo meiden,

Ik zou graag advies van jullie willen krijgen, dus vandaar dat ik mijn situatie hier even uitleg. Alvast excuses voor het enorm lange verhaal, maar ik weet echt niet goed wat ik moet doen…

Zondag heeft mijn (ex-)vriend het na een relatie van bijna 9 maanden uitgemaakt. Ik ben daar helemaal kapot van, ook al zag ik het wel al een beetje aankomen… Laat ik bij het begin beginnen:
Mijn ex is Roemeens en studeert in Nederland voor nu bijna anderhalf jaar. Hij heeft nog een halfjaar te gaan en begint binnenkort met het schrijven van zijn scriptie.
Ik heb hem in maart van dit jaar leren kennen via Tinder. We hebben toen nummers uitgewisseld en meteen toen al merkte ik dat hij anders was dan mijn vorige vriendjes. Hij toonde zoveel interesse in me, stuurde me elke dag lieve berichtjes via WhatsApp en liet vaak aan mij weten dat hij aan me dacht. Hij wilde me oprecht leren kennen en was op zoek naar een serieuze relatie, net als ikzelf. Ook de eerste date was geweldig. De dates daarna waren alleen nog maar beter en we hadden een geweldige tijd samen. Ik ben nog nooit zo goed en liefdevol behandeld door een jongen. In mijn vorige relaties ben ik erg slecht behandeld, vandaar dat mijn zelfvertrouwen en het vertrouwen in mannen gedaald was tot het nulpunt, maar hij gaf mij het vertrouwen dat goede en liefdevolle relaties echt wel mogelijk zijn. Hij maakte mij echt gelukkig, elke dag weer. Ik kon bijna niet geloven dat ik het zo getroffen had met deze jongen.

Ik denk dat het hierdoor ook fout is gegaan, hoe raar dat ook klinkt. Zoals ik al aangaf, is mijn vertrouwen in het verleden erg geschaad en ik vond het gedurende onze relatie moeilijk om het vertrouwen te hebben dat het deze keer wél zou lukken in een relatie. Ik merkte dat ik hem begon te vergelijken met mijn eerdere vriendjes. Als ik bijvoorbeeld vond dat het te lang duurde voordat hij mij een berichtje terug stuurde, dacht ik meteen: Zie je wel, ook hij verliest interesse in me. Ook als hij mij geen berichtje had gestuurd nadat hij was thuisgekomen van het stappen, dacht ik: Shit, er is vast iets gebeurd, of hij is niet thuisgekomen. Ik bel hem net zo lang totdat hij opneemt. Zo ontzettend stom en hopeloos, realiseer ik mij nu. In het begin begreep hij dat allemaal nog wel, omdat ik hem ook eerlijk vertelde waarom ik dit gedrag vertoonde (vanwege mijn verleden dus). Ik bood ook telkens mijn excuses aan als er weer iets soortgelijks gebeurde. Ook begon ik steeds vaker “bitchy” tegen hem te doen als mij iets niet aanstond, bijvoorbeeld omdat hij iets zei wat ik totaal niet grappig vond of als hij wilde uitgaan met vrienden, samen met mij erbij. Ik wilde dat vaak niet omdat ik juist tijd samen wilde doorbrengen (we zagen elkaar alleen in de weekenden vanwege werk en studie). Elke keer als hij voorstelde om uit te gaan of een dagje weg te gaan met zijn vrienden, wees ik dat voorstel af. Ik wilde samen met hem zijn. Ontzettend claimerig natuurlijk, ik weet het. Begrijp me niet verkeerd, we hadden ook ontzettend veel leuke en mooie momenten samen (zonder ruzie of discussies) maar ik merkte wel dat onze relatie leed onder mijn gedrag… Ik werd zo vaak boos om kleine dingen, die het achteraf gezien totaal niet waard waren…

