In de hoop dat het schrijven van dit topic me een opgelucht gevoel zal geven en de reacties mij zullen helpen.
Mijn ex, we voelen nog steeds iets voor elkaar, hij heeft het zo’n 2 jaar geleden uitgemaakt. Ongeveer vier maanden geleden deden we een hoopvolle poging om helemaal opnieuw te beginnen en hij zei dat hij me niet nog meer pijn wou doen, heel veel van me hield en me niet meer kwijt wou. Ik geloof dat dit allemaal bullshit was, want nadat we een heerlijk weekend hadden met z’n twee en voor mij de eerste keer seks achter de rug was, lag hij de dinsdag daarop weer met zijn vriendin (die hij weer 3 weken voor mij had) in bed. Dit heeft hij me allemaal verteld en hij zei dat hij niet meer verliefd op mij was, het was niet meer zoals eerst. Dus, hij is met dat meisje waarmee hij mij bedrogen heeft, verder gaan. God allejezus wat doet dat pijn.
Inmiddels was ik weer een beetje over me heen en had voor mezelf besloten dat hij het niet waard was en ik niet een half jaar van mijn leven weg ging gooien aan het janken over hem.
Ik ben ontzettend boos op hem geweest en heb hem zelfs geslagen (eigen schuld dikke bult). Daarna een maand lang elkaar compleet genegeerd in de discotheek.
Toen hebben we het uiteindelijk weer bijgelegd en besloten om er over op te houden, ik kan echt niet lang boos zijn. En hij ook absoluut niet.
Dus toen het weer zo’n beetje ‘goed’ was, hadden we af en toe wel eens een gesprekje, want met hem kan ik echt alles delen en andersom ook. Ik woon zeg maar in een dorp en daar lopen totaal geen leuke jongens rond (hij als uitzondering). Wij begrijpen elkaar precies en hebben ook dezelfde humor.
Maar goed, hij is dus nog steeds met dezelfde vriendin.
Gisteren. Zijn vriendin was er niet. Ik appte hem om mijn verontschuldiging aan te bieden over dat ik hem gisteravond onterecht had beschuldigd. Geen punt natuurlijk, het gesprek zette zich voort en we hadden weer van die onnozele heerlijke grapjes tussendoor. Op het laatst ging het verder en verder, herinneringen ophalen en ik zei dat ik het echt miste. Onder andere de sex.
Daar ging hij op in. Sorry dat dit hier zo staat maar we werden er allebei heel erg opgewonden van.
We hadden afgesproken bij hem in de schuur (z’n ouders mochten niets merken (de mijne ook niet) want hij heeft een vriendin) s’nachts na het stappen. Super spannend haha, ik voelde me echt zo’n ondeugend meisje. Over de gevolgen heb ik totaal niet nagedacht, ik wilde het echt! Met zo’n winter verveelde ik me stierlijk en ik had zin in iets spannends en behoefte (zoals iederaan dat wel heeft) aan liefde. Ik voelde me heel erg alleen.
De nacht was heerlijk, en een uur later ben ik weer op de fiets naar huis gegaan.
Hij doet nu wel heel lief tegen me, maar gewoon als vrienden zeg maar, logisch. Meer is ook nooit mijn bedoeling geweest.
Ik voel me nu alleen zo’n SUKKEL! Hoe heb ik dit kunnen doen! Het gene dat mij helemaal kapot heeft gemaakt, heb ik nu bij een ander gedaan!
Hij verdedigd zich heel sterk tegenover mij, dat hij heel veel van zijn vriendin houdt en haar niet kwijt wil. Maar waarom heeft hij mij dan nodig?
We hebben besloten het onder elkaar te houden, want het is eigenlijk wel een hele sletterige actie van me, als mijn vrienden dit hoorden, vermoorden ze me, omdat die jongen mij al zoveel pijn heeft gedaan. En omdat zijn vriendin het absoluut niet mag weten
We zijn allebei levensgenieters en ik denk dat het daarom zo ver is gekomen. Maar ik weet ook dat we er allebei geen spijt van hebben en er van hebben genoten.
Ik voel me ontzettend depressief, en heb hier allemaal helemaal geen zin meer in. Waarom kan er niemand van mij houden en me op de eerste plek zetten…
Ik ben zo gebroken dat ik zelfs de liefde bedrijf,met mijn ex die een vriendin heeft, in een schuurtje.
Alle liefde is welkom.
ik zou gewoon proberen (hoe moeilijk het ook is, ik weet het) om voorlopig gewoon even niks met jongens te doen. Niet flirten niet afspreken. Ik denk dat je gewoon even wat me-time kan gebruiken en dan zal je vanzelf zien dat je je ex niet nodig hebt om blij te zijn! 