Vreselijk voelen door stage

School
#1

De laatste paar weken ben ik door de weeks echt heel erg ongelukkig. Ik loop iedere dag 8 uur lang stage bij een bedrijf waar ik het niet naar m’n zin heb. Ook aan die lange dagen kan ik niet wennen, 8 uur lang op een stoeltje achter een computer zitten … Mijn ouders zeiden dat de eerste week het moeilijkst zou zijn maar dat ik er daarna wel aan zou wennen, maar dat is dus niet zo. Ik loop nu al 2 maanden stage en moet bij deze stage nog ruim 3 maanden. Daarna moet ik bij een ander bedrijf weer 5 maanden stage lopen.

Ik krijg opdrachten die ik niet leuk vind, niet uitdagend en vrij saai. Ik zit de hele dag alleen maar naar een beeldscherm te staren. Ik begrijp ook wel dat dit bedrijf daar verder niet veel aan kan doen want dit is nou eenmaal wat hun doen als werk. Maar ik word er serieus echt ongelukkig van.

Buiten dat mis ik mijn vriend heel erg, hij woont 1,5/2 uur reizen van mij vandaan en ondanks dat zien we elkaar nog best wel vaak, de laatste tijd zelfs 6 dagen in de week. Maar die ene dag dat ik hem dam even niet zie is echt een hel voor me. Sinds ik met stage ben begonnen ben ik ook heel snel emotioneel en op een moment als dit terwijl ik dit typ en denk aan hoe kut ik stage vind en ik me vriend mis moet ik gewoon m’n tranen inhouden. De afgelopen 2 weken ben ik ook al een paar keer in tranen uitgebarsten tijdens stage, gewoon omdat ik me zo kut voel, dit is toch niet normaal?

Ik weet echt niet wat ik hier aan kan veranderen want met deze stage stoppen of een andere zoeken is geen optie want dan mis ik te veel uren. Maar als ik dit nog 3 maanden moet blijven doen denk ik echt dat ik er aan kapot ga …

#2

Wat Disaronno zegt is wel waar!
Als ik me ergens niet op m’n gemak voel ga ik ook altijd heel erg ‘hangen’ naar m’n vriend, dan wil ik me het liefst bij hem thuis opsluiten en nooit meer ergens anders heen hoeven :cold_sweat: Aan de ene kant is het goed dat je vriend op die manier een punt van ‘rust’ is voor jou, maar het jammere eraan is: 1. nu kan je helemaal niet meer zonder hem, 6x per week zien is echt heel veel! en 2. nu word je stage meer ‘overleven’ elke dag tot je hem weer kan zien, en dat maakt je passief en afhankelijk. Je hebt nu een veel minder sterke neiging om zélf iets aan de situatie te doen.

Even ter vergelijking: toen ik eerst op kamers woonde had ik heimwee, ik ging niet alleen in het weekend naar huis maar ging ook nog van woensdagochtend tot donderdagavond naar m’n vriend… Ik voelde me niet op m’n gemak bij m’n huisgenoten en deed daar niet echt iets aan. Daarna ben ik een half jaar naar het buitenland geweest, en had ik niet eens meer de mogelijkheid om naar m’n ouders of vriend te gaan: en geloof me, dan heb je die behoefte ook plotseling veel minder. Je staat er op een andere manier in omdat je wéét dat je alles zelf op moet lossen, en dat maakt je veel zelfstandiger en het geeft je een goed gevoel over jezelf. Bovendien ga je je thuis voelen daar. Terwijl ik mezelf thuis juist vervreemdde van m’n kamer en huisgenoten door maar 3 nachtjes per week te blijven slapen. Nu ben ik weer in Nederland en ik mag van mezelf alleen in het weekend naar huis. En daar heb ik totaal geen moeite meer mee: je stelt je erop in en past je aan. Als je op een gegeven moment in zo’n survivalmode komt, maak je het in je hoofd ook veel erger dan het is, en wordt het een vicieuze cirkel. De beste oplossing is om meer achter je stage proberen te staan, verantwoordelijkheid te nemen. Als dat je stage niet uitdagender maakt dan weet je iig dat je er alles aan hebt gedaan.

