Hey meiden !
Ik heb nu 7 weken met mijn vriendje, maar hij is nu al ongeveer 1,5 week boos en ik weet niet waarom.
De laatste keer dat we afspraken was zondagavond 4 november, toen was alles nog goed. Ik vroeg vorige week een paar keer of hij 's avonds af kon spreken, maar het antwoord was nee. Ook zouden we afgelopen vrijdag 9 november samen naar de voetbal gaan, maar hij zei dat hij niet kon in verband met een belangrijke bespreking bij zijn training. Ik ben toen met een vriendin naar de voetbal geweest, wat overigens ook heel gezellig was. De situatie tussen hem en mij werd steeds erger. Het deed me pijn en ik heb elke dag gehuild, zelfs toen ik met die vriendin naar de voetbal ging. Ik wilde met hem afspreken, zodat we het uit konden praten. Zondagavond 11 november vroeg ik wanneer hij tijd had; maandag kon hij niet in verband met zijn training en bij dinsdag was het antwoord: “Weet niet”, dus ik wachtte maar af. Toen dinsdag eenmaal aangebroken was, vroeg ik hoe laat hij zou kunnen. Hij zei dat ik er eerst moest achter komen wáárom hij boos is. Het probleem was dat ik het écht niet wist en dus spraken we niet af. Ik zei: “Als jij vanavond niet komt, dan kom ik morgen wel vanuit school.” Ik wist dat hij dat echt niet zou willen. Hij zei ook: “Nee dat doe je niet, zou het maar niet proberen als ik jou was.” Toen het woensdag 14 november was, stond ik met een vriendin op school bij de kluisjes, waar ik ineens helemaal niet goed werd. Wazig zien, duizelig, hartkloppingen, hyperventilatie (afgelopen jaar veel problemen mee gehad in verband met stress), etc. M’n vriendin wist gelijk dat het door … kwam. Later thuis was ik nog steeds helemaal van slag, het was me teveel geworden. Uiteindelijk ben ik toch naar hem toegegaan, ook al was ik enorm bang voor zijn reactie. Hij deed open en schrok min of meer wel. Hij zei dat hij naar mij toe zou komen, dus ik ging terug naar huis. Na een tijdje kreeg ik een whatsappje waarin hij vroeg waar we af zouden spreken, hij wilde absoluut niet bij iemand thuis; gewoon op straat. Hij zei dat hij bij het winkelcentrum stond en niet verder zou gaan. Ik ben naar hem toegegaan, want dit moest opgelost worden. Met dat gesprek ben ik eigenlijk helemaal niets opgeschoten. Wat hij toen gezegd had, ontkende hij die avond weer. Tijdens dat gesprek zei hij onder andere ook dat hij vorige week wel af kon spreken en ook gewoon mee naar de voetbal kon gaan…? En huilen vond hij onzin, want je kan alleen pijn hebben als je lichamelijk iets aangedaan wordt, zoals bijvoorbeeld een hernia (kan komen door zijn persoonlijke ervaringen waar hij enorm mee zit maar niet wilt toegeven). Ik heb hem gezegd: “Als jij niet zegt waarom je boos bent, kan ik niets veranderen en dan zal dit niet opgelost kan worden. En als dit niet opgelost kan worden, zie ik het nut niet meer om verder te gaan, want dan is het geen goede relatie.” Hij dacht dat ik een grapje maakte, maar toen hij door had dat ik serieus was, vond hij het ineens dreigen. Sinds die avond hebben we niet meer gepraat, hij zei dat ik mijn ‘bek’ moest houden. Mijn laatste berichtje was: “Slaap lekker en denk na over wat ik vanmiddag zei.” Nu wacht ik tot hij weer eens begint, ik laat hem met rust, want praten heeft blijkbaar geen zin. Hij is namelijk alleen nog maar bozer geworden. Mijn vriendinnen verklaren me voor gek dat ik nog bij hem blijf, maar ik ken ook zijn goede kanten. Het probleem is alleen dat als hij boos is, hij ook écht boos is en hij het niet wilt vertellen waarom.
Wat kan ik het beste nu nog doen ?
Alvast bedankt ! xo
Sterkte