Ik denk dat ik zo graag wilde dat alles perfect verliep in onze relatie, dat ik om de kleinste dingen boos of geïrriteerd raakte. Dit klinkt heel tegenstrijdig, maar ik wilde altijd bevestiging hebben. Dit kwam vooral omdat ik zo onzeker ben. Ik vroeg hem dan bijvoorbeeld vaak of alles nog goed was tussen ons, of hij wel aan me dacht, of hij me ook miste… We zijn in de zomer ook samen op vakantie geweest. Ook daar hadden we regelmatig discussies en ik merkte dat hij vaak boos en geïrriteerd was, logisch ook natuurlijk. Een paar weken na deze vakantie wilde hij het uitmaken. Hij had genoeg van mijn “attitude” en zei dat we niet geschikt waren als koppel. Tijdens dit gesprek heb ik mijn hele hart bij hem uitgestort. Dat ik bang was dat ik weer pijn gedaan zou worden, zoals altijd en dat ik daarom vaak onzeker was en me op de verkeerde manier tegen hem uitte. Ik wilde hem laten zien dat ik wél een goede vriendin kon zijn en dat ik alles op alles ging zetten om hem dat te “bewijzen”. Dat verdiende hij, want nogmaals, hij is de meest goede en liefdevolle persoon die ik ooit heb ontmoet. Hij deed alles voor me. Hij was bereid mij een tweede kans te geven en zoals hij zelf zei: “We beginnen met een nieuwe start en we vergeten wat er in het verleden is gebeurd”.

Dit gesprek vond ongeveer 2 maanden geleden plaats. Sinds die tijd gaat het echt beter. We hebben bijna geen ruzie meer, ik word minder vaak boos (eigenlijk amper nog) en ik behandel hem zoals ik hem sinds het begin van onze relatie had moeten behandelen. Voor mijn gevoel ging alles beter en dat bevestigde hij ook. Hij zag echt progressie, zei hij. Tot ik hem eergisteren belde met de mededeling dat hij was uitgenodigd voor een etentje met mijn ouders vanwege hun 14-jarig huwelijk en ik vroeg hem of hij wilde komen. Hij zei: “Nee, sorry. Ik voel me daar niet comfortabel bij”. Dat snapte ik niet, want we hebben elkaars ouders al lang ontmoet. Om een lang verhaal kort te maken: Hij wil ermee stoppen, want hij weet niet of hij wel van me kan houden. Hij vindt me heel erg leuk en een fantastisch persoon, maar hij denk dat we geen toekomst hebben samen. Ik wist niet wat ik hoorde. In al die maanden heeft hij dus niet van me gehouden, terwijl ik dus echt dacht dat dat wel het geval was… Ik hield en hou ook van hem, super veel. Hij gaf me ook echt het gevoel dat hij wél van me hield, daar heb ik geen seconde aan getwijfeld…

Het is nu dus over, en ik ben er echt kapot van. Ik lig alleen maar op bed, huilend. Waarom heb ik me niet eerder gerealiseerd wat een fantastische vriend ik had, hoe geweldig hij me behandelde? Ik wil zo graag dat het goedkomt en daar heb ik alles voor over. Hij ziet dat echter niet in. Nu wil ik hem graag een brief sturen waarin ik al mijn gevoelens opschrijf en uitleg en hoe graag ik wil dat het weer goedkomt. Dat ik voor onze relatie wil vechten. Ik vind het moeilijk om mijn gevoelens door bijvoorbeeld de telefoon te uitten en in een appje wil ik dat ook niet doen, dat vind ik te onpersoonlijk. Ook vreet het aan me dat onze relatie in principe is beëindigd via de telefoon… Denken jullie dat het een goed idee is om hem een (lange) brief te sturen waarin ik alles uitleg? Uiteraard weet ik ook dat ik hem niet kan dwingen om van me te (gaan) houden, maar ik wil hem zo graag laten zien hoe het zou kúnnen zijn, we waren echt op de goede weg samen, na die nieuwe start… Ik wil hem echt niet kwijt.

Bedankt voor het lezen van dit lange verhaal en ik hoop dat jullie mij goed advies kunnen geven :slightly_smiling_face:

#2

Een brief? In welk jaar leven we? Ik zou gewoon in real life met hem gaan praten, dan komen je emoties toch het beste over…?

#3

Ja, dat snap ik, maar ik heb hem nog zoveel te zeggen en ik weet van mezelf dat als ik in real life met hem zou praten, ik mijn gevoelens niet goed onder woorden kan brengen en waarschijnlijk alleen maar aan het huilen ben. Daarbij komt dat hij ook niet meer wil afspreken omdat hij heel duidelijk is geweest over zijn beslissing… We praten ook Engels met elkaar trouwens, dus voor mij is het makkelijker om zulke diepe gevoelens op papier te zetten dan ze persoonlijk te uiten zeg maar. Daarom dacht ik dat een brief misschien een goed idee zou zijn…