#3

Ik wil je even een hart onder de riem steken omdat ik me net hetzelfde voel door mijn stage. Ik moet drie jaar stage lopen waarvan ik bijna het eerste doorlopen heb. Soms zie ik ook echt niet hoe ik het nog zal volhouden. Ik heb ups & downs en daar lijd ik net als jij onder. Dat je je dus zo emotioneel voelt is dan ook volkomen normaal. Ik barst ook vaak in tranen uit want de stage maakt mij vermoeid en gestresst. Maar als stoppen echt geen optie is dan moet je blijven doorbijten. Net als ik.

Probeer je vrije tijd zo goed mogelijk te benutten, dat helpt mij er echt doorheen! Zoek een hobby of doe iets van sport. Iets voor jezelf. Ik hing eerst ook meer aan mijn vriend maar uiteindelijk werd het teveel alsof ik hem nodig had om me gelukkig te doen voelen. Want mijn leven met die stomme stage was al zo ongelukkig. Je hoort niet afhankelijk te zijn van je vriend. Als je een paar avonden in de week iets voor jezelf doet waar jij plezier aan beleeft dan haal je terug wat voldoening uit je eigen leven. Je vriend een avond in de week niet zien mag toch niet als hel aanvoelen? Denk er eens over na.

#4

Ik weet hoe je je voelt! Ik heb er nu 5 maanden op zitten en zit nu in mijn laatste week, ik heb het ook totaal niet naar mijn zit, zit ook elke dag 8 uur achter mijn laptop terwijl er helemaal niet veel te doen is. je moet gewoon volhouden, misschien makkelijker gezegd dan gedaan maar geloof me als jij straks net als mij nu in je laatste week zit ben je heel blij dat je volgehouden hebt!
Je moet veel initiatief tonen, bijvoorbeeld vragen of er nog iets te doen is of zelf werkzaamheden doen.

#5

Ik weet precies hoe jij je voelt, ik moest een jaar lang stage lopen bij de nonnen en ik vondt het vreselijk maar ik heb dus de fout gemaakt om te stoppen en moet nu 16 uur per week naar school voor niks (ivm duo) en er is geen garantie dat ik een nieuwe stageplek kan krijgen dus als dit niet het geval is moet ik van de opleiding af.
Dus ik zou echt even doorzetten, want stoppen brengt veel moeilijkheden met zich mee.

#6

Ik snap precies hoe je je voelt! Ik heb 4 stages gelopen en ik heb me gewoon altijd zo gevoeld zoals jij. Mijn collega’s op stage waren wel gewoon vriendelijk, maar toch voelde het nooit fijn…

Ik zou inderdaad ook niet stoppen hoor! Gewoon jezelf erdoorheen slepen, hoe kut het ook is. Plan leuke dagjes weg in het weekend bijvoorbeeld, zodat je daar op de vroege maandagochtend alvast weer naar uit kan kijken. Ik heb op mijn laatste stage een soort aftelformulier gemaakt, waarmee ik elke dag kon aftellen. :’)

Op school heb ik trouwens nooit gemerkt dat klasgenoten hier ook last van hadden… Het is een soort van opluchting om te zien dat meer meiden hier last van hebben.

#7

Ik heb het op dit moment ook op me huidige stage. Ik kan je niet helpen sorry.

#8

Ik heb een stage gehad waar ik precies hetzelfde gevoel had. 4 dagen meeloopstage,

maar wat ik heb geleerd is dat ook een slechte ervaring met stage een ervaring is, en dat je er toch iets mee kunt doen.

#9

Bekijk het zo, je weet nu in wat voor een bedrijf je niet de rest van je leven in wilt werken en waar je dus hard voor moet vechten om te voorkomen dat je daar terecht gaat komen :slightly_smiling_face: .