Verliefd op mijn leraar. Verhaal

Schrijfsels
#1

Verliefd op mijn leraar.

Hoofdstuk 1

“Sanne, wakker worden! Je bent al veel te laat” met tegenzin trek ik mezelf uit bed. Het is al acht uur geweest, ik ben te laat voor mijn eerste lesuur, maar dat vind ik niet erg. Ik heb toch al een hekel aan meneer Hazelbrink. Gauw trek ik de eerste paar kleren aan dat ik tegenkom. Mijn haar was al in een staart, dus dat liet ik maar zo. Ik ren de trap af naar beneden. Mijn moeder is al vertrokken naar haar werk, gelukkig. Ik smeer snel een boterham in en fiets naar school. Ik ben nog net optijd voor het twede uur. Ik pak snel wat boeken uit mijn kluisje en ren het klaslokaal in. Iedereen is stil, met een rood hoofd neem ik zo snel mogelijk plaats. “Sanne!” “Pssst” ik draai me om en zie hoe Lara, mijn beste vriendin, me aan het roepen is om naast haar te komen zitten. Ze wijst naar een lege zitplek naast haar. Ik glimlach en loop naar haar toe. Ik geef haar een knuffel en we beginnen te praten. De bel gaat, niet lang daarna loopt er een wat jongere man binnen. “Goedemorgen kinders. Mijn naam is Johan, ik kom jullie voorlopig lesgeven aangezien meneer Vorst door omstandigheden niet meer op school komt.”
Ik kijk om me heen en zie hoe alle meiden giechelen en met grote ogen naar hem kijken. “Hij is knap he?” Zegt Lara terwijl ze Johan aandachtig aankijkt. Ik moet lachen, ze heeft wel gelijk, hij is niet lelijk… in ieder geval veel beter dan meneer Vorst. Aan het einde van de les loop ik met Lara richting de deur, het wordt vandaag een lange dag, mopperd Lara. “Sanne, kan ik je even spreken?” Het is Johan. Wat moet hij nou van me, denk ik in mezelf. “Ja tuurlijk” zeg ik met tegenzin en loop naar hem toe. Ik geef lara snel een knipoog en zie hoe ze samen met de klas verdwijnt. “Sanne je moet vandaag nablijven omdat je het eerste lesuur niet aanwezig was. Aangezien ik jullie nieuwe mentoor ben moet je na de lessen even in het tekenlokaal nablijven. Ik zal er ook zijn.” Zegt Johan met een lieve blik in zijn ogen. " Moet dat nou, meneer? Kan het niet een andere keer?" Vraag ik bijna smekend. “Jep, je zit vandaag helaas met mij opgeschept” We moeten beiden even lachen. Voor heel even kijkt hij diep in mijn ogen, langer dan normaal. Het is even stil. Hij geeft me een knipoog en wijst naar de deur. Ik knik en zonder iets te zeggen loop ik het lokaal uit.

#2

Moet ik verder gaan? :cold_sweat:

#3

Leuk verhaal, zeker door!