#4

Hey, ik herken je verhaal best wel erg op zich. Ik heb zelf ook enorm veel spijt van dingen die ik juist wel/niet gedaan heb toen mijn relatie uit ging. Om het kort te houden: Ik heb de laatste tijd mentaal wat issues gehad en daardoor was ik ook niet de fijnste vriendin, hetzelfde geldt voor jou met je vertrouwensprobleem.
Het punt is: Hij wil niet meer verder. Dat betekent dat jij daar niks aan kan doen. Hij geeft aan dat hij jullie geen toekomst ziet hebben en dat hij niet weet of hij van je kan houden. Dat betekent dat er bij hem (inmiddels) gevoelens missen die essentieel zijn voor een relatie. Dat los je niet op met een brief of een gesprek, dat zijn ZIJN gevoelens.

Nu kun je die brief altijd schrijven om hem dingen uit te leggen als je je daar prettig bij voelt, maar schrijven met de intentie hem terug te krijgen heeft geen zin. Het kost namelijk heel veel energie iemand te proberen te overtuigen je weer leuk te vinden, als die gevoelens er gewoon niet zijn. Geloof me, dat gaat je opbreken en je nog ongelukkiger maken (ik heb het ook geprobeerd). Omdat het zo niet werkt en je meer en meer teleurgesteld word. Werk aan jezelf en je vertrouwensprobleem. Neem de rust om je break up te verwerken en wat rationeler te denken. En mocht je hem dan nog graag willen blijven zien of spreken kan je altijd na een poos afspreken om gewoon eens te kijken hoe het dan gaat. Even rust in de tent is goed, zeker als de afgelopen 2 maanden al veel gewerkt is aan de relatie en dat voor hem blijkbaar niet genoeg was. Ik geloof er zelf ook heilig in dat als het het echt waard was, het vanzelf weer goed komt. Zo’n pauze kan ook goed werken om even alles op een rijtje te krijgen. Wie weet krijgt hij zelf ook nog wel spijt, maar daar moet je hem tijd voor geven (en niet al te veel op hopen om teleurstellingen te voorkomen). Maar laat het los en forceer niet, focus je op jezelf.

Hele lap tekst, maar ik hoop dat je er wat aan hebt. Je kan me altijd noten trouwens. Sterkte in elk geval! :sob::muscle:

#5

@Clairex In welk jaar we leven is totaal niet relevant en ik vind dat vrij onaardig over komen.

Allereerst wil ik zeggen dat ik het heel naar voor je vind dat je eerder zulke rottige ervaringen hebt gehad met mannen. Ik weet zelf ook hoe naar dat is, dus hang in there! Ik snap dan ook volkomen dat je zo reageerde zoals je tegen je vriend deed (dat je bijvoorbeeld snel boos op hem werd). Aan de andere kant snap ik het ook van je vriend, dat dat voor hem lastig is om mee om te gaan.

Wat hij zegt over dat ‘houden van’, deed mij denken aan iets anders. Je kan het ook zo zien dat je in het begin echt ‘verliefd’ bent, en dat die kriebels op een gegeven moment slijten en dat je dan over gaat in ‘houden van/liefhebben’. Natuurlijk hou je eerst ook van elkaar (want verliefdheid), maar gewoon op een andere manier dan dat je echt een toekomst met elkaar ziet. Dus ik denk echt niet dat hij niet van je hield, alleen dat het op een verliefde-houden-van manier was, en dat die eeuwige-liefde-gevoelens bij hem niet meer kwamen.

Wel echt rot dat het nu juist zo komt terwijl het nu al twee maanden goed ging. Ik denk dat je moet proberen te beseffen dat dit een relatie is waar je heel veel van hebt geleerd, dat je weet hoe jij in elkaar zit en dat er ook mannen zijn die gewoon wel de moeite waard zijn.

Over die brief, ik vind het wel een goed idee. In real life kan natuurlijk ook; het voordeel dan is dat je direct iemand z’n reactie zien. Het voordeel van een brief is dat je goed kan nadenken over wat je precies wil zeggen en dat je niet de draad kwijtraakt omdat je opeens moet huilen (bijvoorbeeld). Ik kan niet zeggen of ik denk dat het zin heeft of niet, die brief sturen, maar misschien is het wel goed om duidelijkheid te krijgen hoe het komt dat hij zich realiseerde dat jullie geen toekomst hebben en of het gesprek van twee maanden geleden daar invloed op heeft gehad.

Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen <3

#6

Ik heb je verhaal gelezen en het spijt mij heel erg voor je! Je praat zo lief over hem. Ik zal idd een brief schrijven als ik jou was. Zoals je al zij is dat wel het makkelijkst en vergeet je niks te zeggen. Misschien kan je wat je hierboven schreef in het Engels vertalen? En dan aanvullen met wat je nog allemaal wilt zeggen tegen hem. Super goed dat je je gevoelens zo durft te laten zien!

#7

^ Heel erg bedankt allemaal voor jullie lieve reacties, hier heb ik echt wat aan! Ik heb ondertussen de brief geschreven (of nou ja, eerst getypt). Ik heb al mijn (opgekropte) gevoelens beschreven en hem zo goed mogelijk proberen uit te leggen waar al mijn eerdere onzekerheid en boosheid vandaan kwamen. Natuurlijk heb ik hem dat al wel persoonlijk gezegd, maar nu veel uitgebreider. Uiteindelijk is de brief 4 kantjes lang geworden… Nu begin ik weer te twijfelen; kan hij dit wel waarderen, schrikt hem dit niet af, vindt hij het niet veel te overdreven? Ik weet het niet. Toch denk ik dat ik de brief wel ga versturen, want ik ben bang dat ik spijt krijg als ik het niet doe… Helpt het niets, dan is dat zo, maar dan heb ik het in ieder geval geprobeerd. Wat denken jullie?

@NobodyKnows: Ja, je hebt helemaal gelijk. Diep van binnen weet ik ook wel dat het schrijven van een brief waarschijnlijk geen zin heeft om hem terug te krijgen. Ook al is dat wel wat ik hoop te bereiken… Fijn om een ervaring van iemand te horen die zelf ook in een soortgelijke situatie heeft gezeten. Ik kan me goed voorstellen dat het ontzettend veel energie kost om iemand terug te winnen… Ik verstuur de brief naar hem (denk ik) en daarna geef ik hem inderdaad de rust en ruimte, dat is beter voor ons allebei. De tijd zal het leren hoe het dan verder zal lopen… Heel erg bedankt voor je reactie en ik wens jou ook nog sterkte, mocht je dat nog nodig hebben! :sob::muscle:

@Andy: Dankjewel voor je reactie, heel lief. Hij heeft vaak gezegd dat hij het wel snapte dat ik vaak zo boos of geïrriteerd raakte door kleine dingen, maar natuurlijk verdient hij dat niet. Hij kan er niets aan doen dat ik die negatieve ervaringen heb gehad in het verleden. Wat jij zegt over ‘houden van’, misschien heb je daar wel gelijk in! Zo had ik het zelf nog helemaal niet bekeken. Het zou kunnen dat hij inderdaad wel van me ‘gehouden’ heeft op de verliefdheid-manier, maar zich later realiseerde dat de echte, serieuze, toekomstgerichte gevoelens uitbleven. Bedankt!

@workhard: Dankjewel voor je begrip, ik praat inderdaad met alle liefde over hem want dat verdient hij ook! Ik heb inderdaad een aantal dingen uit mijn beginpost vertaald in het Engels, met nog heeel veel aanvullingen, haha. Ik hoop maar dat hij het kan waarderen…

#8

Je kan die brief best versturen, zolang het geen smeekbede is om jou terug te nemen. Het is goed om jouw gevoelens te laten weten, dan is dat ook een afsluiting voor jezelf, maar inderdaad, ga er niet van uit dat hierdoor jullie relatie weer goed komt. Nadat je die brief hebt verstuurd, raad ik je ook aan om absoluut geen contact meer te zoeken. Als er al iets gebeurt, moet dat vanuit hem komen. Probeer verder te gaan met jou leven, houd je bezig met werk, studie, vrienden, sporten etc. en ga niet blijven hopen op zijn terugkomst, dat breekt je op en heeft uiteindelijk helemaal geen zin. Uiteindelijk heb je ontzettend veel van deze relatie geleerd en is dit juist jouw boost geweest om jezelf te verbeteren en in te zien dat er wel degelijk fantastische mensen op deze wereld rondlopen, inclusief jijzelf.

