vervelende ouders

Lifestyle
#1

Hoi, ik heb geen bepaalde vraag maar ik weet echt niet wat ik hiermee moet…
Ik heb dus vervelende of overbezorgde ouders. Ik ben nu 21 maar ik mag letterlijk niets, zelfs naar school fietsen is al te veel gevraagd.

Laatst ging ik met een vriend weg, een heel aardige jongen die ik al een hele tijd ken. We gingen gewoon even wandelen en babbelen. Komt mijn vader me met de auto ophalen. Blijkbaar moeten zij de mensen waarmee ik omga eerst zelf goed kennen, dan pas kan ik volgens hun iets leuk met mn vrienden gaan doen. :hammer:

Je kan misschien denken ‘oh je vader is bang van vreemde jongens’ maar dit gebeurt ook gewoon als ik bij vriendinnen ben. Ik vind dit echt veel te ver gaan. Laatst was ik met mijn vriendin naar de macdonalds en mn moeder belt me hysterisch op ‘als je nu niet naar huis komt bel ik de politie’ helemaal schreeuwen en flippen om niks. Ze heeft ook geen reden, ik heb altijd geluisterd, ik heb nooit gelogen. Ik ga ook nooit uit, zit altijd maar thuis op mn kamer…

Nu wil ik dus een weekje naar Finland, mijn beste vriend woont daar. En ik heb geen idee hoe ik dat ga regelen, want er is al ruzie als ik even 5minuten wil gaan wandelen in de buurt… En praten helpt niet echt met deze mensen. Heb ik al ontzetten vaak geprobeerd, ze negeren het gewoon helemaal.

#2

Je bent 21, kun je niet op jezelf gaan wonen?

#3

Vervelend!
Heb je al een keer met je ouders besproken hoe hun gedrag en regels jou laten voelen en welk.gedrag je graag zou willen zien van hen en hoe je.je door dat gedrag zou voelen?

#4

Ik vind thuis wonen opzich niet erg, ik wil ook nog een tijdje sparen. Maar als ze zo verder gaan wil ik toch liever weg :/.

Ik wil een oplossing terwijl ik nog thuis woon, als dat zou kunnen.

#5

@litllerosie Ik heb er al vaak over zitten praten. Ze luisteren niet echt of ik krijg een ‘jaja maar we zijn ongerust’ als antwoord. Heel nutteloos.

Heb zelfs al ‘proffesionele’ mensen erbij gehaald. Tis echt hopeloos.

#6
#7

Begrijp dat je liever een oplossing wilt voor wanneer je nog thuis woont, maar als ik hoor dat praten en zelfs professionele hulp geen zin heeft lijkt mij de enige oplossing toch op jezelf gaan. Misschien als je dit idee eens oppert aan je ouders, met als reden dat je 21 bent en meer vrijheid wilt, zullen ze je meer vrijheid geven terwijl je nog thuiswoont (je stelt ze eigenlijk voor de keuze: of je gaat op jezelf, je hebt vrijheid en ze hebben geen zicht meer op wat je doet of ze geven je meer vrijheid en je blijft thuiswonen waardoor ze toch iets zicht op je hebben).

Ik snap best dat ouders ongerust zijn, maar er zijn grenzen… Ooit al eens gevraagd waarom ze zou ongerust zijn? Of al eens gevraagd of jij aanleiding geeft voor die ongerustheid?

#8

@distel , misschien kan ik dat eens voorstellen ja. Hen voor een keuze zetten.

En ja ik heb het meerdere keren gevraagd en er is gewoon geen reden. Ik zit altijd thuis dus ik doe nooit wat verkeerd. Maar ze doet dit ook bij mijn broer en hij is 30+ , ze neemt gewoon zijn autosleutels af en zegt je mag vanavond niet meer weg. (hij kan trouwens niet alleen wonen door medische redenen).

Het is echt meer dan gestoord.

#9

Jeetje wat vervelend zeg! Ik vind het heel erg dat je 21 bent en je ouders nog zo overbezorgd zijn. Als praten niet werkt zou ik uit huis gaan toch als enige optie zien. Wat ze bij jouw broer doen is echt niet normaal en je moet echt voorkomen dat dat bij jou ook gaat gebeuren je bent volwassen je moet zelf je beslissingen kunnen nemen als je nu niet weggaat dan blijf je daar misschien nog wel jaren zitten, en misschien willen je ouders dat juist ook wel. Ik hoop dat je de juiste beslissing maakt, veel succes!

#10

@Wonderland ja ik vind t ook echt niet normaal. En bedankt :slightly_smiling_face:

#11

Tijd om op jezelf te gaan wonen! Afgaande op wat je vertelt is er geen oplossing zolang je thuis blijft. Jammer dat je dan niet meer kan sparen, maar je bent al 21, dus eigenlijk ‘moet’ je binnen nu en een paar jaar max. toch wel op jezelf. Bovendien klinkt het alsof je sociale leven er onder leid.

#12

Je zou inderdaad nog een keer in gesprek kunnen gaan. Dat je zoveel goed doet en alsnog je ouders geen vertrouwen in je hebben. Dat dat pijn doet. En dat het bij ouder horen hoort dat je alleen dingen doet. Dat je ouders dat ook hebben gedaan oo jouw leeftijd (vraag ze ook naar hoe hun ouders er mee omgingen en hoe goed/vervelend het voelde. Misschien was je oma ool wel superbezorgd over je moeder)
En inderdaad die keuzes voorleggen. Dat of ze veranderen hun gedrag (al moet je ze daar ook wel even de tijd voor geven want gewoontes veranderen niet zo 123) of je gaat het huis uit(en leg ook uit dat je voorkeur uitgaat voor thuis maar niet zoals t nu gaat)
Ik heb nu het idee dat ze en.overbezorgd zijn maar ook controle op jouw leven willen hebben. Dat kan misschien wel als je een kind van.7 heb maar niet van 21. Als zij je niet of losser laten leven (ook al vinden ze dat eng) of jij niet op jezelf gaat wonen kan je ook niet een zelfstandige vrouw worden.