#4

Hoofdstuk 2

Het voelde vreemd, waarom keek hij zo naar me? Het zal wel niets zijn, denk ik in mezelf. Ik loop het klaslokaal binnen. Mevrouw Lacks kijkt me verbaasd aan. “Je bent laat” zegt ze bot. Nog voor ik een reden kon geven werd ik het lokaal uitgestuurd, ik moest een ‘te-laat -briefje’ halen. Met tegenzin loop ik richting de balie en vraag z’n briefje. Het liefst meld ik me gewoon ziek, ik heb al geen zin meer in deze dag. “Alsjeblieft” zegt de baliemedewerkster. Ik glimlach vriendelijk en loop weer terug naar het lokaal. “En? Wat zij hij?” Vluisterd Lara. Met een gebaar liet ik haar weten dat het niets bijzonders was. Ze haalde haar schouders op en ging weer verder met de les. Nog 4 uurtjes en dan kan ik eindelijk in me bed liggen. Ik haal diep adem en verheug me erop. Voor even was ik vergeten dat ik moest nablijven. Ik verbitterde,“Shit…” mopperde ik. De lessen gingen naar mijn verbazing snel voorbij. Aan het einde van de laatste les gaf ik Lara een knuffel. Ik liep richting het tekenlokaal, er was gelukkig nog niemand. Ik had niets te doen dus ik besloot maar om wat huisweek te maken.Na een paar minuten kwam Johan binnen met een bakje koffiee. Hij glimlachte snel en nam plaats aan zijn bureau. Het is stil, alleen onze blikken spreken. Ik kijk Johan aan terwijl hij bezig is een paar toetsen na te kijken. Ik voel hoe de spanning oploopt. Ik schrik als hij opstaat, hij loopt naar de prullenbak en gooit het bekertje weg. Ik zie hoe hij langzaam naar het raampje loopt en kijkt of er iemand langs loopt. Als hij omdraait, kijk ik snel weg in de hoop dat hij mij niet heeft zien kijken. Ik kijk op en zie hoe hij langzaam naar mij toe loopt. Hij glimlacht en neemt plaats naast mij. “Heb je hulp nodig met je huiswerk?” Vraagt Johan met een zachte stem. Voor het eerst zag ik zijn helderblauwe ogen. Ik had ze al eerder gezien, maar het viel me nu pas echt op. Hij kijkt me diep aan. Ik wil een antwoord geven maar er komen geen woorden uit. "Ik… eh… ". Hij lacht zachtjes en komt dichterbij, “Sanne, ik heb alles onder controlle… Je bent veilig bij mij” vluisterd Johan. Ik voel hoe mijn hart te keer gaat. Maar het maakt niet uit, het voelt vertrouwd. Ik deed mijn ogen dicht en voelde zijn lippen op de mijnen. Ik duw hem zachtjes weg en kijk hem aan, hij paktte mijn hand en herhaalde dat hij er voor me was, dat niemand mij ooit pijn zal doen. Nog voor ik een antwoord kon geven, liep er een docent het lokaal in. Ik voelde mijn hart razend snel kloppen. Johan liet me snel los en deed alsof er niets gebeurd was. “Sanne, je mag gaan. Vergeet voortaan niet optijd te komen” Johan gaf me snel een knipoog. Ik knikte snel en zonder antwoord te geven verliet ik het lokaal. Tranen stroomden langs mijn gezicht. Tranen van vreugde en verdriet. Ik ben zo in de war… ik kan niet stoppen met huilen.

#5

Hoofdstuk 3

Het enige wat ik wil is zo snel mogelijk naar huis gaan. Ik kan haast niets zien, de tranen blijven maar komen. Ik leun met mijn rug tegen het muurtje van de fietsenstalling om bij te komen. Ik haal een paar keer diep adem en veeg mijn tranen weg, ik pak mijn fiets en trap zo snel als ik kan. Onderweg naar huis herinner ik me dat mijn moeder vandaag vrij heeft. Ik heb geen zin om haar uitleg te geven over waarom mijn ogen opgezwollen en rood zijn. Ik begin langzaam te fietsen, ik stop bij een klein meertje. Ik leg mijn fiets op het vochtige gras en zit aan de rand van het meer. Het is stil, er is gelukkig niemand. Ik kijk naar het stille water terwijl ik me het moment samen met Johan herinner. Ik voel kriebels in mijn buik, maar ook een gevoel van schuld. Ik ben 15 jaar, hij is 30. Dat kan toch wel…? ik bedoel het komt zo vaak voor dat een volwassene met een wat jonger iemand gaat. Eigenlijk ben ik best trots op mezelf. Ik haal diep adem en veeg mijn tranen weg, met een glimlach op mijn gezicht spring ik op de fiets en fiets naar huis. Het is al laat, ik trap wat sneller dan ik eigenlijk wil. Ik leg mijn fiets in de schuur en probeer zo stil mogelijk naar binnen te komen zonder dat mijn moeder het door heeft. “Je bent laat, waar was je?” Vraagt mijn moeder met een bezorgde blik. “Ik was bij Lara, sorry…” zeg ik zachtjes. Mijn moeder kijkt me strak aan, maar lijkt het gelukkig wel te geloven. “Het eten ligt op het aanrecht voor als je honger hebt.” Zegt mijn moeder. Ze zucht even en ploft op de bank. Ik pak het bord en ren gouw naar boven mijn kamer in. Ik trek mijn kleren uit en bekijk mezelf in de spiegel. Er is geen spoor meer te zien van de mascara die in vandaag ophad. Ik grinnik even en laat mezelf op bed vallen. Morgen is het zo ver, dan zie ik Johan weer. Ik voel hoe mijn hart begint te kloppen als ik aan hem denk. Nog voor ik het zelf in de gaten heb, val ik slaap.