#9

Ik ben er zelf ook wel een beetje bang voor dat het voor hem zal overkomen als een smeekbede om hem terug te krijgen… In de brief heb ik vooral mijn excuses aangeboden voor de dingen die ik gedaan heb en wat er gebeurd is tijdens onze relatie, hem proberen uit te leggen waardoor al deze dingen gebeurd zijn, hoeveel ik hem waardeer, wat een geweldig persoon hij is en dat ik met heel mijn hart hoop dat hij me nog een kans wil geven. Ik heb echt mijn hele hart gelucht. Nu hoop ik alleen dat het voor hem niet te wanhopig zal klinken allemaal…
Je hebt gelijk, ik heb inderdaad veel geleerd van deze relatie en daar ben ik ook dankbaar voor. Ik wil hem alleen zó graag terug, pff…

#10

Het lijkt mij goed om een brief naar hem te sturen om het voor jezelf af te sluiten. Verder moet je echt gaan werken aan je zelfvertrouwen, denk ik. Mannen vinden dit gedrag echt ontzettend onaantrekkelijk en ik kan het weten, want ik was zelf ook zo toen ik jonger was. Ik had toen een relatie van drie jaar en mijn gedrag (hetzelfde als jouw gedrag) heeft alles geruïneerd.

#11

Het spijt me dat het uit is gegaan, het is duidelijk dat je gek op hem was/bent!

Als ik het zo lees denk ik misschien dat je misschien te afhankelijk van hem bent geweest. Ook in die brief, heb je hem “nodig”? Want natuurlijk is een relatie heel mooi, maar je moet echt een heel persoon zijn in je eentje. Het is niet zijn taak om jouw gelukkig te maken of zijn taak om te zorgen dat jouw zelfvertrouwen-emmer gevuld is, so to speak. :’) Dus ik begrijp zijn kant vooral heel erg. Ik denk dat hij duidelijk gek op je was, maar dat dit na een tijdje gewoon vermoeiend wordt, puur omdat het niet gezond is dat hij dat uberhaupt zo lang heeft gedaan. Ook vind ik overigens discussies/ruzies best gezond in een lange relatie. Je kan het niet altijd met elkaar eens zijn, en vooral in je romantische relatie hoor je niet op eierschalen te lopen, en zo ziet het er wel naar uit dat hij dat heeft gedaan bij jou.

Dus ik zeg, werk aan jezelf. Wordt een heel persoon en wees blij met de tijd die je met hem hebt gehad, maar het laat duidelijk zien waar je nog aan moet werken. Werk aan je vertrouwen in mannen, je zelfvertrouwen en wie je bent zonder hem.

#12

^ Ja, jullie hebben helemaal gelijk. Ik moet inderdaad nog beter gaan werken aan mijn zelfvertrouwen, ondanks het feit dat hij mij al een veel zekerder en beter persoon heeft gemaakt, puur en alleen door onze relatie. De laatste maanden merkte ik zelf ook dat ik echt zekerder (van mezelf) was, in onze relatie maar ook in het algemeen. Ik wil hem dat zo graag duidelijk maken, dat hij mijn zelfbeeld en het vertrouwen in mannen echt heeft verbeterd, ik wil hem dat laten zien…

Nog even over de brief: Ik wil de brief toch wel gaan versturen. Als het er niet toe leidt dat het weer goedkomt tussen ons (waar ik ook niet van uit ga hoor…), dan heb ik hem in ieder geval de laatste waardering getoond die hij verdiend. Door hem mijn oprechte excuses aan te bieden en hem nogmaals duidelijk te maken hoe goed hij voor mij is geweest in de relatie.
Ik twijfel nu alleen een beetje wanneer ik de brief zal gaan versturen… Het is nu sinds zondag uit, is het dan niet te snel om zo’n gevoelige en heftige brief te sturen? Kan ik er beter iets langer mee wachten?

Ik heb hem vandaag in een zwak moment ook weer ge-appt. Ik heb gezegd dat ik hem mis en gevraagd hoe het met hem gaat. Hij zei dat het voor hem ook heel moeilijk was en dat hij vannacht met “mijn” kussen heeft geslapen (het kussen waar ik dit weekend nog op geslapen heb, in zijn bed)… Toch staat hij nog steeds achter zijn beslissing. Ik vind het zo moeilijk…

#13

Heeft iemand nog tips?

#14

Ik zou oppassen met je brief. Ik snap dat je hem graag verstuurt, maar het is nu je vriend niet meer en ik zou inderdaad kijken of je hem misschien iets kan inkorten/ iets minder intens kan maken.
Gewoon met dat je enorm baalt hoe het is gelopen, hoe leuk je het met hem had, en de dingen die je nog wil uitleggen waar je spijt van hebt + de vragen die je voor hem hebt.

