Hoi. Ik zal proberen er geen heel lang verhaal van te maken.
Ik heb nu meer dan anderhalf jaar een relatie met mijn vriend, ik hou heel veel van hem en hij van mij.
Ik heb psychische problemen en heb hem vaak nodig. Wel probeer ik hem ook te ontzien. Vaak als ik me rot voel vraag ik of hij naar me toekomt en dat doet hij dan gewoon niet… terwijl ik me dan echt slecht voel. We wonen ongeveer 2 uur of iets meer reizen van elkaar af, maar ook als hij makkelijk kan komen vanuit stage of als het nog vroeg is doet hij het gewoon niet.
Gister had ik een probleem met zijn moeder (die doet niet zo aardig tegen mij) en ik begon daarover te praten met hem omdat ik dacht dat dit kon. Toen begon hij helemaal raar tegen mij te doen en te zeggen dat ik me aanstel, dat ik idioot doe, dat ik achterlijk doe en dat ik niet zo jaloers moet doen of zo.
Ik ben totaal niet jaloers, ik vind het gewoon vervelend dat zijn moeder tegen iedereen aardig doet behalve tegen mij. Nou ja, toen kwam de aap dus uit de mouw dat hij het niet meer aankan dat ik hem vaak nodig heb en met hem wil praten over dingen. Even later zei hij weer dat ik wel kan praten maar dat het hem te veel wordt. Ik kan dat wel begrijpen, probleem is alleen dat ik ook eigenlijk niet echt vriendinnen heb (komt alleen van mijn kant) en ik probeer hem al vaak te ontzien…
Maar verder is hij echt super lief voor me, dat is het probleem niet. Alleen hij komt bijna nooit als ik hem nodig heb en ik weet niet goed wat ik moet doen.
Ik hoop dat iemand tips heeft.