Dit verhaal heb ik in 2010 (!) geschreven. Kwam helaas niet verder dan een drievoud ipv een vijfvoud… Dus als jullie nog inspiratie hebben, geef het me!
~~~ 1. Waarom houd ik van jou? ~~~~
Ik kijk om me heen. Het licht van mijn schemerlampje weerspiegelt op je blote rug, waar ik net zachtjes met mijn vingers over heen streelde. Eindelijk ben je gestopt met snikken, want de ruzie van zojuist hakte er aardig in bij je.
‘Waarom houd je van me?’ vroeg je me met indringende ogen.
Je had me net verteld dat je twijfelde of ik het meende, of ik wel echt gek op je ben. Dat deed pijn, je betekent zoveel voor me.
‘Waarom houd je van me?’ vroeg je me nogmaals, omdat ik niet direct antwoordde.
Ik vertelde je dat ik van je hield om wie je bent, om wat je doet, en om wat je met me doet. Het verbaasde mij -en jou?- dat ik geen duidelijke reden kon geven, want normaal kom ik zo goed weg met woorden. Ik pakte je hand vast, hij voelde koud aan en je trilde. Je gaf mij een kusje op mijn wang en vluchtte naar boven. Onderaan de trap zittend hoorde ik je wenen.
‘God, wat doe ik hem aan. Ooit was hij zo stevig. Trots, zelfverzekerd en hij voelde zich – zoals hij het zegt- een blonde god die niet echt blond was. Ooit was hij een man, maar de laatste dagen zie ik steeds meer terug van de kleine jongen in hem.’ fluisterde ik tegen de muur, terwijl ik afwachtte tot je wat stiller was. Ik ben naast je in bed gekropen, toen je al half sliep, en streelde je laatste snikken weg.
Nu zit ik hier naast je op bed, ik kan de slaap niet vatten. Je rustige, stabiele ademhaling klinkt als muziek in mijn oren. Op zijn aller-zachtst heb ik zo juist mijn kladblok uit je houten bureau gepakt. Halverwege het bed struikelde ik gelukkig over een pen, die hoefde ik dus ook niet meer te zoeken. De pijn die ik net in je ogen kon lezen, heeft me na doen denken. Waarom houd ik van je? Waarom is het jij en ik, en niet ik en de jongen die me altijd een cola’tje geeft in de kantine als ik naar je voetbal kijk? Nu jij slaapt, heb ik nog wel even tijd om erover na te denken, en ik hoop dat als jij wakker bent ik alles heb kunnen opschrijven. Mijn vijf ode’s aan jouw liefde. Mijn vijfvoud van mijn hart voor jou.