Ik denk namelijk, dat als je die brief over een paar weken nog eens leest, je nog wel spijt kan krijgen omdat het voelt als too much en een beetje wanhopig. + denk ik dat jongens sowieso dingen sneller wat te overdreven vinden. Dat je hem dus iets stuurt met uitleg of iets waarmee je zit en hem nog wil zeggen is niet raar, ik zou alleen proberen wat afstand in je brief te bewaren en hem niet helemaal op te hemelen. Hij weet dat jij dit niet wil, ook zonder die brief he. Het kan daarom juist ook voor irritatie zorgen en ik zou dat proberen te vermijden.

Qua contact, probeer het even te laten rusten. Je ex is ook niet erg handig bezig als hij dat zegt terwijl hij weet dat jij het helemaal niet uit wil hebben. + het geeft je valse hoop en zorgt voor teleurstelling. Probeer een poosje geen contact met hem te hebben om het even te laten bezinken. Daarna kan je wat beter nadenken en kan je altijd nog contact hebben. Jullie hebben geen ruzie, dus hij zal er vast over een tijdje ook nog wel zijn voor een leuk gesprek!

Sterkte nogmaals!

#15

Dat zou ik er dus niet in zetten. Je stelt jezelf zo veel te afhankelijk van hem op en gaat zo onbewust toch hoop houden dat het goedkomt, terwijl je het juist los moet gaan laten. Het is prima dat je laat weten dat je hem waardeert, hem bedankt voor de leuke tijd en dat het je spijt met hoe het gelopen is, maar laat het daar dan ook bij. Uit eigen ervaring weet ik hoe irritant het is om met iemand samen te zijn die té graag wil en daardoor clingy is. Ik snap dat het voor jou heel moeilijk is, maar geef hem alle ruimte en neem geen contact meer op verder. Verwijder zijn nummer of iets, maar zorg dat je hem niet meer appt. Dat zorgt alleen maar voor teleurstellingen en die wil je juist vermijden. Je moet nu gewoon doorgaan met jouw leven. Je hebt hem niet nodig.

#16

Jeetje, jij kunt het allemaal zo goed beschrijven, haha! Bedankt daarvoor. Diep van binnen ben ik namelijk precies bang voor hetgeen jij zegt… Dat het allemaal veel te wanhopig op hem overkomt en dat ik er over een aantal weken/maanden spijt van ga krijgen dat ik de brief toch verstuurd heb. Ik heb hem namelijk wel behoorlijk opgehemeld in mijn brief, dat hij eigenlijk de perfecte jongen voor mij is, dat hij zoveel goede kanten heeft en dat ik zo’n spijt heb dat ik het allemaal verpest heb… Dat ik hoop dat het op den duur toch nog goedkomt tussen ons en dat ik hem daar ook alle tijd van de wereld voor wil geven en zo niet, dat ik hem alle geluk wens.

En ja, als ik de brief toch wel wil verzenden dan moet ik 'm natuurlijk naar hem opsturen en dan denk ik weer: moet ik hem van tevoren dan een berichtje sturen dat ik hem een brief heb gestuurd? Zodat hij weet dat er een brief komt en niet voor verrassingen komt te staan? Hij woont namelijk met drie huisgenoten (niet dat die zijn post zouden openmaken ofzo hoor), maar gewoon, dat hij er een beetje rekening mee kan houden zeg maar…

#17

Ik heb geprobeerd om het verhaal te lezen, jeetje wat vervelend voor je. Het klinkt echt alsof je heel veel om hem gaf.

Die brief is op zich wel een goed idee, het geeft je een kans om je gevoelens weg te schrijven en om ze neer te zetten. In person is het altijd lastiger om dat te doen. Je vergeet wat, hij onderbreekt je. Maar je moet juist niet in die brief zetten dat je hoopt dat hij je nog een kans geeft. Hij is in mijn ogen behoorlijk duidelijk geweest dat hij er klaar mee is. Als jij hem dan een brief stuurt waarin je zegt dat je hem weer terug wilt enzo drijf je hem alleen maar in een hoek.

