Ik zit al langer hier op GS, maar heb speciaal hiervoor even een ander account aangemaakt om mijn verhaal anoniem kwijt te kunnen. Ga er maar even lekker voor zitten, want het is best een lap tekst haha.
Ik heb vroeger altijd bij hoog en laag geroepen dat ik hetero was. Ik voelde me daar fijn bij, had relaties met jongens, prima. Er was ooit eens een blauwe maandag dat mijn puberbrein dacht dat ik op meisjes viel, want ik had een lichtelijke obsessie met borsten, maar dat was meer omdat ik die zelf pas heel laat kreeg.
Tijdens mijn studie begon ik hier echter voor het eerst aan te twijfelen. Dit begon eigenlijk doordat ik een crush begon te ontwikkelen voor een docent van mij. Ik wist echt niet zo goed wat me overkwam, maar we hadden haar een heel semester niet als docent en toen ze na dat half jaar het lokaal binnenkwam, overviel me ineens een heel vreemd, warm gevoel. Veel mensen vonden haar niet zo aardig (laat op mails antwoorden, dingen niet nakijken, etc.), maar ik had altijd het gevoel dat ik haar moest verdedigen. Ik kon gewoon niks slechts in haar zien. Ik heb dit destijds wel met iemand gedeeld en die zei toen dat ik waarschijnlijk gewoon tegen haar op keek omdat ze een hele sterke vrouw is die een honderd en één miljoen dingen doet (en ook goed doet).
Hierna ben ik eigenlijk steeds meer gaan twijfelen over mijn hetero-zijn. Vooral in situaties waar er weinig mensen waren die ik kende kon ik behoorlijk losgaan en heb ik ook met redelijk wat meisjes gezoend, wat ik altijd best wel fijn vond. Ook nu hier in het buitenland, waar ik vooraf helemáál niemand kende, heb ik besloten om me niet meer zo hetero op te stellen, maar het gewoon een beetje te laten gaan. Overigens heb ik helemaal niet zo de behoefte om nou een label op mezelf te moeten plakken en om ‘uit de kast’ te komen ofzo. Het voelt af en toe alleen wel vervelend als ik dan met vriendinnen praat die ik al lang ken, dat ze er eigenlijk vanuit gaan dat ik gewoon hetero ben. Misschien ben ik ook wel voornamelijk hetero, maar ik vind het dan lastig om aan te geven dat ik meisjes soms ook wel leuk vind. Maar goed, dat is een vraag voor later, daar gaat het eigenlijk niet om.
Waar het eigenlijk om gaat is het volgende.
Ik denk dat ik verliefd ben op één van mijn collega’s. Het begon eigenlijk rond de kerst. Ik werk normaal gesproken maar eens per week met haar samen, maar tijdens de kerst was een intensieve periode en werkte ik een paar dagen achter elkaar met haar samen. Op een gegeven moment zei ze dat ze een dag niet zou komen en dat vond ik zó ontzettend jammer! Toen ze er twee dagen later weer was, was ik dan ook ontzettend blij.
Daarna was het kerstvakantie en ben ik voor twee weken weer naar Nederland geweest. Ik heb haar wel gemist, maar niet intens. Ik vond het wel weer fijn om samen met haar te werken na die twee weken. De afgelopen weken is het echter steeds intenser geworden. Ik wil graag met haar zijn, graag met haar praten, graag met haar samenwerken, etc. Ik vind het alleen soms lastig om voor mezelf te bepalen dat dit komt omdat ik graag verliefd wíl zijn (hier komt ook een stukje seksuele frustratie voorbij en al drie en een half jaar single zijn hahha), dat ik haar echt leuk vind of dat ik gewoon tegen haar op kijk.
Nog een voorbeeld: afgelopen weekend waren we een heel weekend weg met het team en zei vertelde de vrijdag dat ze maar één nachtje bleef. Dat vond ik ook weer zo jammer.
Afijn. Ik weet niet zo goed wat ik hier mee wil. Ik wil het gewoon delen, misschien dat jullie hier een mening over hebben? Het zijn best wel veel elementen en dingen. Ik zou het bijvoorbeeld ook best wel graag met iemand willen delen hier en niet alleen op het internet, maar dat vind ik dan wel weer lastig omdat ik gewoon niet zo zeker ben van dit alles. Oja, er is trouwens nul kans dat het überhaupt ook wat kan worden ofzo want zij heeft gewoon een vriend. Ja, ik weet het dus allemaal niet zo goed, maar ik zit er wel veel over te malen en of ik nou verliefd ben of niet, dat is eigenlijk gewoon het vervelendste. Ik ga hier helemaal over nadenken en raak dan eigenlijk met mezelf wat in de knoop… Ik voel me ook echt gewoon een soort puber die helemaal over dit soort dingen na gaat denken. Volgens mij hoort dit over te zijn na je 20e???
Hmm nouja, top dat je het helemaal tot hier hebt gelezen. Fijne avond nog.