#6

Dankje! nja ik laat het wel hier maar volgende keer weet ik waar ik moet schrijfen. Haha jep… mijn spelling. Nederlands is niet mijn beste vak

#7

Het is niet de bedoeling dat hier verhalen op komen te staan. Je kunt het toch het beste daar posten en dit topic laten sluiten want anders sluiten de moderators hem toch wel binnen de kortste keren

#8

Ik verplaats hem wel even daar naar toe!

#9

oke! dankje voor het zeggen :slightly_smiling_face:

#10

Bedankt :wink:

#11

.

#12

hoofdstuk 3 vervolg

Ik schrik wakker. Ik kijk op de klok, het is gelukkig maar kwart over vijf. Over twee uur gaat mijn alarm af. Ik probeer verder te slapen maar dat lukt niet meer. De spanning om Johan te zien houd me wakker. Ik heb nu in ieder geval tijd om mezelf op te maken. Ik moet er natuurlijk prachtig uitzien voor Johan. Johan! Ik grinnik, ik kan het nog steeds niet geloven. Giechelend loop ik de badkamer in. De tijd vliegt, over een uurtje moet ik al op school zijn. Ik loop naar beneden om wat te eten. “Wat ben jij vroeg wakker!”. Zegt mijn moeder met een grote glimlach. “Jep, ik heb er zin in” zeg ik vrolijk. Ik smeer snel een boterham in. Ik geef mijn moeder snel een kus en spring op mijn fiets. Het eerste uur heb ik les van Johan. Ik probeer niet snel te fietsen om niet al te bezweet aan te komen. Een kwartier later kom ik op school, er is nog niemand. Ik zet mijn fiets in de fietsenstalling en laat mezelf zakken op de grond. Niet lang daarna zie ik Johan in de verte uit zijn auto stappen. Mijn hart begint hevig te kloppen. Zal ik naar hem toe gaan? En als er andere mensen komen en ons zien? Dat risico kan ik niet nemen. Met pijn in mijn hart blijf ik zitten. Gelukkig komt Lara aanfietsen, ze kijkt me verbaasd aan. “Jij bent vroeg!” Ze kijkt me aan met grote ogen. Ik ben immers altijd te laat. Behalve vandaag, ik wil geen moment missen met Johan. Ik lach even en geef haar een knuffel. We lopen samen richting het schoolgebouw. Lara vertelt me van alles en nog wat, maar ik let niet op. Ik kan nu alleen maar mijn aandacht op Johan focussen. “Sanne! Luister je wel?, wat heb jij de laatste tijd toch?” Sanne kijkt me boos aan en loopt richting het klaslokaal. Ik ren nog even snel naar het toilet om in de spiegel te kijken. Over 5 minuten zie ik Johan weer. Ik kan niet wachten. Met een brede glimlach op mijn gezicht loop ik richting het klaslokaal. Ik botste per ongeluk tegen iemand aan. Ik kijk op en zie Johan staan. Ik verstijfde van de zenuwen. “S…sorry” zeg ik zachtjes. Johan glimlachte lief; “Mijn fout” Weer keken we elkaar aan, langer dan normaal. Net voor het opvallend begon te worden liep Johan het klaslokaal in. Huppelend liep ik hem achterna en nam plaats naast Lara. Niets maakt me meer uit, alleen Johan kan mij gelukkig maken. Johan is alles wat ik wil.

#13

Hoi meiden (en jongens…?) ik zou graag jullie mening willen weten! wat kan ik verbeteren? wat is juist goed? (Ik werk al aan mijn spelling :cold_sweat: )