Daarbij denk ik dat het ook goed is om even op jezelf te zijn. Probeer jezelf te vinden. Klinkt heel zweverig, maar het klinkt ontzettend alsof je je geluk uit jongens probeert te halen. Je moet geluk uit jezelf halen, op je eigen benen proberen te staan.
Misschien dat het goed is om alles af te sluiten om hem nog een keer te zien naar aanleiding van je brief, of nog een keer afspreken om hem die brief te geven, maar forceer het niet. Als hij het niet wil dan wil hij het niet.

#18

Jij zegt: Ik wil zo graag dat het goedkomt en daar heb ik alles voor over. Hij ziet dat echter niet in.

Maar zoals ik het lees ziet hij dat wel in. Je hebt twee maanden geleden verbetering beloofd en dat heb je laten zien. Je zegt zelf dat hij dat ook zegt, dus ik denk dat je kan aannemen dat hij inziet dat je wel echt wil veranderen voor hem en je best doet. Echter, zijn gevoelens zijn weggegaan door wat ervoor gebeurd is en ondanks dat jouw gedrag verbeterde, zijn die niet terug gekomen. Dat is kut, maar daar kun je niets meer aan doen.

Ik vind wel dat je hem een brief kan schrijven als er dingen zijn die je nog graag kwijt wilt, maar ik zou hier wel mee oppassen. Doe dit niet om hem terug te krijgen, want dat gaat nu niet gebeuren. Hij is duidelijk geweest dat hij achter dit besluit staat. Verwacht en vraag dan ook niet aan hem om dit terug te draaien. Daarnaast heeft hij het al een keer opnieuw geprobeerd.
Maak de brief ook niet te lang en te intens. Je geeft zelf aan dat een groot probleem was dat je hem teveel claimde - door zo’n lange brief te sturen kun je wederom claimerig of wanhopig overkomen. Ik snap je overigens wel hoor. Na mijn break-up destijds heb ik ook een lange brief geschreven met wat mij nog dwars zat, maar achteraf was dat echt heel beschamend. Daarom denk ik dat het sowieso goed is om misschien even te wachten met het verzenden van de brief zodat je hem over een tijdje nog eens over kan lezen.

Tot slot denk ik trouwens dat het ook goed voor jou is om even op jezelf te zijn en aan je zelfvertrouwen te werken, zodat je in een volgende relatie op jezelf staat en niet teveel op de ander leunt.

#19

Haha, graag gedaan! Misschien omdat ik zelf een soort van hetzelfde proces meegemaakt heb, ik wil je als het even kan zoveel mogelijk leed besparen. Het punt is, en dat moet je ‘leren’ geloven, dat jij dit niet allemaal verpest hebt. Je hebt dan misschien een lastiger karakter door je problemen met vertrouwen, maar zoiets doe je niet bewust. Je moet dat ook accepteren van jezelf en daar aan gaan werken. Daarnaast moet hij je natuurlijk ook niet zielig gaan vinden omdat jij jezelf een sukkel vindt dat je dit hebt laten gebeuren etc. Er is natuurlijk een verschil tussen “Ik verpest ook alles” of “Ik weet dat ik dingen beter anders had moeten doen, maar ik kon dat op een of andere manier niet, en daar baal ik best van.”. Een slachtofferrol moet je ook niet willen, dat zal helemaal dramatisch overkomen.
Daarnaast over dat goedkomen, daar zou ik niet over beginnen. Hij wéét dat jij hem terug wil, ook zonder dat expliciet te vermelden. Op die manier vermijd je de ‘Ja, dat weet ik allemaal wel’ en daarnaast is het ook niet gezond om op hem te wachten. Je weet niet of het weer goedkomt, dus wanneer je gaat wachten en er komt niks, ga je des te meer teleurgesteld zijn en tegen die tijd ook weer een hele hoop liefdesverdriet krijgen. Ik snap dat dat heel moeilijk is, want dat kon ik de eerste 1/2 weken ook niet, maar het is wel een stuk beter voor jezelf en jij bent nu ook heel belangrijk. :slightly_smiling_face:

Wat betreft die brief. Ik zou het niet gek vinden als je hem daar een appje over zou doen. Gewoon iets simpels dan wel, zo van “Hey, ik heb nog eens goed nagedacht over onze relatie en een brief geschreven. Heb hem naar je toegestuurd, ik zou het fijn vinden als je hem zou willen lezen. Zo kan ik het zelf ook fijner afsluiten.” Nouja, dan is het nog aan hem wat te doen, maar dan is het inderdaad niet opeens heel random. :slightly_smiling_face:

#20

Eigenlijk eens met alles wat NobodyKnows zegt!